δουν τι κάναμε, διαπιστώνουν μηδέν εις το πηλίκον.
Τη μια γιατί ο Μανιτάκης δεν ήθελε να υπογράψει απολύσεις. Την άλλη γιατί δεν πουλάμε τίποτα από τα ασημικά μας γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές. Την άλλη γιατί το ΣτΕ και η γραφειοκρατία μπλοκάρουν το σύστημα.
Κυρίως όμως γιατί δεν έχουμε να δώσουμε. Μας στραγγίξανε. Μας τα πήραν όλα και μας έκαναν τρομαγμένα ποντίκια να ψάχνουμε έστω για ένα ψίχουλο για να επιβιώσουμε.
Μέχρι τώρα, κάθε φορά που έβλεπαν ο Τόμσεν και οι δικοί του ότι δεν κάναμε τίποτα από αυτά που υπογράφαμε, έβγαζαν τη χατζάρα και έκοβαν νέα κεφάλια. Και οι δικοί μας υπέγραφαν αυτές τις ομαδικές εκτελέσεις για να μην κάνουν όμως τίποτα και αυτή η σχιζοφρένεια να υπάρχει τον τελευταίο καιρό όλο και πιο έντονη.
Τα ίδια όμως γίνονται και τώρα. Αλλά τώρα τρόικα και Στουρνάρας ψάχνουν εναγωνίως να βρουν λύσεις στα ελλείμματα και στα κενά χωρίς νέα μέτρα κατά εργαζομένων και συνταξιούχων.
Μας αγάπησαν ξαφνικά και μας φέρονται ανθρώπινα; Χτύπησε κάπως διαφορετικά η καρδιά της Μέρκελ για το δικό μας καλαματιανό παλικάρι, τον Αντώνη; Ή μήπως ξαφνικά η ψυχρή, ξερακιανή Λαγκάρντ έγινε ευαίσθητη και καλοσυνάτη για τους Έλληνες;
Τίποτα από όλα αυτά. Απλά ξέρουν όλοι τους (Βερολίνο, Βρυξέλλες, Νέα Υόρκη, Κομισιόν και το κακό μας συναπάντημα) ότι ο ελληνικός λαός είναι ήδη στα κάγκελα, δεν έχει ίχνος άλλης υπομονής και κατανόησης και μία πλατεία Ταχρίρ είναι πολύ εύκολο να γεννηθεί ακόμη κι αν απλά ακούσουμε ότι συζητιούνται νέα μέτρα.
Επειδή η Ευρώπη είναι ήδη ένα καζάνι που βράζει και η πλατεία Ταχρίρ στην Ελλάδα μπορεί να γεννηθεί από 20 τρελούς που θα μαζευτούν στο Σύνταγμα και θα φωνάζουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από το να σταματήσουν να υπογράφουν τις διαταγές της τρόικα, Τόμσεν και Στουρνάρας καλούνται να λύσουν χωρίς άλλο αίμα τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου