Φραγή στην πώληση αλλά και στις διαδικασίες εκμετάλλευσης αεροδρομίων, λιμένων και μαρίνων ζητά ο Τέρενς Κουίκ

Written By ..(Λ).. on Σάββατο, 25 Μαΐου 2013 | 8:00:00 μ.μ.

Ερώτηση του βουλευτή επικρατείας των Ανεξάρτητων Ελλήνων Τέρενς Κουίκ για την πώληση/εκμετάλλευση αεροδρομίων, λιμένων και μαρίνων.

«Με νόμο που υπερψήφισα  απαγορεύεται για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, η πώληση κρατικών νησίδων και βραχονησίδων. Ζητώ το ίδιο για λιμάνια, αεροδρόμια και μαρίνες του δημοσίου. Να ισχύσει η ίδια νομοθεσία».

Φραγή στην πώληση αλλά και στις διαδικασίες εκμετάλλευσης αεροδρομίων, λιμένων και μαρίνων ζητά επιτακτικά από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Παναγιωτόπουλο και τα συναρμόδια Υπουργεία, ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ, επικαλούμενος τους ύψιστους εθνικούς λόγους που συνδυάζονται πρωτίστως με την Τουρκία, το casus belli και τις προκλητικές επιθετικές δηλώσεις σε βάρος της πατρίδας μας του Ταγίπ Ερντογάν και τον Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ο Τέρενς Κουίκ υπενθυμίζει στους συναρμόδιους Υπουργούς ότι πριν από λίγους μήνες η Εθνική Αντιπροσωπεία, πέρασε μία σημαντικότατη τροπολογία την οποία και υπερψήφισε, βάσει της οποίας ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η πώληση κρατικών νησίδων και βραχονησίδων. Όπως επίσης και η όποια εκμετάλευση τους χωρίς την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση των τεσσάρων αρχηγών των ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

«Με ανησυχεί ιδιαίτερα το ότι αυτή η παράμετρος της διασφάλισης των εθνικών μας ζητημάτων, με την Τουρκία να απλώνει τα επιχειρηματικά της άρα και τα ΑΛΛΑ συμφέροντά της στην Ελλάδα μέσω «επενδυτικών δραστηριοτήτων», η Τουρκία του casus belli και η Τουρκία των προκλητικών επιθετικών δηλώσεων Ερντογάν και Νταβούτογλου, δεν συμπεριλαμβάνει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τις μαρίνες» υπογραμμίζει ο Βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και τονίζει πώς έχει «επανειλημμένα, από το βήμα της Βουλής, ζητήσει από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο, να απαιτήσει το Υπουργείο του την εξ’ ημισείας ιδιοκτησία κυρίως των αεροδρομίων και των λιμένων, ώστε αυτό να αποτελεί ανάχωμα για την πώληση».

Σύμφωνα με τον Τέρενς Κουίκ, «κανένας επενδυτής δεν θα ενδιαφερθεί για το μισό αεροδρόμιο της Λέσβου ή της Ρόδου ή της Χίου που είναι στα ελάχιστα ναυτικά μίλια απόσταση από τα παράλια της Τουρκίας και που πρέπει να βρίσκονται υπό την εθνική κυριαρχία και κυρίως στα χέρια του ελληνικού Κράτους».

« Αντιλαμβάνεσθε ότι με παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας λόγω μνημονίου, με βρετανικά δίκαια και κυρίως με τους Τούρκους να θέλουν να γκριζάρουν όλο το Αιγαίο ξεκινώντας από το Καστελλόριζο και καταλήγοντας στη Ζουράφα  (Λαδοξέρα) της Σαμοθράκης, δεν είναι δυνατόν να παραδοθούν αυτές οι σημαντικές εγκαταστάσεις στα χέρια ξένων, αλλά και Ελλήνων επενδυτών, στο μετοχικό κεφάλαιο των οποίων μπορεί να υποκρύπτονται και περίεργοι εταίροι;» ερωτά τους αρμόδιους Υπουργούς ο Τέρενς Κουίκ και ζητά την κατάθεση τροπολογίας βάσει της οποίας θα απαγορεύεται η πώληση αεροδρομίων, λιμένων και κρατικών ή ιδιωτικών μαρίνων άνευ της έγγραφης ομόφωνης σύμφωνης γνώμης των τεσσάρων αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης.

Σοκ από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ> Ιδού πως ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου "δολοφόνησαν" την Ελλάδα

!

Ας το πάρουν απόφαση επιτέλους οι αμετανόητοι εναπομείναντες  (ελάχιστοι) ψηφοφόροι του Καραμανλή και του Παπανδρέου.
ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ!
Το ίδιο τελειωμένα, είναι και τα μπάζα αμφότερων των κομματικών αυτών παρατάξεων, που ιδρύουν ή έχουν ιδρύσει κόμματα - κομματιάκια - κομματίδια!
Οι έλληνες πολίτες τους σιχάθηκαν! Και στις επόμενες εκλογές,όποτε και να γίνουν αυτές, θα κάνουν την ΥΠΕΡΒΑΣΗ τους! 

Πόπη Σουφλή

Υ.Γ. Σταματήστε εσείς οι ελάχιστοι υποστηρικτές του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου, να μου στέλνετε σχόλια προς υπεράσπισή τους. Έχω κάνει ξεχωριστή ανάρτηση,  (εδώ) ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ! 

«Φωτιές ανάβει» για τους δύο πρώην Πρωθυπουργούς Καραμανλή και Παπανδρέου το βιβλίο της Γαλλίδας δημοσιογράφου Φλάρους Οτρέ. Στο βιβλίο υπάρχουν αποσπάσματα για τα όσα συνέβησαν την περίοδο πριν μπει η χώρα μας στο μνημόνιο. Επίσης γίνεται λόγος για τις δύο μυστικές επισκέψεις του Προέδρου του Eurogroup στην Αθήνα.

Όπως γράφει η εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής», η συγγραφέας είναι ανταποκρίτρια στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.

«Η ανακάλυψη που θα γίνει το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2009 συγκλονίζει τη Γερμανίδα καγκελάριο. Συγκεντρωμένοι στις Βρυξέλλες, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποδέχονται τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό. Ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου εξηγεί: "Ακούστε πώς έχει η κατάσταση. Ολα τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι ψεύτικα. Η χώρα μου είναι διαβρωμένη από τη διαφθορά. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Είμαι αποφασισμένος να δώσω τη μάχη. Θα χρειαστώ όμως υποστήριξη και βοήθεια, γιατί πρόκειται για μια γιγάντια προσπάθεια", θυμάται ένας εκ των συμμετεχόντων σε εκείνη τη συνάντηση.

«Οι συμμετέχοντες μένουν εμβρόντητοι. Η Αγκελα Μέρκελ έχει φρίξει. Ο Φρέντρικ Ράινφελντ, πρωθυπουργός της Σουηδίας που προεδρεύει, κατανοεί: "Δεν ανήκω σε αυτή την ομάδα (της Ευρωζώνης), αλλά η έκπληξη από όσα λέτε είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Αν καλά καταλαβαίνω, πάνε χρόνια που μας κρύβετε την αλήθεια".

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος - συγγραφέας σημειώνει «Το ελληνικό έλλειμμα δεν ανέρχεται σε 6% ή 7% του ΑΕΠ όπως έχει ανακοινωθεί: ξεπερνά, πιθανόν, το 12%. Με άλλα λόγια, περίπου το ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών δεν καλύπτεται από έσοδα. Το ένα τέταρτο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σύντομα η χώρα δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί τα κεφάλαια που χρειάζεται για να κλείσει αυτή την τρύπα. Η Αγκελα Μέρκελ αισθάνεται διπλά προδομένη. Η ευρωπαϊκή ιδέα καταρρέει υπό το βάρος των αναληθειών διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων. Επιπλέον, το ευρωπαϊκό σύστημα καθιστά την καγκελάριο συνένοχο.

Αντιμετωπίζει ευθύνες τις οποίες δεν είναι σε θέση να αναλάβει αφού οι Ευρωπαίοι, την εποχή εκείνη, ούτε διαθέτουν τα εργαλεία για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, στη θέση των αγορών, ούτε τα μέσα για να κατευθύνουν το ελληνικό σκάφος που κινδυνεύει να πέσει στα βράχια. (...)
Το βιβλίο αποκαλύπτει τα μυστικά ταξίδια του Προέδρου του Eurogroup στην Αθήνα.

«Δύο φορές, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, αναλαμβάνει μυστική αποστολή στην Αθήνα. Στόχος να μελετήσει τις προθέσεις του Καραμανλή, ακόμη και να τον επιτιμήσει. "Η αποστολή έγινε επειδή όλοι καταλάβαιναν ότι η κατάσταση ήταν πλέον εκρηκτική", θυμάται ανώτατος κοινοτικός παράγοντας. Όμως, ο Λουξεμβουργιανός επιστρέφει άπραγος, χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους του προκατόχου του Παπανδρέου για όσα σκοπεύει να κάνει προκειμένου να διασώσει την αξιοπιστία της χώρας του ενώπιον των διεθνών επενδυτών.

«Με τον μεγαλύτερο κυνισμό, ο Καραμανλής διακινδυνεύει μια νέα παύση πληρωμών. Η Ελλάδα είναι συνηθισμένη. Ομως, από το 2001 και μετά είναι μέλος της Ζώνης του Ευρώ. Σε περίπτωση πτώχευσης, ο Καραμανλής καθιστά συνυπεύθυνους και δεσμεύει την αξιοπιστία και των υπολοίπων 16 κρατών.Επιμένει, παρ' όλ' αυτά, να μην κάνει τίποτε περιμένοντας τις εκλογές του φθινοπώρου 2009. Καθίσταται πρόδηλο, από εκείνη τη στιγμή, πως κάτι λείπει στη νομισματική ένωση. Η αυτοπειθαρχία δεν λειτουργεί. Ούτε και η συλλογική πειθαρχία»

euro2day.gr

Πηγή

Αν θέλουνε την Ελλάδα πρέπει να μας σκοτώσουν όλους

Γράφει η Στεφανία Λυγερού 

Η πλειοψηφία θεωρεί ότι η έλλειψη εκπαίδευσης ευθύνεται για το ότι γίναμε άβουλα όντα. Ένας αγαπημένος φίλος με ρώτησε γιατί σε τόσες γενιές ελάχιστοι ήταν οι άξιοι.

Άχρηστοι γίνονται οι άνθρωποι όταν διδάσκονται με λόγια φούμαρα, από διδάσκαλους ανάξιους.

Η δική μου η γενιά διδάχτηκε από τέτοιους. Γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία, πολιτεία έκαναν κηρύγματα τα οποία οι ίδιοι δεν τηρούσαν. Μας έμαθαν το «εγώ έκανα παπαριές, κοίτα εσύ να θριαμβεύσεις». Διαπαιδαγώγηση κι αυτή ε; Σοφού διδασκάλου!!

Ένας γονιός (δάσκαλος, κοινωνία, πολιτεία) που τηρεί την ηθική, που πράττει κατά συνείδηση κι όχι κατά το συμφέρον, που τιμά τις αξίες του, που δεν συμβιβάζεται για την βολή του, αυτός μόνο νοείται διδάσκαλος. Νοείσαι διδάσκαλος ΜΟΝΟ αν αυτά που διδάσκεις τα έχεις κάνει πρώτα ο ίδιος πράξη.

Σήμερα ζούμε με την ουρά στα σκέλια, όχι ελλείψει εκπαιδεύσεως, αλλά γιατί μας δασκάλεψαν άχρηστοι.

Οι προδότες παρέδωσαν την χώρα αμαχητί και δίχως πόλεμο κι ο πολίτης σέρνεται στο χώμα, ανήμπορος να αντιταχθεί, έχοντας εφεύρει άπειρες δικαιολογίες για να μπορεί να σιγήσει την συνείδησή του, όπως: 

• δεν αντιστέκομαι μην χάσω την δουλειά μου, πώς θα θρέψω την οικογένειά μου 
• δεν αντιστέκομαι θα μου πάρουν το σπίτι, στο δρόμο να μην καταλήξουν τα παιδιά μου 
• δεν αντιστέκομαι ένας άνθρωπος μόνος του τι μπορεί να τους κάνει, αυτοί έχουν όλα τα μέσα, ότι και να κάνω σίγουρα θα νικήσουν 
• δεν αντιστέκομαι αν μπω φυλακή ή αν πεθάνω άδικα θα πάω, ας είμαι έξω και ζωντανός μπορεί (αν είναι θέλημα θεού!!) να μου δοθεί η ευκαιρία να παλέψω κλπ. (Άπειρα μπορείς να προσθέσεις, από δικαιολογίες άλλο τίποτα).

Ξέρεις «διδάσκαλε» που νοιάζεσαι για το παιδί σου τι του μαθαίνεις; • Να κοιτάζει την βολή του, το προσωπικό του συμφέρον, κι όχι το σωστό • να μην στέκεται αγέρωχος απέναντι στο όποιο πρόβλημα για να το αντιμετωπίσει, παρά να βάζει την ουρά στα σκέλια και να περιμένει να λυθεί ή διά μαγείας ή να το τρώει στη μάπα μια ζωή, ωσάν ανίκανος • να μην έχει αξίες • να πουλά την συνείδηση/τον εαυτό του. Εύγε, κατασκεύασες έναν όμοιό σου. Και η μεταλαμπάδευση καλά κρατεί...

Ξέρεις πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι βαρύγδουπες φράσεις «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος»; Κατάληξαν σ’ αυτές!! Δημιουργήθηκαν αναγκαστικά, ήταν το καταληκτικό πόρισμα, αφού προηγουμένως δοκίμασαν όλες τις επιλογές (δικαιολογίες). Σε κάθε πόλεμο ο εχθρός ήταν ισχυρότερος, μάταιη ήταν κάθε αντίσταση, δεν ήταν ποτέ η ώρα (έτοιμος ο λαός να αντισταθεί), περίμεναν να επωάσουν τα ωά, να φτιάξουν στρατηγικά σχέδια για σίγουρες νίκες, και μέχρι τότε προτιμότερο ήταν να ζουν ως δούλοι στο έδαφός τους, πάντα με δικαιολογία τα παιδιά τους, για να μην σφαγιαστούν και χαθεί το έθνος. Κι ΑΦΟΥ έζησαν αρκετά ως δούλοι, κάποιαααα στιγμή κατέληξαν στα «νυν υπερ πάντων η πατρίς», «ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος». Γιατί ήταν μονόδρομος!! Σου χρειάζεται να το ζήσεις για να το εμπεδώσεις;

Δεν έχει όπλα αυτός ο πόλεμος, ΑΛΛΑ απαιτεί να καταφέρουμε ακριβώς τα ίδια!! Να προτιμούμε τον θάνατο από το να μας πάρουν τη χώρα. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να ζήσουμε ως δούλοι. Να προτιμούμε τον θάνατο από το να καταπατήσουμε τις αξίες μας.

Η εποχή δεν σου ζητά να πάρεις όπλο, ζητά όμως, όπως σε κάθε πόλεμο, να σταθείς στο ύψος σου, ανδρείος. Να μην υπακούς στους νόμους τους, να μην τους υπηρετείς, ό,τι αποτέλεσμα κι αν φέρει η ανυπακοή σου, να μην φοβηθείς ούτε τη σύλληψη ούτε τον θάνατο, να μην λυγίσεις, να μην σταματήσεις να τους πολεμάς, να μην σκύψεις το κεφάλι, κι όλα αυτά μέχρι το τέλος (το δικό τους ή το δικό σου). Το σπίτι σου, την γη σου, την θάλασσά σου, τον αέρα σου, τα βουνά σου θένε; Μπορούν να τα πάρουν, πάνω από το πτώμα σου.

Αν θένε την Ελλάδα πρέπει πρώτα να μας σκοτώσουν όλους!!! 

Αυτό είναι το χρέος του ανθρώπου, να μην αφήνει να του πάρουν την γη που τον ανέστησε, γιατί αλλιώς δεν έχει αξία η ζωή του. Αυτό είναι το ένα και μόνο σωστό (το δίκαιο). Από το να ζήσεις άνανδρος, ηττημένος, δούλος, μακράν καλύτερος ο θάνατος.

Έχει ήδη αποδειχτεί, αλλά ο απαίδευτος δεν γίνεται να το δει αν δεν το πάθει πρώτα. Η γνώση, η αλήθεια, το σωστό δεν μεταβιβάζονται.

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7464.html

Πηγή

συμπεριφορά των κυβερνήσεων της Ισλανδίας και της Ουγγαρίας

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                                         

Μακάρι να είχαμε κι εμείς, εδώ στην Ελλάδα των εξαθλιωμένων «ιθαγενών», μια κυβέρνηση ανάλογη, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, με της Ισλανδίας, αλλά και με αυτήν  της Ουγγαρίας. Η εξασφάλιση κάποιας εθνικής υπερηφάνειας, κάποιου βαθμού αυτοπεποίθησης στα πεπρωμένα μας, μια μορφή υπόσχεσης ότι θα σταθούμε στα πόδια μας και θα εξέλθουμε από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις, θα λειτουργούσαν θαυματουργά. Αντ’ αυτών, δυστυχώς, τις τελευταίες εβδομάδες υποχρεωνόμαστε να παρακολουθούμε  ένα κακόγουστο παραμύθι, με τη μορφή ενθουσιώδους μηνύματος που διαχέεται ευρέως και ταυτόχρονα από κέντρα του εσωτερικού, αλλά και της ΕΕ, και που προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι…..  «πάμε καλά», ότι….  «άρχισε η ανάκαμψη», ότι….

  «ακόμη και βασικοί δείκτες έχουν αναστραφεί». Μας επιβάλλουν να φορέσουμε γυαλιά μετάλλαξης της οικτρής πραγματικότητας, και από μαύρα να τα βλέπουμε ροζ!.

Σε πείσμα του ότι αυτή η προσπάθεια είναι εμφανώς και τραγικά  ουτοπική, ωστόσο, ως συνήθως, οι άνωθεν αρμόδιοι  προσπαθούν  να την  φέρουν σε πέρας  με κάθε τρόπο, και πριν απ’ όλα με την επιστράτευση  της πλειοψηφίας  των  ΜΜΕ, που  δεν έχουν, όπως φαίνεται, καμιά  δυσκολία να «διακρίνουν την ανάπτυξη που, δήθεν, έρχεται».

Δυστυχώς, όπως, ακριβώς,  συνέβη με την παγκοσμιοποίηση, που χάρη στη σχετική πλύση εγκεφάλου είχε μπορέσει να πείσει  το μεγαλύτερο τμήμα  των ανυποψίαστων πολιτών –και όχι μόνο Ελλήνων- ότι πρόκειται για «γη της επαγγελίας», ενώ τώρα   η αργοπορημένη αφύπνισή τους στη θλιβερή  πραγματικότητα δεν ωφελεί πια. Όπως συνέβη, ακόμη, και  με σωρεία άλλων περιπτώσεων, που επιβλήθηκαν ως δήθεν μονόδρομοι,  έχουμε την ίδια  εξέλιξη  και με τον τελευταίο-προς το παρόν- μύθο περί της δήθεν ανάκαμψης, ενόσω η χώρα βουλιάζει στην  απόλυτη καταστροφή.  Δηλαδή, μπόρεσε  να γίνει πιστευτό από αρκετούς  συμπατριώτες μας…. ότι  σε πείσμα της  αθλιότητας των μνημονίων, της απάνθρωπης λιτότητας και της   φονικής φιλελευθεροποίησης που εκποιεί τα πάντα  σε τιμή ευκαιρίας, η χώρα μας τελικά  θα αντικρίσει  αχτίδα φωτός.

Το εύλογο βέβαια ερώτημα,  που πρόσφατα  πλανιέται, στην «Ελλάδα των θαυμάτων» είναι το γιατί κρίθηκε τώρα, ότι θα έπρεπε οι Έλληνες  να πειστούν με όλα τα μέσα  ότι «τα δύσκολα πέρασαν», παρότι όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι εντός και εκτός της χώρας  βλέπουν μόνο και παντού  αδιέξοδο, παρότι συζητείται ως μοναδική λύση για την Ελλάδα, ένα νέο κούρεμα ή  και η έξοδος από το ευρώ, αλλά και παρότι κλυδωνίζεται με δεινό τρόπο το ευρώ και η επιβίωση ολόκληρης της ΕΕ. Πράγματι, ακόμη και στην συμβασιλεύουσα, στο ευρωπαϊκό στερέωμα,  Γαλλία,  τα ποσοστά αποδοχής της ευρωπαϊκής πολιτικής και του ευρώ  έχουν, κυριολεκτικά,  καταποντιστεί.

Γιατί, λοιπόν, αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια, να πειστεί ο αδίκως  βασανιζόμενος  ελληνικός λαός ότι….ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση και δύει στην ανατολή;

Μα, οι λόγοι νομίζω ότι είναι αρκούντως κατανοητοί. Με απλή λογική, που ενισχύεται από την   πρόσφατη ομολογία  του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ  Ολιβιέ Μπλανσάρ, περί του τραγικού λάθους  της  πολιτικής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, αλλά και της αποκάλυψης των λανθασμένων υπολογισμών της  Ραΐχαρτ και του Ρόγκοφ, επί των οποίων, ακριβώς,  οικοδομήθηκε η λιτότητα στην Ελλάδα- και σε ολόκληρο το Νότο της Ευρώπης-, αλλά και της ανεξέλεγκτης πια ανόδου του ποσοστού χρέους στο συνεχώς  ελαχιστοποιούμενο  ελληνικό ΑΕΠ, ο κίνδυνος μιας βίαιης κοινωνικής εξέγερσης, εναντίον αυτής της συνεχιζόμενης παρανοϊκής πολιτικής ήταν πλέον ή  εμφανής.  Γι αυτό, και αποφασίστηκε η συνένωση δυνάμεων εντός και εκτός της Ελλάδας, για την επιτυχία της εκστρατείας πειθούς των Ελλήνων ότι…να    έρχεται, έστω κι αν δεν διακρίνεται,  η ανάπτυξη, η βελτίωση, το φως.

Και όπως φαίνεται,  απέμειναν ακόμη κάποιοι  Έλληνες που αρέσκονται   να ζουν με  παραμύθια. Αυτοί, ανήκουν κυρίως-αλλά, όχι και αποκλειστικά- στην κατηγορία των ψηφοφόρων της δεξιάς, που παραμυθιάζονται ακόμη με τη σκέψη πως δήθεν  υπάρχει   διαφορά  ανάμεσα στις πολιτικές  κυβερνήσεων  που φέρουν  ταμπέλες συντηρητικής ή σοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Ναι, όσο κι αν είναι απίστευτο στις ημέρες μας με την καταιγιστική πληροφόρηση,  αλλά  και μετά  τη ληστρική επιδρομή που εγκαινιάστηκε  στην Κύπρο, με την μαφιόζικη κλοπή της αποταμίευσης ανυποψίαστων ιδιωτών και με βάση δικαιολογίες  μη σοβαρές. Ναι, αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια όταν το κόμμα που κυβερνά εμφανίζεται με  δεξιό όνομα, έστω κι αν η πολιτική που ακολουθεί, ουδόλως, επιλέγεται από το ίδιο, αλλά από την τρόικα, η οποία  υπηρετεί συμφέροντα των δανειστών και όχι των οφειλετών, και όχι των Ελλήνων.

Εξυπακούεται ότι οι λύσεις στο ελληνικό πρόβλημα-και στο πρόβλημα ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου, που σύντομα θα είναι και πρόβλημα ολόκληρης της Ευρώπης- δεν είναι εύκολες. Ωστόσο, όσο παραμένουμε στο χώρο των παραμυθιών και της ουτοπίας, όσο δεχόμαστε πειθήνια να εξακολουθούμε να αυτοκτονούμε, υπηρετώντας ένα πρόγραμμα, που επίσημα πια μας πληροφόρησαν ότι «δεν βγαίνει», όσο κλείνουμε τα μάτια για να μη βλέπουμε ότι η πολιτική της τρόικας τυρβάζει για πολλά και διάφορα, εκτός από τη δική μας σωτηρία, επιταχύνουμε  το κατρακύλισμα προς τον οριστικό μας χαμό. Χαμό, όχι μόνο οικονομικό, μια και αυτός έχει εν πολλοίς συντελεστεί ήδη, αλλά και χαμό εθνικό.

Τι να κάνουμε, λοιπόν; Μα, να ανανήψουμε όσο είναι ακόμη καιρός! Και ανάνηψη πριν απ’ όλα σημαίνει, να πιστέψουμε στις δυνάμεις και στις δυνατότητές μας, απορρίπτοντας με βδελυγμία το επίστρωμα της εθνικής καταφρόνιας, με το οποίο μας περιέλουσαν, πριν μας οδηγήσουν στο ολοκαύτωμα, και όχι δυστυχώς μόνο οι δανειστές μας, αλλά και δικές μας, νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις. Να συνειδητοποιήσουμε ότι τα όποια ελαττώματά μας  δεν υπερβαίνουν, σε καμιά περίπτωση, τα αντίστοιχα των λαών που μας περιβάλλουν και μας κατηγορούν, γιατί έτσι προωθούν τα συμφέροντά τους. Να καταλάβουμε ότι δεν αποτελούμε «ειδική περίπτωση».  Ακόμη, να αποστασιοποιηθούμε, έστω και προσωρινά, από τον στενό κλοιό της ανάγκης τιμωρίας των υπαιτίων. Και βέβαια πρέπει να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι που μα έφεραν εδώ, αλλά δεν είναι αυτό που τώρα επείγει. Αυτά, αντιθέτως,  που επείγουν είναι:

*Πρώτον, ένα πρόγραμμα δράσης και ανόρθωσης, με προδιαγραφές καθαρά ελληνικές και όχι επιβαλλόμενες από την τρόικα κλπ. Αποτελεί, πράγματι, φαιδρότητα η συχνή επίκληση ότι «εμείς δεν μπορούμε τίποτε να κάνουμε». Φαιδρότητα, πολύ βολική για όσους μέσω αυτής εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντά. Για πάνω από 3 χρόνια, οι δικοί μας αρμόδιοι εμφανίζονται χωρίς εθνικό πρόγραμμα, «γυμνοί στ’αγκάθια», και ακούν με κατάνυξη τις καταστρεπτικές οδηγίες της τρόικας, αγωνιώντας και καταναλίσκοντας όλες τις δυνάμεις τους για το πώς καλύτερα θα τις εκτελέσουν. Η οικονομία αφανίστηκε, έτσι, και ο λαός δεινοπαθεί. Δέχθηκαν, ακόμη, άκουσον-άκουσον, να διαλύσουν εντελώς τη δημόσια διοίκηση, αλλά ουσιαστικά και το ελληνικό κράτος,  συμφωνώντας να απολύσουν 115.000 (;;;), 150.000(;;;) δημόσιους υπαλλήλους, ως…….επίορκους, ως κοπανατζήδες, ως ….( γιατί, βέβαια, δεν υπάρχουν λογικές δικαιολογίες, γιατί απλώς  πρέπει έτσι να ικανοποιηθεί  η ιδεολογική μονομανία της τρόικας).

*Δεύτερον, να απαλλαγούμε όσο γίνεται γρηγορότερα από ανόητες, ανεδαφικές και καταστρεπτικές φοβίες, όπως ανάμεσα σε άλλες, αυτήν της δραχμής ή αυτήν της χρεοκοπίας. Να καταλάβουμε, επιτέλους, ότι όλα είναι θέμα σύγκρισης του καλύτερου και   του χειρότερου. Και ότι δεν κερδίζουμε τίποτε, απολύτως τίποτε, αναμένοντας σαν νεογέννητα πουλιά τη μητέρα τους να τα ταΐσει  με  δόσεις δανείων. Αντιθέτως, οι δόσεις, που δεν μας χαρίζονται, αλλά που πληρώνουμε με αίμα, με δάκρυα και με συνεχή απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, μας εμποδίζουν να ακολουθήσουμε άλλες λύσεις, πιθανότατα προτιμότερες, και που βγάζουν σε ξέφωτα. Αναφορικά με τη δραχμή, η επάνοδος σ’αυτήν θα μπορούσε να συνδυαστεί και   με τη χρήση του ευρώ και να  αφορά σε  περιορισμένο χρόνο, εφόσον φυσικά η ευρωζώνη θα υπήρχε ακόμη και μετά.

*Τρίτον, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, όσο ακόμη διαθέτουμε κάποια υπόλοιπα ελεύθερης επιλογής, και ότι έχουμε την τύχη να ζούμε σε χώρα προνομιακή, που θα μας ξαναδώσει γρήγορα τους καρπούς της καταστρεμμένης γεωργίας μας,  αλλά  και θα μας αποκαλύψει το υπέδαφός της, πλούσιο σε δώρα πολύτιμα για μας και τους απογόνους μας.

*Τέταρτον, να συνέλθουμε επιτέλους και να αντιληφθούμε ότι σωτηρία δεν μπορεί να υπάρχει σε χώρα που δεν προστατεύει, αλλά αντιθέτως εξαθλιώνει με τραγικό τρόπο το  σύνολο των εργαζομένων της, που διώχνει τους νέους της σωρηδόν εκτός της Ελλάδας  και που αδυνατεί να εξεύρει λύσεις αποτελεσματικές για τους παράνομους μετανάστες, που βεβαιότατα θα πρέπει να τύχουν ανθρώπινης συμπεριφοράς,  αλλά που δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να την έχουν παραμένοντας στην Ελλάδα.

*Πέμπτον, να πάψουμε να λειτουργούμε με κομματικά κριτήρια…..τώρα χρειαζόμαστε αρχηγό ή ομάδα ατόμων, που να μπορούν να σταθούν απέναντι στην τρόικα και να της βροντοφωνήσουν: «ως εδώ και μη παρέκει»! Που να πιστεύουν στη συνένωση των οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου σε κοινό μέτωπο, και να το επιδιώξουν, γιατί τώρα υπάρχουν μεγαλύτερες ελπίδες επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος, από ότι στο άμεσο παρελθόν. Που να μην εξαιρούν καμία χώρα ή γεωγραφική περιοχή από τη δυνατότητα να συνδράμει στην αναγέννησή μας, αλλά φυσικά με γνώση του μέτρου της προσφοράς τους, αποφεύγοντας διθυράμβους για δήθεν επιτυχίες, που δεν υπάρχουν, και που βρίσκονται στο χώρο της φαντασίας.

*Έκτον, να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή- που φυσικά δεν είναι μόνο ελληνικό σπορ, όπως προσπαθούν εσφαλμένα να μας πείσουν- με μέτρα αποτελεσματικά και όχι σπασμωδικά, όπως αυτά που πρόσφατα έχουν υιοθετηθεί. Η μελέτη της πρότασης του φόρου επί της κατανάλωσης του Ν. Κάλντορ-όπως άπειρες φορές το έχω υποστηρίξει-, θα μπορούσε να βοηθήσει, ειδικά  στην ιδιόρρυθμη ελληνική περίπτωση.

*Έβδομον, να δρομολογήσουμε την επιβολή προστατευτικών μέτρων  για την κίνηση κεφαλαίων, καθώς και για την ανεξέλεγκτη εισαγωγή αγαθών, ειδικότερα πολυτελών. Εξυπακούεται, ότι αυτό είναι απολύτως δυνατόν εφόσον υπάρχει το προηγούμενο της Κύπρου.

*Όγδοο, σχετικά με τις τράπεζες, θα χρειαστεί πιθανότατα η κρατικοποίηση κάποιων απ’ αυτές.

*Τέλος, ένατο, οι όποιες λύσεις επιβάλλεται να έχουν απεμπολήσει  το στραγγαλιστικό, για κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, καθεστώς  της αδιέξοδης  λιτότητας. Αντιθέτως, η δυνατότητα έκδοσης πληθωριστικού νομίσματος, μέσω του οποίου θα ενισχυόταν η ζήτηση για κατανάλωση-και στη συνέχεια για επένδυση-χάρις στην αποφασιστική αύξηση χαμηλών μισθών και συντάξεων θα αποδεικνυόταν, πιθανότατα, σωτήρια.

Κίνδυνοι;;; Πάρα πολλοί, και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αλλά και πολλές ελπίδες. Και πάνω απ’ όλα η πεποίθηση ότι η έκβαση θα είναι συνάρτηση των δικών μας προσπαθειών και όχι των αποδεδειγμένα τραγικών-για μας-  εμπνεύσεων της τρόικας.

ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

;

Αναρτήθηκε από Ελλάς: Η χώρα του φωτός! στις 5:12 μ.μ.

Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ. ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ. ΣΤΟ ΑΙΜΑ. ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕ ΤΑ 10 ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ;
2.000 ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ. ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ.
2.000 ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ, Ο ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ.
ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ;
ΕΒΑΖΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.

ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ;
ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΚΟΤΩΝΕ ΚΑΙ ΕΚΛΕΒΕ , ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΜΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ .
ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ .
ΟΜΩΣ ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ-ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ.
ΓΙΑ 14 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!
ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ! ΚΑΙ ΕΝΩ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ , Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ !
ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ;;; ΜΟΝΟ 1-1,5 ΕΥΡΩ..
ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΩΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ;;;;;; ΜΟΝΟ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ..
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΣΤΙΧΟ!!!
Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.. ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΗΡΩΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ!!! ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΙΝΟΥΜΕ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΩΣΑΜΕ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΛΕΥΤΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΧΡΗΣΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΕΤΑΞΑΜΕ.. ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΩΣΑΜΕ 500 ΔΡΑΧΜΕΣ ΄Η 1.5 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΜΑΓΙΚΟ" ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΜΕ ΤΟ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ!!!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ.. ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΩ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.. ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕ ΑΥΤΟ;;;
ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΠΑΤΡΙΔΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!
ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!
ΕΙΠΕ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ!!!
ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ..
ΟΤΙ ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΤΗΡΕΙ.. ΕΜΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΗΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟ...
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΝ ΟΡΟΥ ΤΗΡΟΥΜΕ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ.. ΟΣΟ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ.. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

KATI ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ.....

   

Τους βλέπουμε αλλά κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε. 

Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ξεφύγει από το σύστημα. 

Τους ακούμε αλλά κάνουμε ότι δεν ακούμε. 

Υπάρχουν κάποιοι που πάντα ήταν ελεύθεροι. 

Τους νοιώθουμε, αλλά προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν... 

Αυτούς δεν θα τους δούμε στις θέσεις εξουσίας. 
Δεν θα τους δούμε τυλιγμένους σε ..
σημαίες είτε αυτές είναι γαλάζιες είτε κόκκινες είτε μαύρες. Δεν θα τους δούμε να γράφουν αφοσιωμένα με πολυτονικό ή στην καθαρεύουσα. 
Δεν θα τους ακούσουμε να σπρώχνουν την ιδεολογία τους η την θρησκεία τους σε άλλους. 
Δεν θα τους δούμε να πουλούν πνεύμα ή να εδρεύουν στις κορυφές της κοινωνίας. 

Δεν είναι ότι όλα αυτά είναι κακά εξ ορισμού, δεν είναι αυτός ο λόγος που τα αναφέρω. 
Θέλω να δείξω ότι όλα αυτά, σήμερα, ΔΕΝ είναι η ουσία. 
Δεν αρκούν τα φαινόμενα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι οι ουσιαστικές ΠΡΑΞΕΙΣ!

   Αυτοί, ανεξάρτητοι στην ουσία, ανένταχτοι στην διάνοια, έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο. Αυτοί σε σέβονται, παρόλο που πολλοί τους θεωρούν γελοίους. 
Αυτοί, είναι η σπίθα που θα γίνει το άπλετο φως του μέλλοντος, είναι αυτοί που αποτελούν την απαρχή της ανόρθωσης. 
Αυτοί, δουλεύουν για σένα, παρόλο που εσύ τους φοβάσαι. 
Αυτοί, πήραν στα χέρια τους την παιδεία τους, πήραν στα χέρια τους την ζωή τους. 
Αυτοί, δεν χρειάζονται βεβηλωμένους θεσμούς, δεν έχουν ανάγκη την επικρότηση της κοινωνίας. Αυτοί, έχουν αποδράσει προ πολλού από το σύστημα, ήδη ζουν ελεύθερα. 
Αυτοί έκαναν τις θυσίες τους πριν καν χρειαστεί να τις κάνουν. 
Και θα τις κάνουν και πάλι.

   Έκαναν τις θυσίες τους, γιατί κατάλαβαν ότι χωρίς ελευθερία η ζωή δεν έχει νόημα και αξία. Θυσίες για τον εαυτό τους, θυσίες για τα παιδιά τους, θυσίες για την κοινωνία.  Δεν τους φοβίζει το κατεστημένο, είτε αυτό εκφράζεται σε ιδέες, είτε σε πράξεις. Ο ριζοσπαστισμός τους ξεπερνά κάθε όριο της όποιας κλασικής προοδευτικότητας και γι αυτό πληρώνουν αδρά τις επιλογές τους. 

Ο φιλία τους για την Ελευθερία τους, δεν έχει σχέση με τον φιλελευθερισμό των ξεπουλημένων και γι αυτό εισπράττουν την χλεύη της εξουσίας. Με τις επιλογές τους, θυσίασαν κάθε πιθανότητα ένταξης στην σημερινή κοινωνία, κάθε πιθανότητα αποδοχής από την σημερινή πλειοψηφία. Θυσίασαν την ευκολία μιας συμβατικής ζωής για να παραμείνουν σκεπτόμενοι, για να παραμείνουν ελεύθεροι. 
Όπως έκαναν θυσίες πριν, θα κάνουν θυσίες και τώρα, γιατί πολύ απλά γι αυτούς η θυσία είναι τρόπος ζωής. Όμως αυτοί, ανένταχτοι και σε κατάσταση εξορίας από τους πολλούς όπως είναι τώρα, αυτοί είναι ήδη προϊστάμενα μέλη της κοινωνίας του μέλλοντος.

   Όσο οι υπόλοιποι συμβιβάζονταν με το κατεστημένο, αυτοί πάντα έπαιρναν την θέση της λογικής. Όσο οι υπόλοιποι ακολουθούσαν τις επιλογές των δυνατών, αυτοί επέλεξαν να υπερασπιστούν τους πραγματικά αδύνατους. 
Όσο οι υπόλοιποι έπαιζαν το παιχνίδι τους, παριστάνοντας τους εθνοπατέρες, αυτοί ήδη έμπρακτα έκαναν πράξη τα λόγια τους. Η Πατρίδα γι' αυτούς δεν είναι ιδεολογία, ή απλά μια έντιμη ιδέα. 

Η Πατρίδα γι αυτούς, έχει ονοματεπώνυμο και την βλέπουν στα πρόσωπα των συμπατριωτών τους. 
Ο εργάτης γι αυτούς δεν αποτελεί μια φαντασία παρμένη από τις γραμμές ενός βιβλίου ή τις εικόνες μιας ταινίας. 
Ο εργάτης γι αυτούς είναι βίωμα, προσωπικό και διαπροσωπικό, εμπειρία δηλαδή που δεν επιδέχεται αλλοίωσης. 

Ο καπιταλισμός γι αυτούς και πάλι, δεν αποτελεί μια ιδέα ή μια απρόσωπη δύναμη τους σύμπαντος, που ως γνωστό δεν παλεύεται με συμβατικούς τρόπους. Αυτοί, βλέπουν τα πρόσωπα, βλέπουν τα συγκεκριμένα συμφέροντα που απομυζούν και την τελευταία ρανίδα αίματος και αξιοπρέπειας από τα θύματά τους.

   Ο αγώνας τους, δεν είναι θεωρητικός, δεν αποτελεί πάγια θέση. Ο αγώνας τους πάντα ήταν ουσιαστικός και πάντα προσαρμοζόταν στα νέα καθεστώτα και περιστάσεις της εποχής. Η Ιστορία αποτελεί γι αυτούς το μεγάλο κεφάλαιο συμβουλών και πεπραγμένων της ανθρωπότητας και αποτελεί ένα μεγάλο εγχειρίδιο γεμάτο από αποδεδειγμένους τρόπους δράσης.  Η Ιστορία γι αυτούς δεν είναι κάτι που επιδέχεται αλλαγές κατά το δοκούν ή κάτι που μπορεί να χρησιμοποιείται για την διαστρέβλωση των πιστεύω του Λαού.

 Γι αυτούς, η αλήθεια δεν είναι κάτι τρομακτικό, αλλά ένα από τα όπλα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση όλων, προσωπικά αλλά και συλλογικά. Αυτοί έχουν υγιή προσωπικότητα, δεν τους πειράζει η αποκάλυψη ενός λάθους, η παραδοχή του γίνεται με χαρά και χωρίς παράλογους εγωισμούς. Η Δημοκρατία γι αυτούς, δεν είναι κάποιο σάπιο πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα. Η Δημοκρατία γι αυτούς είναι το μόνο πολίτευμα, που έμπρακτα δίνει εξουσία και αξία στον κάθε πολίτη. Και δεν του ξεγελά η όποια ταμπέλα δίνεται στις υπάρχουσες δομές ή οι παραπλανητικοί θεσμοί που τους περιβάλλουν.

   Αυτοί ξέρουν φυσικά, αυτοί νοιώθουν έμφυτα, το ξέρουν πολύ καλά όταν ξεφεύγει το σύστημα από το ηθικό, το δίκαιο, το Δημοκρατικό. Δεν τους ξεγελούν οι ρητορείες των προδοτών ή τα ξεσπάσματα των ψυχοπαθών. Οι δικαιολογίες των δωσίλογων, τους φαίνονται γελοίες, γι αυτό, οι επιλογές είναι αυτονόητες. Όταν ο αδύναμος καταστρέφεται, η απάντηση είναι ΜΟΝΟ ΜΙΑ. Όταν η Πατρίδα δέχεται επίθεση, η αντίσταση είναι αυτονόητη. 

Όταν τα θεμελιώδη δικαιώματα καταργούνται, η αντίδραση είναι επί της ουσίας. Και όταν ο λαός εξολοθρεύεται, ο πόνος που νοιώθει δεν τον αφήνει να χαθεί μέσα στον πανικό, την κατάθληψη, το σοκ ή το δέος.  Αντί αυτών, η αγάπη του για τον συμπολίτη του μεγαλώνει, η συμπόνια τους δυναμώνει, ο δίκαιος θυμός του γιγαντώνεται και η αντίσταση εν καιρώ, παίρνει διαστάσεις ολοκληρωτικού συναγερμού. Γι αυτόν, η ανατροπή έχει ήδη γίνει προ πολλού, μέσα του και αυτό που μένει είναι η πραγμάτωσή του για τους υπόλοιπους.

   Υπάρχουν λοιπόν σας είπα, κρυμμένοι μέσα στα πλήθη, ριζωμένοι στα σπλάχνα του Λαού, που τώρα περιμένει το έναυσμα, την απαρχή της ανόρθωσης. Κρυμμένοι από την μάζα, κρυμμένοι από τις σιχαμερές εξουσίες του σήμερα, αλλά όχι από τους γύρω τους. Όχι από την γειτονιά, τον χώρο εργασίας, και ποτέ από αυτούς που θα τους ζητήσουν να τους πουν την αλήθεια. Η αφάνεια τους δεν είναι λοιπόν επιλογή τους. Είναι αποτέλεσμα της σημερινής κατοχής, της πολλών χρόνων εξουσίας των δυνατών και των συμφερόντων που έχουν στα χέρια τους την διακυβέρνηση της Χώρας. 

Η προσπάθεια τους, η καθημερινή τους έγνοια, μέσα σε όλα τα άλλα που κάνουν για την επιβίωσή τους, είναι η ανόρθωση της Πατρίδας και η αναγέννηση του Λαού σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Ο πόνος που νοιώθουν, αναμεμειγμένος με μια άκρατη αγάπη προς τον Λαό της Πατρίδας μας την δικαιοσύνη και την Δημοκρατία,έχει πλέον μετουσιωθεί σε "έρωτα" και η μόνη τους σκέψη, νύχτα και μέρα, είναι το πως θα βοηθήσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να ευημερήσει αυτός ο τόπος και να γίνουμε όλοι μας πραγματικά ελεύθεροι...

Όμως το ερώτημα μένει. Και το ερώτημα ΔΕΝ είναι: "Μα που είναι όλοι αυτοί που μας λες;"
Όχι, δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι αυτό το ερώτημά σου, φίλε αναγνώστη...

ΕΝΑ ερώτημα μένει, μετά από όλα αυτά, ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που πρέπει να μας διακατέχει όλους... 

Ρώτα λοιπόν τον ευατό σου το εξής:

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ; 

ΚΑΙ ΑΝ ΟΧΙ, ΤΟΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ;

Καλή Λευτεριά!

Σ. Κατσούλης

Εικόνες-σοκ από το μέλλον

26 Μαϊ 2013

Εικόνες-σοκ από το μέλλον

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Τα γεγονότα στο Λονδίνο, με τον αποκεφαλισμό του στρατιώτη από δύο μουσουλμάνους, όπως και στη Σουηδία, με τις πολυήμερες ταραχές από κυρίως μουσουλμάνους μετανάστες, ξεβρακώνουν τις ιδεοληψίες της καθ’ ημάς Αριστεράς, την ίδια ώρα που σηκώνει το κουρελόπανο του περιττού νέου «αντιρατσιστικού νόμου».

 Είχαν προηγηθεί οι ταραχές στη Γαλλία το 2005 και στο Λονδίνο το 2011.

 Οι δράστες είναι μάλιστα κυρίως νόμιμοι μετανάστες. Ωστε η «πολιτική ορθότητα», η στοργή και προδέρμ της Σουηδίας και της Αγγλίας, με το γαλαντόμο κοινωνικό κράτος, δεν οδήγησαν στον πολυπολιτισμικό παράδεισο.

 Παιδιά δεύτερης ή και τρίτης γενιάς μεταναστών στην Αγγλία εφαρμόζουν τυφλά τις επιταγές του Τζιχάντ, του Ιερού Πολέμου, εις βάρος των απίστων, ενώ στη Στοκχόλμη διαλύουν ολόκληρες συνοικίες.

 Τι επιβεβαιώνεται; Οτι το ριζοσπαστικό Ισλάμ δεκάρα δεν δίνει για τις δικές μας αξίες, για τη δημοκρατία, τον σεβασμό της ζωής. Οτι συχνά ευεργετημένοι μετανάστες, ακόμη και στο χλιδάτο «σουηδικό μοντέλο», δαγκώνουν το χέρι που τους τάισε. Δεν νιώθουν καν ως πατρίδα τους τις χώρες που έδωσαν καταφύγιο στους γονείς τους και στους ίδιους. Και αυτό το ριζοσπαστικό Ισλάμ έχει πλέον παντού στην Ευρώπη τη ζώσα εκρηκτική ύλη του έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή από μια θρυαλλίδα.

 Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες υπολογίζουν περί τους 2.500 τους μουτζαχεντίν ευρωπαϊκής εθνικής καταγωγής, Γερμανούς, Γάλλους, Βέλγους και λοιπούς νεοπροσήλυτους, που πολεμούν με τους χασάπηδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού και συμμετέχουν στη γενοκτονία των χριστιανών και των αλεβιτών της Συρίας. Κάποιοι από αυτούς τους φονιάδες, ξανθοί, γαλανομάτηδες και απαρατήρητοι, θα επιστρέψουν στην Ευρώπη· σε μια Ευρώπη που όλο και πιο πολύ θυμίζει την παρηκμασμένη Μικρά Ασία, που περιγράφει ο Σπύρος Βρυώνης στο μνημειώδες ιστορικό του έργο, λίγο πριν από την ισλαμική κατάκτηση.

 Οι πλέον φιλελεύθερες χώρες τούς υποδέχτηκαν δίνοντάς τους δικαιώματα, ισοτιμία, ευκαιρίες. Θέσπισαν δρακόντειους νόμους, σαν αυτούς που ορέγεται τώρα ο κ. Ρουπακιώτης, για να μη γίνουν οι μουσαφιραίοι θύματα ρατσισμού. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Νόμιμοι ή παράνομοι, πρώτης ή δεύτερης γενιάς, μεγάλο ποσοστό τους παρέμεινε αναφομοίωτο, διότι απλούστατα ο δυτικός πολιτισμός, με τους τρεις πυλώνες, Ελλάδα, Ρώμη, Χριστιανισμός, είναι ασύμβατος με το Ισλάμ και τον τρόπο ζωής στις χώρες προέλευσής τους.

 Τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία από αυτούς όμως τα εξέθρεψαν η τύφλωση, η ανιστόρητη προσέγγιση και ο τυχοδιωκτισμός των δυτικών ηγεσιών, που καθοδηγούνται από πνευματικά έκπτωτες ελίτ.

 Οι ΗΠΑ ανέθρεψαν στα βουνά του Αφγανιστάν και της Βοσνίας την Αλ Κάιντα κατά Σοβιετικών και Σέρβων, και φυσικά έχασαν τον έλεγχό της, με αποτέλεσμα, μετά την ανείπωτη τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου, να πολεμούν σε όλο τον κόσμο έναν εχθρό-Λερναία Υδρα μαζί με τους συμμάχους τους. Συνεχίζεται όμως η ίδια σχιζοφρενικά ανιστόρητη προσέγγιση, αγνοώντας τη φύση του Ισλάμ, τα διδάγματα της Ιστορίας.

Χρόνια η Δύση χαϊδολόγαγε τους Τσετσένους φανατικούς, εξοργίζοντας τη Ρωσία, ώσπου φτάσαμε στην τραγωδία της Βοστόνης.

 Θεωρητικοί εκ του προχείρου εφαρμόζουν αιματηρές θεωρίες διάλυσης των αραβικών κρατών. Στη Λιβύη τον Καντάφι αντικατέστησε το χάος και οι κατσαπλιάδες της Αραβικής Ανοιξης λιντσάρισαν τον Αμερικανό πρέσβη, αφού, σύμφωνα με εφημερίδα του Λιβάνου, τον βίασαν, διότι αρνήθηκε πυραύλους Στίνγκερ για τους «Αγωνιστές της Ελευθερίας», που θα πήγαιναν στη Συρία, εκεί όπου η αρχαιότερη χριστιανική Εκκλησία, της Αντιοχείας, βλέπει το ποίμνιό της να σφαγιάζεται, με τη συμμετοχή του Ερντογάν και την υπόθαλψη της αυτοχειριαζόμενης Δύσης, από μια πανστρατιά σουνιτών μουτζαχεντίν απ’ όλο τον κόσμο. Με τη χρηματοδότηση, φυσικά, του «μητρικού σκάφους» της τρομοκρατίας, της Σαουδικής Αραβίας και των διάφορων μικρότερων μεσαιωνικών αραβικών βασιλείων και την άμεση στήριξη της Τουρκίας.

 Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο ρατσισμός και η καταπολέμησή του με αυστηρότερους νόμους αλλά η αλόγιστη μαζική μουσουλμανική μετανάστευση. Είναι η τύφλωση της Δύσης. Μέσα στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις δημιουργούνται νησίδες αναφομοίωτων μουσουλμανικών κοινοτήτων, πεδίον δόξης λαμπρό για αδρά χρηματοδοτούμενους ιμάμηδες και οργανώσεις.

Στη δε παρακμιακή Δύση αργά και σταθερά προσηλυτίζονται Ευρωπαίοι που πυκνώνουν τις τάξεις των μαχητών του Προφήτη.

 Στην Ελλάδα ο πληθυσμός των μουσουλμάνων απρόσκλητων μουσαφιραίων ποικίλλει από 700.000 -το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βλέπει τόσους μόνο στην Αθήνα (!)- έως 1.500.000. Στις ασφυκτικά γεμάτες φυλακές μας το 70% των κρατουμένων είναι αλλοδαποί. Από αυτούς τους αλλοδαπούς το 90% είναι μουσουλμάνοι, η συντριπτική πλειονότητα σουνίτες. Και δεν κρατούνται για παράνομη είσοδο, ακάλυπτες επιταγές ή μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών…

 Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι ο… ρατσισμός; Ή μήπως αυτή καθαυτή η μουσουλμανική πλημμυρίδα; Η πλειονότητά τους αναζητά απλώς μεροκάματο και καλύτερη ζωή, όμως μόνο τυφλός, ανιστόρητος ή «χρήσιμος ηλίθιος» του ισλαμοφασισμού δεν βλέπει ότι αποτελούν μια ωρολογιακή βόμβα, σαν αυτές που αρχίζουν κι εκρήγνυνται αλλού. Αρκούν μερικοί φανατικοί, χρήμα και τυχαία ή προβοκατόρικα γεγονότα για να την πυροδοτήσουν.

 Τότε τι θα πουν οι αφασιακοί συκοφάντες των «ρατσιστών» Ελλήνων; Τι θα πρέπει τότε να κάνουμε με όσους αβαντάρουν τη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού, τη διακινδύνευση της εθνικής μας ασφάλειας και της ίδιας μας της ύπαρξης ως ελεύθερου χριστιανικού λαού; Αν αυτοί είναι ηλίθιοι, δεν θα πάθουμε μαζική παράκρουση και θα αυτοπυροβοληθούμε υποτασσόμενοι στις ιδεοληψίες όσων εθελοτυφλούν. Πρώτο μας καθήκον να διαφυλάξουμε την πατρίδα μας, τον λαό μας, τον τρόπο ζωής μας. Επιτέλους, έχει και η πλειονότητα δικαιώματα…

“Κυριακάτικη Δημοκρατία”, 26/05/2013