Πονος και θλιψη, οργη, ιερα οργη μας καταπνιγει, μα θαρρω ειμαστε λιγοι, οι πολλοι βρισκονται στο απεναντι μερος, της αδιαφοριας του..."δε βαριεσαι", ακομα και της προδοσιας.
Ανισος ο αγωνας, και ακομα πιοτερο ανισος και αδικος, γιατι βρισκει εμας που θα μπορουσαμε να προσφερουμε, να ειμαστε πια... γεροντες, αρρωστοι, ανημποροι.
Κλαιω την Πατριδα μου, κλαιω το μελλον της και το μονο που
εχω να πω ειναι:
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
Δυο μονο πραγματα με κρατουν ακομα ζωντανο:
Το, Φωτια και Τσεκουρι του Θοδωρη μας, και το, Πατηρ Παντων Πολεμος του Ηρακλειτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου