Ήταν μειονότητα οι Έλληνες στην Μικρά Ασία;

ΠΟΣΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΤΟ 1912;

Ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα όσων κατέκριναν και κατακρίνουν την Μικρασιατική Εκστρατεία είναι ότι η Μικρά Ασία κατοικούνταν στη συντριπτική πλειοψηφία της από Τούρκους, ότι οι Έλληνες ήταν μια μικρή μειονότητα και συνεπώς δεν είχε δικαίωμα το ελληνικό έθνος να ζητήσει τμήμα της Μικρασίας. Παρακάτω θα εξετάσoουμε το κατά πόσο αληθεύει η άποψη για "τουρκική Μικρά Ασία".

Πληθυσμιακά στοιχεία για την Μικρά Ασία. 
Από το βιβλίο του Γεώργιου Κ. Σκαλιέρη "Λαοί και Φυλαί της Μικράς Ασίας" πρώτη έκδοση Ιούνιος 1922, επανέκδοση από τις εκδόσεις ΡΗΣΟΣ, 1990, αντιγράφουμε το συνολικό πληθυσμό κατά φυλές κι εθνότητες, σε Μικρά Ασία και σε Αρμενία/Κουρδιστάν, όπως ήταν πριν την αρχή των εκτοπισμών και διωγμών κατά των Χριστιανών από το Οθωμανικό κράτος, στα 1913: 

Μικρά Ασία

	Εθνικότητα ή φυλή	Πληθυσμός
1	ΕΛΛΗΝΕΣ (Ορθόδοξοι, Δυτικοί, Μελχίτες, Διαμαρτυρόμενοι, Έλληνες πολίτες)	2.660.316
2	ΑΡΜΕΝΙΟΙ (Γρηγοριανοί, Δυτικοί, Προτεστάντες)	637.268
3	ΚΟΠΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝ ΡΑΓΙΑΣΗ	10.019
4	ΤΣΙΓΚΑΝΟΙ	78.221
5	ΙΟΥΔΑΙΟΙ	56.970
6	ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ	1.802.697
7	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΡΗΤΕΣ	53.926
8	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ  ΓΙΟΥΡΟΥΚΟΙ	1.291.861
9	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΙΖΙΛ-ΜΠΑΣ	384.834
10	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΔΕΡΒΙΣΙΔΕΣ	173.825
11	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΛΥΚΙΑΣ	95.000
12	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΙΣΙΔΙΑΣ	85.000
13	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΛΥΚΑΟΝΙΑΣ	70.040
14	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΑΜΦΥΛΙΑΣ	90.004
15	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΦΣΑΡΟΙ	225.000
16	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ	95.000
17	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΡΟΥΚΜΕΝΗΔΕΣ	95.000
18	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΒΙΘΥΝΙΑΣ	200.000
19	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΜΕΣΟΧΑΛΔΗΝΟΙ	80.000
20	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΛΑΖΟΙ	125.000
21	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΑΝΝΟΙ	303.955
22	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΜΙΓΓΡΕΛΟΙ-ΑΜΠΧΑΖΟΙ	210.510
23	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΙ	55.000
24	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΝΖΑΡΙΤΕΣ	64.000

25	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΖΕΫΜΠΕΚΕΣ	39.880
26	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ	5.300
27	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ	85.823
28	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΙΡΚΑΣΙΟΙ	433.582
29	ΚΟΥΡΔΟΙ	119.834
30	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΕΚ ΒΟΣΝΙΑΣ-ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ....	64.462
31	ΣΥΡΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ	67.744
32	ΔΥΤΙΚΟΙ	30.397
33	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΑΤΑΡΟΙ-ΠΕΡΣΕΣ	78.518
	ΣΥΝΟΛΟ	9.868.706

  

(ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΒΙΛΑΕΤΙΑ) ΑΡΜΕΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

	1	ΑΡΜΕΝΙΟΙ	860.000
	2	ΚΟΥΡΔΟΙ	855.000
	3	ΤΟΥΡΚΜΟΜΑΝΟΙ	40.000
	4	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΙΖΗΛ ΜΠΑΣ	242.580
	5	ΤΟΥΡΚΟΙ	30.500
	6	ΕΛΛΗΝΕΣ	31.214
	7	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΚΙΡΚΑΣΙΟΙ	27.500
	8	ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΥΡΟΙ	9.990
	9	ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΥΡΟΙ	8.000
	10	ΧΑΛΔΑΙΟΙ (ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ)	25.020
	11	ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΙΑΚΩΒΙΤΕΣ	28.744
	12	ΓΕΖΙΤΕΣ (μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού)	17.263
	13	ΚΟΠΤΕΣ ΤΣΙΓΚΑΝΟΙ	3.988
	14	ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΟΙ	92.000
	15	ΞΕΝΟΙ ΗΜΕΔΑΠΟΙ	4.986
	16	ΛΑΤΙΝΟΙ	18
	17	ΙΟΥΔΑΙΟΙ	6.506
	18	ΞΕΝΟΙ	1.220
19		ΛΟΙΠΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ	366.000
		ΣΥΝΟΛΟ	2.644.140

Σύνολο πληθυσμού Μικρασίας και τουρκικής Αρμενίας-Κουρδιστάν: 12.512.846 

Οι Τούρκοι (Οθωμανοί και λοιπές τουρκόφωνες μουσουλμανικές φυλές)  συνολικά είναι: 6.940.060, δηλαδή μόλις το 55,46% του συνολικού πληθυσμού. Αυτό το ποσοστό εννοούν οι Έλληνες μαρξιστές όταν μιλάνε περί Μικρασίας-Αρμενίας-Κουρδιστάν ως το "καθαρά Τουρκικό μέρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας"; 

Οι Έλληνες, Αρμένιοι, Κούρδοι, Νεστοριανοί και λοιποί Χριστιανοί συνολικά δίνουν 5.401.167, δηλαδή 43,16% του πληθυσμού. 

Αυτό το 45% του πληθυσμού της "Ασιατικής Τουρκίας" έπρεπε, σύμφωνα με τους Έλληνες διεθνιστές και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις να συνεχίσει να ανέχεται τη βαρβαρότητα τις διώξεις και τις γενοκτονίες εκ μέρους των Τούρκων, του άλλου μισού πληθυσμού, απλά και μόνο επειδή ο Λένιν είχε συμμαχήσει με τον Κεμαλισμό;

 Δεν είχαν αυτοί δικαίωμα στο  να απαλλαχθούν από τον τουρκικό ζυγό; Μιλάμε για πεντέμισυ εκατομμύρια ανθρώπους στα 1913, που με τον ρυθμό άυξησης του πληθυσμού στην Ανατολία σήμερα θα ήταν 30 εκατομμύρια.

 Ε, αυτοί έπρεπε να σφαγούν για χάρη της "προοδευτικής κεμαλικής  Τουρκίας", και η απελευθερωτική εκστρατεία των Ελλήνων να αποκληθεί "ιμπεριαλιστική".

 Κι ας μην πουν τίποτε για "σφαγές του Ελληνικού στρατού εις βάρος των Τούρκων". Παρεκτροπές φυσικά υπήρξαν. Ειδικότερα κατά την άτακτη υποχώρηση του στρατού μας. Δε μπορούν όμως αυτές οι παρεκτροπές, αφενός ούτε αριθμητικά να συγκριθούν με τις σφαγές που διενήργησαν οι Τούρκοι μεταξύ 1914-1922, αλλά αφετέρου ούτε και να συγκριθούν (όντας μη προμελετημένες) με την προμελετημένη γενοκτονία που είχε σχεδιασθεί και εκτελεσθεί από τις ηγεσίες του τουρκικού κράτους εις βάρος των  χριστιανών υπηκόων του. 

"Οι Χριστιανοί της Τουρκίας πρέπει ή να εκτουρκιστούν ή να διωχθούν", είχαν αποφασίσει οι Νεότουρκοι συνέχεια των οποίων ήταν ο Κεμαλισμός. 

ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, Έλληνες και Αρμένιοι.

 Πώς τολμάνε να μην παραδέχονται αρκετοί το ότι η σφαγή ενός και πλέον εκατομμυρίων Ελλήνων δεν ήταν γενοκτονία; 

Άντε ένας άντε δύο να έπεσαν τυχαία στις κάνες των όπλων του Κεμάλ, αλλά ένα εκατομμύριο; 

Υπενθυμίζω: από τα 3,2 εκατομμύρια που ζούσαν το 1912 σε Α.Θράκη και Μ.Ασία, γύρισαν εδώ περί το 1,6 εκατομμύρια (1,28 το 1923 και οι υπόλοιποι πιο πριν), έφυγαν στη Ρωσία περί τις 200.000-300.000, έμειναν στην Κωνσταντινούπολη περί τις 150.000, άρα σφάχτηκαν 1.200.000. 

Πώς γίνεται να αντιπαραβάλονται οι ενέργειες ενός στρατού που έκαιγε καλύβες όντας υπό άτακτη υποχώρηση με τις προσχεδιασμένες και προμελετημένες ενέργειες ενός κράτους που ήθελε να εκτουρκίσει ή να σφάξει το  40 % των υπηκόων του, και μάλιστα το έλεγε επίσημα;  

Πώς είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για 200.000  νεκρούς Τούρκους από τον Ελληνικό στρατό (που είχε 30.000 απώλειες) τη στιγμή που αυτός και αριθμητικά λίγος μέσα στο χάος της τεράστειας Μικρασίας ήταν, αλλά  και συνεχώς πολεμούσε ώστε δεν είχε χρόνο για γενοκτονίες; 

Πώς γίνεται να εξισώνουν κάποιες μεμονωμένες ενέργειες ενός ατάκτως οπισθοχωρούντα και εν πλήρη διαλύσει στρατού με μια προμελετημένη γενοκτονία, εν ψυχρώ πραγματοποιούμενη; 

Γνωρίζουν άραγε πως τη στιγμή που η Σμύρνη έπλεε στο αίμα, των μουσουλμάνων της Β. Ελλάδας δεν πειράχτηκε ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα το ελληνικό κράτος να απειλήσει ή να εφαρμόσει αντίποινα εναντίον τους ώστε ο Κεμάλ (και οι προκάτοχοί του, από το 1915 και μετά) να σταματήσει τις σφαγές των Μικρασιατών; 

Εμείς όμως δεν κάναμε τέτοια πράγματα.

 Σε ένα πόλεμο γίνονται αρκετά άσχημα πράγματα, όμως γενικεύσεις που εξισώνουν θύμα και θύτη, και μάλιστα παραγνωρίζουν το ιστορικό υπόβαθρο της συμπεριφοράς του θύματος (οι Τούρκοι επί αιώνες έσφαζαν άοπλους Ρωμιούς, είναι λογικό κάποτε να σφάξουν και οι Ρωμιοί, αλλά η μια σφαγή διαφέρει από την άλλη: το θύμα εκδικείται, ενώ ο θύτης που επί αιώνες έσφαζε δεν έχει καμιά δικαιολογία) είναι απαράδεκτες.

 Είναι σαν να εξισώνεται ο αντισημιτισμός των  Παλαιστινίων που υπέφεραν  και υποφέρουν από το Ισραήλ, με τον αντισημιτισμό των  Ναζί στους οποίους τίποτε δεν έφταιξαν οι Εβραίοι.

Στο συνέδριο του κόμματος των Νεοτούρκων, τον Οκτώβριο του 1911 είχε αποφασισθεί: "Η Τουρκία πρέπει να γίνει μια ουσιαστικά μουσουλμανική χώρα(..) Αργά ή γρήγορα πρέπει να επιτευχθεί η ολοκληρωτική οθωμανοποίηση (διάβαζε τουρκοποίηση) όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας.

Είναι πάντως ξεκάθαρο πως αυτό δε μπορεί να επιτευχθεί με την πειθώ και ως εκ τούτου πρέπει να προσφύγουμε στην ένοπλη βία (..)Πρέπει να αρνηθούμε στις άλλες εθνότητες το δικαίωμα να έχουν δικές τους οργανώσεις. Κάθε μορφή αποκέντρωσης συνιστά προδοσία της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΘΝΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΛΗΤΕΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ. (..)"

Ξέρω βέβαια, κανείς δεν έχει στα χέρια του τα διατάγματα του εμπρησμού της Σμύρνης ή των διωγμών μεταξύ 1915-1922 οπότε οι διεθνιστές μας έχουν κάθε δικαίωμα να αρνούνται πως έγινε γενοκτονία. Και εις ανώτερα. 

Όσο για το κύριο επιχείρημα των αντιεθνικιστών που κατακρίνουν την Μικρασιατική Εκστρατεία, το "έστω, ας δεχτούμε, ότι είχαμε δίκαιο να πάει ελληνικός στρατός στη Σμύρνη-Ιωνία. 

Γιατί επήγαμε να κατακτήσουμε την Άγκυρα;", αυτό φανερώνει την πλήρη άγνοιά τους για τα δεδομένα της εποχής. 

Απαντούμε: απλούστατα, για να κρατηθεί η Σμύρνη ελληνική, έπρεπε να κατανικηθεί ο κεμαλισμός. Δια της εκστρατείας προς την Άγκυρα-Σαγγάριο δεν ετίθετο θέμα κατάκτησης των περιοχών αυτών ούτε όλης της Μικρασίας, αλλά θέμα οριστικής αποσόβησης του κινδύνου για τη Σμύρνη. 

Καθώς ο κεμαλισμός συνεχώς και ενδυναμωνόταν, ήταν βέβαιο ότι θα αμφισβητούσε ένοπλα την ελληνική κυριαρχία σε Σμύρνη και Α. Θράκη. 

Δεν έπρεπε να εξασφαλιστεί μια για πάντα η Ελλάδα από την αμφισβήτηση των ελληνικότατων αυτών περιοχών; 

Υπήρχαν δύο τρόποι να το κάνουμε αυτό. Είτε θα περιμέναμε στα όρια της Ιωνίας, 150-200 χλμ ανατολικά της Σμύρνης, να ενδυμωθεί κι άλλο ο Κεμάλ, να στρατολογήσει κι άλλους Τούρκους (ειδικά από τις περιοχές από τις οποίες θα αποσύρονταν ο ελληνικός στρατός), είτε θα επιτιθέμεθα στον Κεμάλ προσπαθώντας να τσακίσουμε το κεφάλι του φιδιού.

Οι τότε ιθύνοντες διάλεξαν το δεύτερο σχέδιο, καθώς το πρώτο τους φάνηκε πως θα προκαλούσε φθορές στον ελληνικό στρατό: ο Κεμάλ, εάν η Ελλάδα περιοριζόταν μόνη της στην στενότατη και μικρή ζώνη κατοχής της Ιωνίας, θα μπορούσε να συγκεντρώσει τεράστιες ποσότητες στρατού σε απόσταση 100-200 χλμ από την Ιωνία προκαλώντας "ασφυξία" και είτε δια του αντάρτικού του είτε εξαναγκάζοντας μας να παρακολουθούμε 200 .000 στρατό έτοιμο να επιτεθεί όποτε θελήσει σε μια στενότατη ζώνη. 

Το δίλημμα ήταν τραγικό, ωστόσο δεν πρέπει οι κακόπιστοι αντιεθνικιστές να μας πείσουν ότι σκοπός της εκστρατείας προς την Άγκυρα ήταν η κατάκτηση όλης της Τουρκίας.

 Ψεύδονται ασύστολα όταν ισχυρίζονται ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί βαδίσαμε προς Άγκυρα.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η εκστρατεία προς την Άγκυρα ήταν στρατιωτικό λάθος, επαναλαμβάνουμε το κύριο επιχείρημα υπέρ της απελευθέρωσης της Ιωνίας το 1920: Ποιος ψεύτης, αλήθεια, από αυτή τη δράκα αντιεθνικιστών, θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι 

Α) η Σμύρνη και η ενδοχώρα της δεν ήταν ελληνικότατες περιοχές και ποιος απατεώνας μπορεί να ισχυριστεί ότι 

Β) οι σφαγές κατά των Ελλήνων από τους Τούρκους το 1922 ήταν αποτέλεσμα απλώς και μόνο ή κυρίως της παρουσίας ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία κι ενδεχομένως των βιαιοτήτων που διέπραξαν Έλληνες στρατιώτες; 

Σφαγές και γενοκτονίες κατά των Μικρασιατών είχαν ξεκινήσει από τα 1915-1916, προτού πατήσει καν Έλληνας στρατιώτης το πόδι του στην Μικρά Ασία, πολύ καν σκεφτεί κανείς εκστρατεία στην Άγκυρα. 

Δεν είναι λοιπόν "καλά να πάθουμε" οι σφαγές που υπεστήκαμε τον Αύγουστο του 1922 στη Σμύρνη και γενικά στη Μ. Ασία. 

Δεν ήταν "δίκαια εκδίκηση των Τούρκων". Ήταν συνέχεια των σφαγών του 1915-1918, και γι' αυτό επήγαμε επιπλέον στην Μικρά Ασία το 1920 (εκτός από το να απελευθερώσουμε ελληνικότατες περιοχές): για να μην επαναληφθούν τα γεγονότα του 1915-1918.

Το ότι απέτυχε παταγωδώς η τότε ηγεσία στους δύο αυτούς στόχους διόλου δεν μειώνει το δίκαιο του εγχειρήματος.

 Εύλογη η ένσταση πως τα παραπάνω πληθυσμιακά στοιχεία είναι ίσως νοθευμένα για λόγους εθνικού ελληνικού συμφέροντος. 

Ο Γ. Σκαλιέρης στην αρχή του βιβλίου αυτού παραθέτει στατιστικά στοιχεία ξένων:  Ο Malte-Brun στην "Géographie Universelle" 1875 (tom. V) γράφει "Η Μ.Ασία έχει 8-9 εκ. κατοίκων εξ ων τα 5 είναι Μουσουλμάνοι και οι άλλοι Έλληνες Ορθόδοξοι." 

Ο M. Ph. Le Bas στο Asie Mineure, 1878 γράφει "Οι Έλληνες κι οι Αρμένιοι της Μικράς Ασίας ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια, οι μουσουλμάνοι σε πέντε. Αν αφαιρεθούν οι Κούρδοι και τα νομαδικά φύλα, οι Τούρκοι ούτε εις τέσσερα εκατομμύρια φτάνουν". 

Ο Γάλλος αξιωματικός  L. Lamouche, που επισκέφτηκε ως μέλος επίσημης αποστολής την Τουρκία, στο L'Organisation Militaire de l' Empire Ottoman γράφει "Οι Τούρκοι δεν υπερβαίνουν τα 38% του πληθυσμού της χώρας". 

Ο Fontanier στο Voyages en Orient, Paris 1829 γράφει "γίνεται λόγος περί Τουρκικής πλειονοψηφίας ενώ αυτή δεν υπάρχει". 

Ο Τούρκος Refik Nevzad στο La Fédération Ottomane, Paris 1915 λέει πως οι Τούρκοι μαζί με τους εξοθωμανισθέντες ανέρχονται στο 44,8%. 

Τέλος, η συμφωνία μεταξύ των Τουρκων και των εν Τουρκια ελληνικών πολιτικών οργανώσεων στις αρχές του 1912 κάνει λόγο για 2,5 εκατομμύρια Έλληνες στη Μικρα Ασία (μαζί με τα σαντζάκια Αδάνων και Αντάκιας), οπότε τα 2,66 εκατομμύρια που αναφέρει ο Σκαλιέρης δεν απέχουν και πολύ από την αλήθεια. 

Τη συμφωνία αυτή είχαν δεχθεί όχι τίποτα παρακατιανοί Τούρκοι, αλλά ο τότε Μέγας Βεζύρης Κιαμήλ Πασάς, ο τότε καθηγητής συνταγματικού δικαίου  μετέπειτα εν Ρώμη  αντιπρόσωπος της Κεμαλικής Εθνοσυνέλευσης Αρίφ Μπέης, Στρατάρχες, πολλοί στρατιωτικοί και αριστοκράτες Τούρκοι. 

Και είχαν μάλλιστα υποσχεθεί για περισσότερες έδρες, δηλαδή πως υπήρχε περισσότερος των 2,5 εκατομμυρίων πληθυσμός Ελληνικός στην Μικρά Ασία.

ΠΗΓΗ: porta_aurea

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ………………2009 μ.Χ

Ψήφισμα Συνεδρίου για το Τάμα του Έθνους. Αθήνα 31.3.2013-Γήπεδο Σπόρτινγκ

02/04/2013 — Λακεδαίμων



Σωματεῖον
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
Τηλ. 0030 2103254321-2, fax 210-3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008
ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΑΘΗΝΑ 31.3.2013
ΓΗΠΕΔΟ ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ

1. Ὅλοι ὅσοι συγκεντρωθήκαμε σήμερα ἐδῶ, διαπνεόμεθα ἀπὸ τὸ ἴδιο ὅραμα μὲ τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Αὐτὸ τὸ κοινὸ ὅραμα μᾶς ἐμπνέει καὶ μᾶς ἑνώνει.
«Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερίαν». Εὐσεβῶς συνεχίζομε ἐπικαλούμενοι τὴν θεία πρόνοια.
Ὁ Χριστὸς εἶπε: «νὰ εἴμεθα διάκονοι τῶν πάντων». Διακονοῦμε, ἀλλὰ καὶ διεκδικοῦμε, ὅ,τι θὰ διεκδικοῦσε κάθε πιστός, Ἕλληνας καὶ Φιλέλληνας Ὀρθόδοξος.

2. Εὐσεβῶς ἐπαναλαμβάνομε τὶς συμβολικὲς καὶ σημαίνουσες ὑπομνήσεις τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου, Παν/του Ἀρχ. π. Φιλοθέου «Ὅπου βούλεται Θεὸς νικᾶται φύσεως τάξις»,καὶ«ὁ λύχνος πρέπει νὰ τεθῆ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα φαίνῃ τοῖς πᾶσιν»(δηλαδὴ νὰ εἶναι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους σὲ λίαν περίοπτο καὶ δεσπόζουσα θέσιν).

3. Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους εἶναι ἐθνικὸν χρέος, κατοχυρωθὲν νομικῶς μὲ τὸ Η΄ Ψήφισμα τῆς ἀπὸ 31.7.1829 Δ΄ Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων, ποὺ τὸ ὑπέγραψε καὶ ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης – Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ...
ἔγινε Νόμος τοῦ Κράτους μὲ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα τῶν ἐτῶν 1834 (ΦΕΚ 5/29.1.1834) καὶ 1838 (ΦΕΚ 12/11.4.1838).

4. Ἐγένοντο κατὰ καιροὺς ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς Κυβερνήσεις ἀνεπιτυχεῖς ἀπόπειρες νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ ὑποχρέωσις αὐτή.
5. Ἡ ἐκστρατεία πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἀπὸ τὸ Σωματεῖο «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», τὸ ὁποῖον συνεστήθη μὲ τὴν ὑπ’ἀριθμ. 3079/2008 ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν, ἄρχισε καὶ προχωρεῖ μὲ τὴν σοβαρὴ οἰκονομικὴ ἐνίσχυσιν τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν.

6. Ἡ παροῦσα προσπάθεια τοῦ Σωματείου εἶναι ἄσχετος μὲ αὐτὴν τῆς ἑπταετίας κατὰ τὰ ἔτη 1969-1970. Τὰ μέλη, οἱ ἐθελοντὲς καὶ οἱ φίλοι τοῦ Σωματείου δὲν ἔχουν οὐδεμία σχέσι μὲ τὴν ἑπταετία, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων οὔτε κὰν εἶχαν γεννηθῆ.

7. Ἡ στρατηγική, ποὺ μὲ πλήρη διαφάνεια ἐπιλέγεται, εἶναι: Τὸ Σωματεῖο ,,Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,, καὶ τὸ ,,Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,, ἀπαλλάσσουν τοὺς καθ΄ὕλην ὑποχρέους, Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία, νὰ μὴ δώσουν οὔτε μία ,,τρύπια δεκάρα,, καὶ διατίθενται νὰ ἀναλάβουν ὁλόκληρη τὴν οἰκονομικὴ ἐπιβάρυνσιν τοῦ ἔργου.
Ἀπαιτοῦμε ἡ Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογούσα καὶ ἡ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα, ὡς π.χ. μὲ τὸ Ἵδρυμα Νιάρχου, ποὺ μὲ τὸν Νόμο 3785 ΦΕΚ 138Α/7.8.2009 τοῦ παρεχώρησε τὸ «φιλέτο» – τεράστια ἔκτασι τοῦ παλαιοῦ Ἱπποδρομείου γιὰ Λυρικὴ Σκηνή, Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη καὶ Ἄλσος.
Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους/Χρέος ἐξεκίνησε. Ἡ στρατηγική μας χρειάζεται συμπληρώσεις ἄμυνας-θωρακίσεως δράσεων γιὰ νὰ μὴ μπορῇ κανεὶς οὔτε νὰ καθυστερῇ οὔτε νὰ ἀναβάλλῃ.
Ὀρθόδοξοι Στρατηγοὶ τῆς στρατευομένης καὶ τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, προσέλθετε πάραυτα. Οἱ μάχες κερδίζονται πρὶν δοθοῦν.
Ἡ λάμψις, ἡ ὁμορφιά, ἡ ἀνάτασις, ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ Ἔθνους ξανάρχεται ἀπὸ ὅλους ὅσους θέλουν καὶ μποροῦν.


8. Εἶναι βέβαιο, ὅτι μὲ τὴν πρόοδο τοῦ ἔργου θὰ δημιουργηθοῦν γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, πολλὲς θέσεις ἐργασίας καὶ θὰ παρουσιασθοῦν πολλοὶ χορηγοί, συγκινούμενοι ἀπὸ τὸν μεγάλο στόχο, ποὺ συνεγείρει τὸ Ἔθνος, καὶ ἐπειδὴ θὰ μᾶς διακρίνῃ πάντοτε ἀπόλυτος διαφάνεια. Πρὸς τοῦτο ἀπαιτεῖται ἡ συστράτευσις Ἑλλήνων καὶ Φιλελλήνων Ὀρθοδόξων ἀμέσως.
Ὅσοι πιστοὶ προσέλθετε!


9. Οἱ ἀδελφοὶ Ὀρθόδοξοι λαοὶ ἔχουν ἐκπληρώσει ἤδη τὸ χρέος τους πρὸς τὸν Θεό. Ἔχουν ἀνεγείρει μεγαλοπρεπεῖς Ναούς, σύμβολα πίστεως καὶ εὐγνωμοσύνης, εἰς χρόνους λίαν δυσκόλους καὶ μάλιστα δυσμενεστέρους καὶ ἀπὸ τὴν σημερινὴ κατάστασιν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς διευκρινίζουμε ὅτι δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ ἐπιβληθοῦν τέτοια βάναυσα μέτρα στὸν Ἑλληνισμό.

10. Ὕψιστο χρέος τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους. Ἡ πραγματοποίησίς του θὰ ἀποτελέσῃ μνημεῖο εὐγνωμοσύνης καὶ δοξολογίας εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστόν.

11. «Ὁ λύχνος πρέπει νὰ τεθῆ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα φαίνῃ τοῖς πᾶσιν».
Διὰ τοῦτο πρέπει νὰ τοποθετηθῇ εἰς κεντρικὸ σημεῖο τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ κυρίως, εἰς περίοπτο καὶ δεσπόζουσα θέσιν.
Ὡς τοιαύτη συμπεραίνεται ὁμοφώνως, ἀπὸ θρησκευτικῆς, ἐθνικῆς, περιβαλλοντικῆς καὶ αἰσθητικῆς ἀπόψεως, τὸ Ἀττικὸν Ἄλσος ἤ ὡς ἐναλλακτικὴ λύσις, κατὰ χρήσιμη ἐξαίρεσιν, ἡ πρώην Ριζάρειος Σχολὴ, ἔναντι τοῦ Νοσοκομείου «Εὐαγγελισμός», λόγῳ ὑπάρξεως συντόμων προσβάσεων καὶ ἕτοιμων ὑποδομῶν γιὰ μείωσιν δαπανῶν.

Ἐπιδιώκουμε νὰ ἀξιοποιήσωμε τὶς προσφορὲς ὅλων καὶ τὶς ρητὲς προϋποθέσεις χορηγῶν ἀλλὰ εἶναι πολυδάπανη ἡ ὑλοποίησις ἀκόμη καὶ τμημάτων τοῦ ἔργου μὲ τιμὲς Τεχνικοῦ Ἐπιμελητηρίου.
Δὲν ὑπάρχει χῶρος κερδοσκοπίας καὶ οἱ τιμὲς αὐτὲς ἀποκλείονται.
Ἡ ὁριστικοποίησις τῆς θέσεως ὁρίζει τὴν ἔναρξιν σχεδιασμῶν καὶ δράσεων, ποὺ πάντα εἶναι διαφορετικὰ εἰς κάθε τοποθεσία.
Ἡ αἰσθητικὴ ἐναρμόνισις ἔργου καὶ τοπίου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν χῶρο.
Ἡ ἄμεση συνάντησι Πρωθυπουργοῦ καὶ Μακαριωτάτου, παρουσίᾳ εἰδημόνων τῶν φορέων μας μὲ πλήρη διαφάνεια, εἶναι λίαν ἐπιβεβλημένη. Ἄς μὴ καθυστεροῦμε περισσότερο.

12. Ὁ ἀγώνας μας προωθεῖ τὴν προγονικὴ παρακαταθήκη τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσως τῶν Ἑλλήνων, ὡς καὶ ὁ Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης ἐπισημαίνει, διερμηνεύων τὰ συναισθήματα ὅλων τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων: «σαλπίζομεν ἐθνικὸν προσκλητήριον. Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα νὰ συνεργασθοῦν ἐπὶ τέλους Κράτος καὶ Ἐκκλησία διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς μεγάλης αὐτῆς ὑποσχέσεως εἰς τὴν περίοπτον καὶ δεσπόζουσαν θέσιν τοῦ Ἀττικοῦ Ἄλσους. Ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸς εἶναι μακρόθυμος καὶ πολυέλεος· εἶναι ὅμως καὶ ἀδέκαστος κριτής. Ἀδέκαστος κριτὴς εἶναι καὶ ἡ ἱστορία».

13. Συμφωνοῦμε μὲ τὸν ἀγωνιστικὸ λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίου, ὅτι εἶναι ἱερὸ χρέος μας ἡ πραγματοποίησις τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
Ἀπεδείχθη ἀπὸ τὴν ἀπόλυτα τεκμηριωμένη εἰσήγησίν του, ὅτι κάθε εὐσεβὴς ἀγωνιζόμενος λαὸς ἔχει πρώτη προτεραιότητα νὰ ὑλοποιῇ κάθε του Τάμα πρὸς τὸν Ὕψιστον, μόλις εὑρεθῆ ἐπὶ ἐλευθέρου ἐδάφους.
Ἡ ἡμέρα τοῦ Συνεδρίου συνέπεσε μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἁγίου καὶ πατρὸς πατέρων καὶ μεγίστου Θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας μας, διὰ τοῦ ὁποίου καὶ διὰ στόματος Σεβασμιωτάτου Ἱερεμίου βιώσαμε ἐκ νέου τὴν ἀλήθεια: «Ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεσις-Γρηγόριος ὁ Παλαμάς», «Ἡ αἵρεσις εἶναι σκοτάδι-Ἱερεμίας».
Τὸ Συνέδριο (εἰς τὸ σημεῖο αὐτὸ) ἠγέρθη μὲ παρατεταμένο χειροκρότημα ἐπικυρῶνον καὶ ὑπερθεματίζον τὰ λεχθέντα.
Κατεδείχθη ἀπολύτως, ὅτι ὅλοι οἱ μαχητικοὶ Ἱεράρχες, ὡς ἐδίδαξε εἰς τὸ Συνέδριό μας ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερεμίας, πρέπει νὰ ὁμιλοῦν συχνὰ εἰς μεγάλα στάδια ἐνώπιον Ὀρθοδόξου Νεολαίας.
Κατέδειξε ἐπίσης ὅτι ὁ μελίρρυτος ποταμὸς τῆς σοφίας τοῦ Ἱεράρχου, τῇ ἐπιφοιτήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν χωρᾶ εἰς κανένα ποτήριον ὕδατος.

14. Ἀγωνιζόμεθα γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς Ἐθνικοῦ Μνημείου, ἑνὸς Ναοῦ ἀνταξίου τοῦ θαύματος τοῦ 1821 καὶ τῆς θυσίας τῶν Νεομαρτύρων καὶ τῶν Ἀγωνιστῶν, ποὺ νὰ διασαλπίζῃ διαχρονικῶς τὴν εὐγνωμοσύνη τοῦ Ἑλληνισμοῦ πρὸς τὸν Δωρεοδότη καὶ προκλητικῶς φιλέλληνα Θεόν. Ἐλάβαμε θάρρος μὲ τὴν ρητὴ διαπίστωσιν τοῦ Μητροπολίτου Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης κ. Εὐσταθίου, ὁ ὁποῖος μᾶς διευκρίνισε γιὰ τὴν θείαν πρόνοιαν, ποὺ ἐνέπνευσε τὸν ἀνώτατο ἱεροδικαστὴ τῶν Τούρκων νὰ μὴ ἐκτελέσῃ τὴν ἐντολὴ τῆς γενικῆς σφαγῆς τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὴν ἔναρξιν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τὸν ὁποῖον οἱ Τοῦρκοι ἐφόνευσαν.
15. Διαπιστώνομε, ὅτι εἶναι χρέος μας ὡς Ἔθνος νὰ προχωρήσουμε εἰς τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, συμφωνοῦντες μὲ τὴν ἱερὴ ὑπόμνησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου.

16. Ἐπαναλαμβάνομε, ὅπως ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμάς, ὅλα ὅσα ἀποφάσισαν καὶ μὲ τὸ στόμα τοῦ μεγάλου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἄλλων ἀγωνιστῶν ὁμολόγησαν καὶ ὑποσχέθηκαν οἱ πρόγονοί μας. Οἱ ἥρωες καὶ οἱ μάρτυρες τοῦ Ἔθνους, οἱ ἐλευθερωταί μας, ἐκεῖνοι, ποὺ ἔζησαν καὶ τὴν σκλαβιά, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάστασιν τοῦ Γένους, ἀποφάσισαν καὶ ὑπεσχέθησαν εἰς ἔνδειξιν εὐγνωμοσύνης νὰ κτίσουν μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἐλευθερωτοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εἰς τὴν ὁριστικὴν πρωτεύουσαν τὴν Ἀθήνα.

17. Συνεορτάζομε σήμερα εἰς τὴν μεγάλη διπλὴ ἑορτὴ «τῆς Πίστεως καὶ τῆς Λευτεριᾶς», ποὺ χαίρει, σκιρτᾶ καὶ ἀγάλλεται κάθε ἑλληνικὴ ψυχὴ καὶ ὁλόκληρο τὸ Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας, ὡς μᾶς δίδαξε ὀρθῶς μὲ τήν γραφή του, κοινοποιηθεῖσα εἰς ἐμᾶς, καὶ τὸν ἀγῶνα του γιὰ τὸ ἀνεκπλήρωτο ἕως τώρα Τάμα τοῦ Ἔθνους ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ. Ἀπευθύνει ἔκκλησιν πρὸς τοῦτο εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸν Ἐξοχώτατο Πρωθυπουργὸ τῆς χώρας κ. Ἀντώνιο Σαμαρά.
Ἐπαναβεβαιώνομε ὅσα ὁρίζονται εἰς τὰ ἄρθρα τοῦ Νόμου τοῦ Κράτους (ΦΕΚ 1834), δηλαδή:
« Ὅταν ἐλευθερωθῇ ἡ Πατρίδα…
…Ἄρθρον 1
Θέλει ἀνεγερθῆ εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἀθηνῶν Ναὸς τιμώμενος ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος, πρὸς αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς Θείας Προνοίας τῆς ρυσαμένης τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν ἀπὸ δεινῶν καὶ κινδύνων καὶ πρὸς ἐνίσχυσιν τῶν μεταγενεστέρων εἰς τὴν πίστιν, δι᾿ ἧς οἱ προπάτορές των ἀνεκτίσαντο τὴν ἐλευθερίαν των εἰς τοὺς ἀπὸ τῶν 1821 μέχρι 1830 αἱματώδεις πολέμους.
Ἄρθρον 2
Θέλομεν τὸ μνημεῖον τοῦτο νὰ εἶναι ἄξιον καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τοῦ συμβάντος, πρὸς μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται».

18. Ἀποδεχόμεθα τὴν τεκμηριωμένη εἰσήγησιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, καὶ συνυπολογίζομε τοὺς τρόπους συγκεντρώσεως τῆς οἰκειοθελοῦς συνεισφορᾶς τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων ὅπου γῆς γιὰ τὴν εὐόδωσιν τοῦ μεγαλεπήβολου στόχου ὅλων.

19. Συμφωνοῦμε ἀπολύτως ὅτι ὁ ἀγώνας αὐτὸς ἀποτελεῖ ταυτοχρόνως «ἐθνικὴ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὰ θύματα καὶ τοὺς ἥρωες τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821», ὡς ὑποδεικνύει σοφὰ ὁ πρώην Ὑπουργὸς Παιδείας καὶ πρώην Πρόεδρος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος.

20. Συμφωνοῦμε μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς καὶ πραγματικὲς διαπιστώσειςτοῦ κ. Ἀχιλλέως Λαζάρου, Καθηγητοῦ τοῦ 4ου Πανεπιστημίου τῆς Σορβόννης, ὁ ὁποῖος κατέδειξε ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος τόσον κατὰ τὴν ὀργάνωσίν του ὅσον καὶ κατὰ τὸ πνεῦμα δράσεώς του ὑστερεῖ καὶ ὑπερφορτώνει μὲ λανθασμένες καὶ ἄσκοπες δαπάνες τὸν ἑλληνικὸ λαό καὶ τὴν Πατρίδα, καὶ ὁ ὁποῖος ταυτοχρόνως διαμόρφωσε τὴν βεβαία πεποίθησιν ὅλων ὅτι ἑκατὸ τάματα θὰ εἶχαν πραγματοποιηθῆ, ἄν εἴχαμε σοφὸ καὶ χρηστὸ Κράτος, τὸ ὁποῖο εἶναι δυνατὸν νὰ συγκροτηθῇ σύντομα ἀλλὰ μόνον μὲ εἰδήμονες.

21. Πάνδημος ἡ διαπίστωσις ὅτι ἡ ἐν λόγῳ πρωτοβουλία εἶναι σημαντικὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Πατρίδα, ὡς εὔστοχα μᾶς ὑποδεικνύει καὶ ὁ πρώην Ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Παναγιώτης Κρητικός.

22. Διαπιστώνομε μὲ βάσιν τὶς ὁμιλίες καὶ τὶς προτάσεις τῶν συμμετεχόντων μὲ κορυφαία καταγραφὴ τὰ στοιχεῖα, ποὺ δημοσιοποίησε ὁ δημοσιογράφος κ. Σπυρίδων Χατζάρας, καὶ γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι ὁ δημόσιος βίος τῆς χώρας ἐπηρεάζεται οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὴν βάναυση ἐπέμβασιν ξένων ἰδιοτελῶν συμφερόντων, ποὺ ἐκπροσωποῦνται ἀπὸ Ἕλληνες (κατὰ τὴν ταυτότητα) καὶ ξένους ὑφισταμένους τους.

23. Ἀποτέλεσμα τῶν βαναύσων ἐπεμβάσεων ξένων ἰδιοτελῶν συμφερόντων, εἶναι ὁ βίος τῶν Ἑλλήνων νὰ παρεκκλίνῃ ἀκόμη καὶ τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως, ποὺ συγκροτεῖ τὸ Ἔθνος, καὶ νὰ παραβιάζῃ εἰς τὴν πράξιν ἀκόμη καὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν Ἑλλήνων φθάνοντες εἰς τὰ σημερινὰ ἀδιέξοδα τῆς οἰκονομικῆς αὐτῆς κατοχῆς, ἄρσεως κυριαρχικῶν καὶ κοινωνικῶν δικαιωμάτων καὶ ἐλευθεριῶν τοῦ λαοῦ, καθὼς ἐπίσης καὶ εἰς τὴν οἰκτρὰν θέσιν ἀλλοιώσεως τῆς γλώσσης μας (τῆς μητέρας τῶν γλωσσῶν), τῆς οἰκογενείας καὶ λοιπῶν θεσμῶν καὶ ἠθικῶν ἀξιῶν, μὲ ἀποκορύφωμα νὰ ἐκκλησιάζεται μόνον τὸ 3% τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μὲ εὐθύνη ὅλων μας.

24. Ἡ ἀρχὴ γενέσεως τῆς πνοῆς, ποὺ μᾶς ἐμπνέει τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ἐτέθη ἐπισήμως καὶ θαυμαστῶς. Ἀποδεχόμαστε ὡς φῶς ὅσα ἡ εἰδήμων Ἐκπαιδευτικὸς Τέχνης κα Ρένα Ἀνούση-Ἠλία μᾶς ἔδωσε:
«Σ᾿ αὐτὸ τὸ σκοτενὸ καὶ βάρβαρο κόσμο, ποὺ ζοῦμε, ἔχομε ἀνάγκη ἀπὸ φωτεινούς, δημιουργικούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θὰ μορφοποιοῦν τὴν σκέψι σὲ ὅραμα, τὸ βίωμα σὲ μνήμη, τὴν ἀνάμνησι σὲ ἔκφρασι, τὴν ὕλη σὲ μορφή. Τὰ ἔργα τέχνης, ποὺ ἡ δημιουργία τους ὑπακούει στοὺς νόμους τῆς ‘’ἐσωτερικῆς ἀναγκαιότητος’’, εἶναι ἕνα ζωντανὸ ὄν ‘’ἐμψυχωμένο ἀπὸ μιὰ πνευματικὴ πνοή’’…, ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν εὐαισθητοποίησι τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς».
Ἀποφασίζομε συνεπῶς καὶ προσκαλοῦμε ἐθελοντὲς ἀρχιτέκτονες ἀπὸ Ἕλληνες καὶ Φιλέλληνες Ὀρθοδόξους, ὥστε νὰ ἐπιλέξουν τὴν κατανομὴ τῶν δράσεων τους γιὰ τὸν τελικὸ ἀρχιτεκτονικὸ σχεδιασμὸ μὲ τὶς ἐναλλακτικὲς λύσεις ἢ περιορισμοὺς, ποὺ θὰ ὁρίσουν οἱ ἴδιοι εἰσηγούμενοι πρὸς τὸ Σωματεῖο καὶ τοὺς χορηγούς, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ ὅσα ὀρθῶς προαναφέρθησαν.

25. Συμφωνοῦμε μὲ τὸν εἰδικὸ εἰσηγητή, δικηγόρο Ἀθηνῶν παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ καὶ Γεν. Γραμματέα τοῦ Εἰδικοῦ Συμβουλίου τοῦ Σωματείου κ. Ἡρακλὴ Στάβαρη, ὁ ὁποῖος κατέδειξε ὅτι ἡ ἀναγκαιότης διεκπεραιώσεως κάθε δράσεως μὲ πλήρη διαφάνεια εἶναι ὕψιστο χρέος μας.
Τοῦτο ὑπερτόνισε καὶ ὁ Πρόεδρός μας, τολμῶν νὰ ὑποδείξῃ ὅτι ὅλοι μαζὶ μὲ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους πρέπει νὰ διεκδικήσουμε πλέον, διὰ τοῦ ἀγῶνος μας καὶ τῆς προσφορᾶς μας, τὴν πρώτη θέσιν εἰς τὴν Διεθνῆ Διαφάνεια.
Οἱ ἀπόγονοι τῶν δημιουργῶν τῆς Ἀκροπόλεως, τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ πληθώρας ἄλλων μοναδικῶν ἐπιτευγμάτων εἰς τὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴν Τέχνη, προλαλήσαντες μάλιστα καὶ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτῆρος διὰ τοῦ «ἀγνώστου Θεοῦ», ζήτημα ποὺ συνέδραμε εἰς τὴν ἄμεσο ἀποδοχὴ τοῦ Χριστοῦ, μόλις ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοὺς κατήχησε, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εὑρισκόμεθα εἰς τὴν ἐσχάτη αὐτὴ θέσιν. Πρὸς τοῦτο πρέπει νὰ εἴμεθα οἱ πάντες πραγματικοὶ λειτουργοὶ καὶ νὰ παύσῃ ἡ ἐπικρατοῦσα «ὑπαλληλικὴ νοοτροπία».
26. Ἀποδεχόμεθα ὁλόκληρη τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια ὅπως τὴν διευκρίνισε ρητῶς ὁ κ. Γεώργιος Κοσμάς, δικηγόρος Ἀθηνῶν παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, ἐπίτιμος Πρόεδρος τῆς Παγκαλαβρυτινῆς Ἑνώσεως καὶ ὑπέρτατος γνώστης τῶν ἱστορικῶν ζητημάτων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας καὶ τῶν λεπτομερειῶν ποὺ ἔλαβαν χώρα εἰς τὴν Ἁγία Λαύρα ἀπὸ 17.3.1821, ἤτοι :ἐνῷ συνεχίζοντο οἱ προεπαναστατικὲς μάχες τῶν Ἑλλήνων εἰς τὴν Πελοπόννησον, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς ὥρκισε τὰ παληκάρια, ποὺ παρευρέθησαν εἰς τὴν Ἁγία Λαύρα τὴν 17.3.1821, διασαλπίζων ὅτι ἡ ἐπίσημη ἔναρξις τοῦ ἀγῶνος ἄρχεται ἀπὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τὴν 25ην Μαρτίου 1821, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς εὑρέθη εἰς τὴν Πάτρα κηρύττων τὴν ἀναγκαιότητα τῆς Ἐπαναστάσεως γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστιν τὴν ἁγίαν καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν.

27. Τιμῶντες τὴν προσφορὰ ὅλων, τὸ Συνέδριο μας ἀπεφάσισε νὰ τιμήσῃ συνολικῶς ὅλους τοὺς ἀφανεῖς, ταπεινούς, εὐλαβεῖς, ἀκάματους ἐθελοντὲς στρατιῶτες γιὰ τὸν ὑπέρτατο τοῦτο ἀγῶνα, ἀποδίδον εἰδικὴ τιμητικὴ διάκρισιν συμβολικῶς εἰς τὸν ὑπὲρ ἐνενηκονταετῆ ἀειθαλῆ καὶ ἀξιόμαχο φιλάνθρωπο, ποιητὴ καὶ διδάσκαλο κ. Παναγιώτη Ρήγα, τὸν Μεσσήνιο.

28. Ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὴν στρατηγικὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου καὶ μὲ πλήρη διαφάνεια καὶ στρατηγικὴ Ἐθνικῆς Ἑνότητος, προσέχουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τὴν ἐν γένει πορεία μας γιὰ τὴν πραγματοποίησιν αὐτοῦ τοῦ μεγάλου καὶ ἱεροῦ στόχου.

29. Ὄχι ἄλλα λάθη. Ἀπὸ σήμερα ἄς ἀρχίσωμε ὅλοι μας (ἄρχοντες, ἀρχόμενοι, κλῆρος καὶ λαός) νὰ διορθωνώμεθα καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ ἐπικαλεσθοῦμε τὸ θεῖο ἔλεος, γιὰ νὰ ρυσθοῦμε – λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν πλήρη καταποντισμό.

30. Τὰ ἀνωτέρω ἐν συνόλῳ ἀποτελοῦν τὸ ἐγκριθὲν ὁμόφωνον ψήφισμα τοῦ παρόντος Συνεδρίου ἀπὸ τοὺς οἰκειοθελῶς συμμετασχόντας Ὀρθοδόξους Ἕλληνες καὶ Φιλέλληνες.





Πηγή

ΠΗΓΗ Α.Φ