Χρήστος Μπίσδας
Τους τελευταίους μήνες έχει αυξηθεί κατά πολύ ο πληθυσμός των αλλοδαπών που με κάθε μέσο εισέρχονται στην Ελλάδα, όχι από τις καθορισμένες και ελεγχόμενες συνοριακές διαβάσεις αλλά παράνομα, διασχίζοντας τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας από σημεία που δεν ελέγχονται. Ο χαρακτηρισμός όλων αυτών, μέχρι πριν λίγα χρόνια, ήταν “λαθρομετανάστες”.
Σιγά - σιγά διάφορες υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων και το Λιμενικό Σώμα, προφανώς κατόπιν άνωθεν εντολών, άρχισαν να τους αποκαλούν “παράτυπους μετανάστες”. Και σήμερα, φτάσαμε στο σημείο η αρμόδια υπουργός να τους αποκαλεί απλά “μετανάστες”, “οικονομικούς μετανάστες” ή “πρόσφυγες” και, αντίστοιχα, το ζήτημα που προέκυψε “μεταναστευτικό” ή “προσφυγικό”. Η ορολογία που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και αναπαράγεται από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. είναι προσεκτικά επιλεγμένη και έχει στόχο την άσκηση ψυχολογικής πίεσης στους Έλληνες πολίτες προκειμένου να αποδεχθούν χωρίς αντιδράσεις τους αλλοδαπούς. Κι αυτό διότι οι Έλληνες έχουν υπάρξει νόμιμοι μετανάστες στο εξωτερικό και πρόσφυγες από χαμένες πατρίδες (Πόντος, Ιωνία) στην Ελλάδα, όμως, η περίπτωσή τους δεν έχει καμία σχέση με τους σημερινούς λαθρομετανάστες. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, οι αντιδράσεις στον εποικισμό της Ελλάδας από αλλοδαπούς ήταν ελάχιστες, απόδειξη ότι η προπαγάνδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι αποτελεσματική. Γι’ αυτό επιβάλλεται να διευκρινιστούν αρκετά σκοτεινά σημεία και πρώτα απ’ όλα να δοθεί ο ακριβής ορισμός του λαθρομετανάστη, του μετανάστη και του πρόσφυγα ώστε να είναι ευχερής η διάκριση μεταξύ τους.
Υπάρχουν νόμιμοι μετανάστες για διάφορους λόγους, οικονομικούς, σπουδών κλπ. Στην περίπτωση που εξετάζουμε, οικονομικοί μετανάστες, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε., είναι “πρόσωπα που για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που αναφέρονται στον ορισμό του πρόσφυγα εγκαταλείπουν οικειοθελώς τη χώρα τους με σκοπό να εγκατασταθούν αλλού”. Για τους νόμιμους οικονομικούς ή άλλου είδους μετανάστες δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περαιτέρω, διότι αυτοί έρχονται στη χώρα μας ακολουθώντας νόμιμες διαδικασίες, είναι καταγεγραμμένοι και δεν είναι πρόσφυγες. Αντίθετα, όσοι έρχονται χωρίς να ακολουθήσουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες και δεν έχουν υποστεί κανέναν υγειονομικό, ποινικό ή άλλον έλεγχο είναι λαθρομετανάστες. Το να αποκαλούνται οι λαθρομετανάστες “μετανάστες” ή “παράτυποι μετανάστες” αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας και προσβολή προς τους νόμιμους μετανάστες.
Με το ίδιο σκεπτικό ο ληστής μίας τράπεζας είναι το ίδιο με τον καταθέτη που κάνει ανάληψη από τον λογαριασμό του. Στο σημείο αυτό προκύπτει η απορία γιατί απώτερος στόχος κάθε λαθρομετανάστη είναι να χαρακτηριστεί ως πρόσφυγας και μάλιστα αρωγό στην προσπάθειά του βρίσκει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Ο λόγος για τον οποίο οι αλλοδαποί υποβάλλουν αίτηση να αναγνωρισθούν ως πρόσφυγες είναι τα δικαιώματα και οι παροχές που ακολουθούν την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα (δικαίωμα διαμονής, δικαίωμα εργασίας, ταξιδιωτικά έγγραφα, υγειονομική περίθαλψη κλπ). Ο ορισμός του πρόσφυγα, η διαδικασία αναγνώρισης κάποιου ως πρόσφυγα και τα δικαιώματα που αποκτά ο αναγνωρισμένος ως πρόσφυγας προκύπτουν από διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η Ελλάδα και από την εθνική νομοθεσία. Σύμφωνα με τη “Σύμβαση περί της Νομικής Καταστάσεως των Προσφύγων”, όπως τροποποιήθηκε με το “Πρωτόκολλο της Ν. Υόρκης της 31-1-1967 σχετικό με τη Νομική Κατάσταση των Προσφύγων”: “Πρόσφυγας είναι κάθε πρόσωπο το οποίο συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή πολιτικών πεποιθήσεων βρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα και δεν δύναται ή, λόγω αυτού του φόβου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας αυτής της χώρας ή εάν δεν έχει υπηκοότητα και βρίσκεται εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του δεν δύναται ή, λόγω αυτού του φόβου, δεν επιθυμεί να επιστρέψει σ’ αυτή”.
Αρμόδια για να αποφασίσει αν στο πρόσωπο κάποιου συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναγνώρισης της νομικής κατάστασης του πρόσφυγα είναι επιτροπή που αποτελείται από υπαλλήλους διαφόρων υπηρεσιών, η οποία εξετάζει ξεχωριστά την αίτηση κάθε αλλοδαπού αιτούντος άσυλο, και όχι ο κάθε υπουργός ή βουλευτής που αυθαίρετα βαφτίζει πρόσφυγες ολόκληρους πληθυσμούς επειδή αυτό του επιτάσσει η διεθνιστική ιδεοληψία του. Σύμφωνα με τον ανωτέρω ορισμό του πρόσφυγα, ο αιτών άσυλο θα πρέπει να αποδείξει ενώπιον της αρμόδιας επιτροπής ότι βρίσκεται εκτός της χώρας του συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή πολιτικών πεποιθήσεων και όχι απλά επειδή ψάχνει ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα ή επειδή η χώρα του βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Κι εδώ τίθεται το ερώτημα, αν οι αλλοδαποί που έρχονται παράνομα στην Ελλάδα είναι πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες. Η απάντηση είναι ότι μέχρι να αποδείξουν ότι στο πρόσωπό τους συντρέχουν οι προϋποθέσεις αναγνώρισης ως πρόσφυγα, δηλαδή ότι έφυγαν από τη χώρα τους και ήλθαν στην Ελλάδα επειδή δικαιολογημένα φοβούνταν ατομική δίωξη, είναι λαθρομετανάστες. Μάλιστα, η καταχρηστική απόδοση του καθεστώτος του πρόσφυγα σε πρόσωπα που δεν το δικαιούνται - με πολιτική απόφαση που στηρίζεται σε διεθνιστικές ιδεοληψίες και όχι στο γράμμα και το πνεύμα των διεθνών συμβάσεων - ακυρώνει τον σκοπό θέσπισής του, που είναι η προστασία των προσφύγων και όχι η προώθηση της λαθρομετανάστευσης, και προσβάλλει τους πραγματικούς πρόσφυγες. Στην περίπτωση των Σύρων και Αφγανών – ή δήθεν Σύρων και Αφγανών – που κατακλύζουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αν δεν έχουν δικαιολογημένο φόβο ατομικής δίωξης, δεν αρκεί το γεγονός ότι η χώρα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, για να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες.
Σε αντίθετη περίπτωση, όλοι οι πολίτες οποιασδήποτε χώρας που θα ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση θα θεωρούνταν αυτομάτως πρόσφυγες και η χώρα θα άδειαζε. Πόσοι, λοιπόν, από αυτούς είναι πραγματικοί πρόσφυγες και πόσοι λαθρομετανάστες; Μεγάλο ποσοστό των Σύρων, ή όσων δηλώνουν Σύροι, που λιάζονται στα νησιά του Αιγαίου και στην Αθήνα, δεν είναι γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, που πιθανόν να έγιναν πρόσφυγες λόγω του πολέμου ή να καταδιώκονται από το “καθεστώς Άσαντ”, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τα Μ.Μ.Ε. τη νόμιμη, κατά το διεθνές δίκαιο, αλλά μη αρεστή στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, κυβέρνηση της Συρίας. Αντίθετα, είναι νέοι σε ηλικία άνδρες, ντυμένοι με ακριβά ρούχα, που διαθέτουν τα πιο σύγχρονα και ακριβά κινητά τηλέφωνα.
Επίσης, διαθέτουν αρκετά χρήματα, πέραν όσων κατέβαλαν ήδη στους διακινητές τους - και όχι “δουλεμπόρους” όπως τα Μ.Μ.Ε. τους αποκαλούν, διότι οι ίδιοι έρχονται στην Ελλάδα με την θέλησή τους και όχι για να εργαστούν ως δούλοι – ή έχουν στείλει με εμβάσματα σε συγγενείς τους στην Ευρώπη, τα οποία θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια για να μεταβούν σε ευρωπαϊκές χώρες της επιλογής τους. Μάλιστα, δεν θέλουν να μείνουν ούτε ημέρα στα κέντρα υποδοχής παρότι τους παρέχεται τροφή και στέγη.
Τι πιθανότητες υπάρχουν αυτοί να είναι πραγματικοί πρόσφυγες και ποιός είναι ο πραγματικός λόγος που τους έκανε να αφήσουν τα πάντα πίσω και να καταφύγουν στην Ευρώπη; Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική όσο θέλουν να την παρουσιάζουν τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. και η κυβέρνηση. Αν ανατρέξει κανείς στη νομοθεσία της Συρίας θα ανακαλύψει ότι η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική όπως, επίσης, και η επανακατάταξη των εφέδρων σε περίπτωση επιστράτευσης. Με δεδομένο ότι οι εν λόγω Σύροι είναι ηλικίας μεταξύ 20 και 40 ετών, είναι εμφανές ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες αλλά με Σύρους, που λιποτάκτησαν για να σώσουν το τομάρι τους προδίδοντας τη χώρα τους. Όσο κι αν δεν τους είναι αρεστός ο Άσαντ ή η κυβέρνηση της Συρίας, παραβιάζουν το νόμο της χώρας τους μη κατατασσόμενοι για να πολεμήσουν εναντίον του ISIS και προδίδουν τον λαό τους.
Βέβαια αυτό διόλου τους απασχολεί αφού η ηθική τους είναι εντελώς διαφορετική, καθόσον δεν πρόκειται για Σύρους πατριώτες αλλά για Σύρους διεθνιστές, φυγόστρατους, φυγόπονους και προδότες. Αυτούς, λοιπόν, έρχεται να αγκαλιάσει η αριστερά αναγνωρίζοντάς τους ως πρόσφυγες, προφανώς λόγω ιδεολογικής συγγένειας. Και εξηγούμαι που έγκειται η ιδεολογική συγγένεια: Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν γενικές συνελεύσεις φοιτητών σε ελληνικά πανεπιστήμια σίγουρα έχουν ακούσει αναρχοαριστερούς να δηλώνουν, επί λέξει: “Σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία θα πάρουμε το πρώτο αεροπλάνο για την Ευρώπη”. Το ίδιο ακριβώς πίστευαν και υλοποίησαν αρκετοί Σύροι.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι οι Σύροι δήθεν αντικαθεστωτικοί που παριστάνουν τους πρόσφυγες, αποφεύγοντας την στράτευση εξυπηρετούν το ISIS και τις δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από αυτό. Μέσω της λιποταξίας - λαθρομετανάστευσης συντελείται αφαίμαξη της Συρίας από τους νέους που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ανάχωμα στο ISIS υπηρετώντας στις Συριακές Ένοπλες Δυνάμεις. Ο φευδοανθρωπισμός και η διεθνιστική αλληλεγγύη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προς τους δήθεν πρόσφυγες αποτελεί έμμεση βοήθεια στο ISIS. Με την πρακτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οι λοιπές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, υποσκάπτεται η νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας για πολιτικούς λόγους χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν τι θα σημάνει η επικράτηση του ISIS. Τι θα μπορούσε να κάνει μία ελληνική εθνική κυβέρνηση για να λύσει εν μέρει το πρόβλημα;
Είναι προφανές ότι οι ανωτέρω λιποτάκτες - λαθρομετανάστες καταζητούνται από τις συριακές αρχές για να καταταγούν στις Συριακές Ένοπλες Δυνάμεις. Από την απλή καταγραφή (φωτογράφιση και δακτυλοσκόπηση) των αρρένων Σύρων “προσφύγων” και την αποστολή των στοιχείων τους για ταυτοποίηση στις συριακές αρχές θα προέκυπτε ποιοί από αυτούς είναι λιποτάκτες. Στη συνέχεια η ελληνική κυβέρνηση θα τους παρέδιδε στις συριακές αρχές έχοντας ως νομική βάση για τον αναγκαστικό επαναπατρισμό τους είτε την δικαστική ή διοικητική απέλασή τους, ως λαθρομετανάστες, είτε την έκδοσή τους στην Συρία, ως εγκληματίες (λιποτάκτες). Το γεγονός αυτό θα λάμβανε δημοσιότητα διεθνώς και αυτομάτως ένα μεγάλο ποσοστό λαθρομετανάστευσης προερχόμενο από την Συρία θα σταματούσε, αφού οι επίδοξοι “πρόσφυγες” θα έβλεπαν ότι το κόλπο δεν πιάνει πια.
Οι ανωτέρω ενέργειες προϋποθέτουν μία εθνική ελληνική κυβέρνηση και όχι μία κυβέρνηση που στηρίζει διαχρονικά τους εγχώριους αρνητές στράτευσης και οι φοιτητικές παρατάξεις της αποτελούν καταφύγιο νεαρών που με την πρώτη ευκαιρία δηλώνουν ότι σε περίπτωση πολέμου θα πάρουν το πρώτο αεροπλάνο για την Ευρώπη. Επίσης, προϋποθέτουν μία κυβέρνηση που θα ασκεί πραγματικά εθνική πολιτική και δεν θα είναι ουραγός των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., που καθορίζουν ποιοί θα είναι σύμμαχοί μας και με ποιους θα συνομιλούμε. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει σήμερα, διότι μας κυβερνούν αλληλέγγυοι, επίδοξοι “Έλληνες πρόσφυγες”, που δεν έχουν καμία διάθεση να λύσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
Χρήστος Μπίσδας
