ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛ.Α.Δ.Α

ΣΥΛΛΟΓΟΣ     ΕΛ.Α.Δ.Α
ελεύθερων αγανακτισμένων δυτικής αχα'ι'ας

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ Η ΜΑΧΗ ΔΥΟ ΓΥΠΑΕΤΩΝ! ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ




AETOS3
Οι γυπαετοί αυτού του είδους μπορούν να πετάξουν στα 10.000 πόδια, έχουν απίστευτη όραση και είναι και δεινοί κολυμβητές. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι δεν τους αρέσει να μοιράζονται το φαγητό τους.


Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν οι εκπληκτικές εικόνες του φωτογράφου άγριας ζωής Ρομπ Πάλμερ, ο οποίος φωτογράφισε τους γυπαετούς της Αμερικής να τσακώνονται για ένα κομμάτι νεκρού κυπρίνου. Μάλιστα, σε μια εικόνα του Πάλμερ, ο ένας γυπαετός βάζει τα νύχια του πάνω στο κεφάλι του άλλου.

Πάντως, δεν είναι ασυνήθιστο για τους γυπαετούς να τσακώνονται για το φαγητό τους. Μερικές φορές προσεγγίζουν ένα ψάρι παρόλο που το κυνηγάει ένας άλλος γυπαετός.

















Τρίτη, 30 Απριλίου 2013 Σοκ στον Πειραιά. Αυτοκτόνησε ο Κ. Ρεσβάνης



Ο γνωστός δικηγόρος και πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ, Κωνσταντίνος Ρεσβάνης, ήταν ο άνδρας που αυτοκτόνησε...
πριν από λίγο, πέφτοντας από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας στον Πειραιά, στην οδό Παλαιολόγου 5, όπου στεγαζόταν το γραφείο του.

Ο άτυχος 55χρονος δικηγόρος, διαπιστώθηκε ότι είναι κλινικά νεκρός.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τους τελευταίους μήνες, φέρεται να αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.


Ο Κωνσταντίνος Ρεσβάνης είχε διατελέσει αντιπρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά καθώς και του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, στις εκλογές του 2009.


Ο Κωνσταντίνος Ρεσβάνης είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει και τον Δεκέμβρη του 2012.

enikos.gr

Στα τάρταρα των μαζικών κατασχέσεων. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...



Του Θύμιου Παπανικολάου


Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του ολοκληρωμένου ολέθρου. Στα τελευταία «συμβόλαια θανάτου»: Στις κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, ακινήτων, της ατομικής ιδιοκτησίας… Τα κυβερνητικά ανδρείκελα, εκτελώντας πειθήνια τις εντολές του ευρω-φασισμού και των διεθνών χρηματιστηριακών αρπακτικών, στράγγιξαν τις φλέβες της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού από κάθε «ροή αίματος», από κάθε «ρευστότητα» χρήματος…

ΤΩΡΑ ανοίγουν το δρόμο των «χαριστικών βολών»: Των κατασχέσεων μισθών και συντάξεων, της «ρευστοποίησης» των ακινήτων και της ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ (δηλαδή της μεγάλης ιστορικής κλοπής) αυτής της «ρευστοποίησης»...

Και μάλιστα βιάζονται, διότι οι διεθνείς «νταβάδες» του 4ου Ράιχ, διαβλέποντας την επικείμενη κοινωνική θύελλα, προσπαθούν να ρουφήξουν, το ταχύτερο δυνατόν, και τα τελευταία υπολείμματα αίματος που μας έχουν απομείνει.

Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφιστεί αύριο στη Βουλή, με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος, εκτός από τα νέα δολοφονικά μέτρα, ανοίγει και το δρόμο των κατασχέσεων.

Το δρόμο αυτόν τον ανοίγουν τα μέτρα για τις Ληξιπρόθεσμες «οφειλές». 


Τα μέτρα αυτά ορίζουν τούτο: Σε περίπτωση «εκπρόθεσμης καταβολής» έστω και μιας από τις προβλεπόμενες δόσεις, η ρύθμιση διευκόλυνσης χάνεται, με αποτέλεσμα να γίνεται απαιτητό το σύνολο της εμφανιζόμενης «οφειλής».

Το υπουργείο Οικονομικών μπορεί, πλέον, να δώσει «εντολή παρακράτησης μέρους ή του συνόλου της χρηματικής απαίτησης κατά τρίτων προσώπων»: Δηλαδή κατασχέσεις μισθών και συντάξεων απευθείας από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία. 
Σημείωση: Η εκπρόθεσμη καταβολή συνεπάγεται και προσαύξηση στο 15%, σε μια εξέλιξη που καταργεί την όποια προβλεπόμενη «διευκόλυνση».

Γίνεται ολοκάθαρο πλέον ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος των μαζικών κατασχέσεων μισθών και συντάξεων, διότι ο μεγάλος όγκος του ελληνικού πληθυσμού, λεηλατημένος αγρίως επί τόσα χρόνια και οδηγημένος σε πλήρη οικονομική χρεοκοπία, δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί ούτε στις «διευκολύνσεις», τις δόσεις: Θα χάσει και αυτό το πονηρό «προνόμιο» με προσαυξήσεις…

Κατασχέσεις σπιτιών. 


Ο δρόμος εδώ έχει ανοίξει: Οι οφειλέτες προς το Δημόσιο χάνουν περιουσίες για πενταροδεκάρες.

Και αυτή η διαδικασία των κατασχέσεων θα πάρει επιδημική, μαζική διάσταση, διότι σήμερα ελάχιστοι θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στα χρέη τους προς το Δημόσιο. 
Οι μη κατέχοντες θα χάσουν τα σπίτια τους, ό,τι έχουν και δεν έχουν… 

Τα κυβερνητικά ανδρείκελα διευκολύνουν και επιταχύνουν αυτές της διαδικασίες ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ.

Διαβάζουμε στο άκρως κατατοπιστικό άρθρο: "Αρπαγή και λαμογιά ανάβουν το φιτίλι" 


«Με απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών, Γιώργου Μαυραγάνη, θα επιτρέπονται στο εξής, προς διευκόλυνση των οφειλετών, οι μεταβιβάσεις ακινήτων ακόμα και αν το τίμημα της πώλησης είναι μικρότερο από το ύψος της οφειλής. Με την απόφαση αυτή διευκολύνονται συναλλαγές, όπως επίσης και η εξόφληση των χρεών προς το Δημόσιο…
…Με ακόμη πιο απλά λόγια: «Πούλα το σπίτι σου ή ό,τι άλλο έχεις και φέρτα, ανεξαρτήτως διαδικασίας». Κάπως έτσι εξηγείται και η πολύμηνη επισήμανση του Τόμσεν ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλα φορολογικά βάρη. Όλοι ξέρουν ότι κανείς πια δεν έχει να πληρώσει τίποτε…».


Ολόκληρο το άρθρο το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/04/blog-post_3676.html

Το άρθρο πρέπει να διαβαστεί διότι αποκαλύπτει και πολλές άλλες πτυχές αυτού του τερατώδους «ευρήματος» για τη γενίκευση των κατασχέσεων της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και τη γενίκευση της λαμογιάς και φοροδιαφυγής…


Έχουμε μπει, συνεπώς, στην τελική ευθεία της ευρω-φασιστικής βαρβαρότητας: Στις κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, σπιτιών και κάθε ατομικής ιδιοκτησίας…

Έχουμε μπει και στην τελική ευθεία της ολοκληρωτικής και παταγώδους χρεοκοπίας του ΣΥΝΟΛΟΥ της ελληνικής κοινωνίας και στις «χαριστικές βολές» του θανάτου μας.

Όταν ένα καθεστώς καταφεύγει σε τέτοια φρικιαστικά μέτρα λεηλασίας και ασύδοτης κολπής, αυτό σημαίνει ότι ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ…

Καταρρέει και σαν το πληγωμένο κτήνος επιτίθεται για να κατασχίζει και κατασπαράξει τα θύματά του: το λαό του… 
Να αναφέρουμε, επίσης, επιγραμματικά και τα άλλα δολοφονικά μέτρα του κατεπείγοντος πολυνομοσχεδίου»:

1). Χαράτσι ακινήτων. Παραμένει σε ισχύ και για το 2013 «μειωμένο» κατά 15%. Ασήκωτες ανατιμήσεις προβλέπονται για τα λαϊκά σπίτια που βρίσκονται σε περιοχές εκτός συστήματος αντικειμενικών αξιών.

2. Απολύσεις στο Δημόσιο…

3.Αυξάνεται από 1η Σεπτέμβρη 2013 κατά δύο ώρες το εβδομαδιαίο υποχρεωτικό ωράριο των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

4. «Ανοιγμα επαγγελμάτων»: Αίρονται οι υπάρχοντες περιορισμοί (επιφανείας, αποστάσεων κ.λπ.) για τα πρατήρια άρτου, αλλάζουν οι όροι χορήγησης και διατήρησης επαγγελματικών αδειών πωλητών λαϊκών αγορών κ.ά.


ρεσαλτο

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

"Θαυμάστε" το αίσχος των κομματικών στρατών σε βάρος των φορολογουμένων!




Έκοψαν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, φέσωσαν ιδιώτες με 3 δισ. ευρώ και την αγορά με 7 δισ. ευρώ γιατί ο κρατικός κορβανάς δεν είχε λεφτά να συντηρήσει μεταξύ άλλων το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας, την Διεθνή Ακαδημία Ελευθερίας, και την κρατική Εταιρία για την Διώρυγα της Κορίνθου!
Διάλεξα, ως εισαγωγή, μόνο τρεις, από τους Οργανισμούς που πληρώνουμε με τους φόρους μας και από το 2009 (που κόπηκαν τα δανεικά και άρχισαν τα μνημόνια) με την λιτότητα και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, για να πάρετε μια ιδέα της πραγματικότητας του ελληνικού Σοβιέτ που δεν χαμπαριάζει τι σημαίνει πείνα για τον λαό μπροστά στα δικαιώματα της νομενκλατούρας.
Δεν θα μιλήσω για τον κομματικό στρατό που υπηρετεί στους κρατικούς αυτούς Οργανισμούς γιατί αυτή ήταν η αμοιβή του από τις αφισοκολλήσεις, τις συγκεντρώσεις, τα πανό και τις ντουντούκες (όλων των παρατάξεων, από δεξιά μέχρι αριστερά) που εξασφάλισαν τις αργομισθίες.
Και το λέω ευθέως ότι πρόκειται για αργομισθίες και ρουσφετολογικές τοποθετήσεις κομματικών καθώς η δουλειά στους Οργανισμούς αυτούς ουδέποτε αξιοποιήθηκε γιατί και δεν υπήρξε και δεν ενδιέφερε καμία κυβέρνηση αφού το ζητούμενο ήταν οι προσλήψεις και οι Διοικήσεις.
Γνωρίζω και τον αντίλογο. Δεν πλήρωσαν οι φορολογούμενοι. Χρηματοδοτήθηκαν και από πόρους των Ευρωπαϊκών Ταμείων. Εξάλλου δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το έργο αλλά μόνο οι κυβερνήσεις. Πρόκειται για «κονσερβαρισμένο» κρατικίστικο επιχείρημα για να τακτοποιηθεί η κατάσταση και να ξεπεραστεί η πραγματικότητα που είναι ότι οι πόροι αυτοί χάθηκαν από τους τομείς που τους είχε πραγματική ανάγκη η οικονομία.
Υπάρχει ασφαλώς απάντηση στον αντίλογο που όμως σοκάρει όπως και να το κάνουμε. Γιατί η απάντηση δεν είναι άλλη από την πρώτη λίστα των Οργανισμών που κρίθηκαν άχρηστοι ακόμη και από πολιτικούς που συμφώνησαν με την ίδρυσή τους.
Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός αν τελικά θα φτάσουμε στο κλείσιμο και αν κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν καταφέρουν να βγάλουν από τις λίστες πολλούς από τους Οργανισμούς.
Αλλά αξίζει τον κόπο να «θαυμάσουμε» τι πληρώνουμε ακόμη και σήμερα ως φορολογούμενοι και για ποιους κόπηκαν μισθοί και συντάξεις επειδή το κράτος δεν είχε ούτε δανεικά να τους συντηρήσει.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Οι Τούρκοι πετάνε μέχρι την Ακρόπολη και έβαλαν σημαία στις βραχονησίδες μας αλλά εμείς ακόμη την μελετάμε την κατάσταση... με τους εξής Οργανισμούς:
-Το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων
-Το Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογίας Εθνικής Άμυνας
-Το Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου
- Το Ελληνικό Ινστιτούτο Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου
- Το Ινστιτούτο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων
-Το Ινστιτούτο Αιγαίου και Δικαίου της Θάλασσας.
Φθάσαμε να έχουμε 1.500.000 ανέργους αλλά το πρόβλημα το μελετάμε ακόμη με:
- Το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού
- Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Συνεργασίας
- Το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών
- Την Ανώνυμη Εταιρεία Μονάδων Υγείας.
Κοινή διαπίστωση είναι ότι η χώρα δεν σχεδιάζει τίποτε για την οικονομία και την ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες αλλά διαθέτει Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών...
Η Βουλή εκτός των κουμπάρων και λοιπών συγγενών με τα ειδικά μισθολόγια διαθέτει και ένα Ίδρυμα Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.
Για να θυμόμαστε δε την αρχαία ιστορία μας αλλά και την απελευθέρωση από τους του Τούρκους... έχουμε:
- Το Εθνικό Ίδρυμα Μελετών Θ. Κολοκοτρώνης ο «Γέρος του Μοριά»
- Την Ανώνυμη Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου
- Την Ανώνυμη Εταιρεία «Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεις»
- Τον Οργανισμό Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης.
Οι ενοποιήσεις έγιναν , η Ακρόπολη λειτούργησε αλλά οι δυο Οργανισμοί μας έμειναν... ως Μουσεία. Και για να αποδίδουμε... καλύτερη και κυρίως ταχύτερη δικαιοσύνη έχουμε και ένα Ταμείο Χρηματοδοτήσεων Δικαστικών Κτιρίων!
Πρόκειται για ευτράπελη κατάσταση ακόμη και για τους φανατικούς του κρατισμού για δύο λόγους.
Πρώτον γιατί το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε εγκληματικά ανίκανος επιχειρηματίας και πάντα έξω από τα μηνύματα των καιρών. Δεύτερον γιατί στην Ελλάδα όχι μόνο οι Οργανισμοί και οι μελέτες τους ουδέποτε αξιοποιήθηκαν αλλά και κόστισαν διπλάσια ή και τριπλάσια από όσο κοστίζει ένας παρόμοιος πραγματικά Ευρωπαϊκός Οργανισμός.
Σας θυμίζω τις μελέτες Φωτόπουλου και ΓΕΝΟΠ για την ΔΕΗ...
Μακάρι το αίσχος με τους «στρατώνες» των κομματικών στρατών να περιορίζονταν στους συγκεκριμένους μόνο Οργανισμούς. Δυστυχώς το πρόβλημα έχει μεγαλύτερες διαστάσεις και έχει και αθέατη πολευρά με δύο όψεις. Η μία είναι οι εργαζόμενοι και πιθανοί επιστήμονες που ονειρεύτηκαν αξιοποίηση των προσόντων τους μέσα στο συγκεκριμένο κρατικοδίαιτο κατάντημα. Αλλά η άλλη έχει να κάνει με τις Διοικήσεις των Οργανισμών οι περισσότεροι των οποίων είναι από τον Πανεπιστημιακό χώρο που τους πληρώνουμε και ως καθηγητές χωρίς να κάνουν πουθενά την δουλειά τους όπως πρέπει.
[Του Γιώργου Κράλογλου από capital.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η Μεγάλη Τρίτη


ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ


Μεγάλη Τρίτη: Η Εκκλησία θυμάται την παραβολή των 10 Παρθένων. Το βράδυ ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Στην υμνολογία κυριαρχεί το γεγονός της αλείψεως του Κυρίου δια μύρων υπό πόρνης γυναικός, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας: Το τροπάριο της Κασσιανής.
Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.
Το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό: Η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ' εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.
Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο αυτοκράτωρ, είτε γιατί η απάντηση του εφάνη προπετής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναικός τον τρόμαξε, έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,
σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά
πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:
Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,
η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,
εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.
Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,
και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·
αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε,
από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθη
και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,
ψυχοσώστη Σωτήρα μου;
Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,
εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος
(Μεταγραφή Φώτη Κόντογλου)
Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννη): Ο Ιησούς συνεχίζει να διαδάσκει, ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους για να τον συλλάβουν. Κάποιοι Έλληνες ζητούν να τον δουν και αυτός τους λέγει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο υιός του ανθρώπου». Επίσης, ο Κύριος προλέγει τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του.
[Πηγή sansimera.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Οι "ελληνικές" ισλαμιστικές οργανώσεις - Ποια οργάνωση παρέλασε (!) στη Μανωλάδα! 04/29/2013 - 15:15


ΤΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ

Ο ισλαμικός κίνδυνος χτυπάει την "πόρτα" της Ελλάδας. Αφού γεμίσαμε την χώρα με ανθρώπους από "ιδιόρυθμες" περιοχές τώρα θα υποστούμε τις συνέπειες.
Με πρόσχημα το έγκλημα κατά των εργατών στην Μανωλάδα, στην πορεία αλληλεγγύης που ακολουθησε, πρωτοστάτησε ακραία ισλαμιστική οργάνωση γνωστή για τις θηριωδίες που έχει διαπράξει στο Μπανγκλαντές κατά "απίστων"!
Πρόκειται για την οργάνωση "Hefazate Islam Bangladesh"¨που όπως μας ενημέρωνε το πανώ στην κεφαλή της πορείας, έχει πλέον και ελληνικό βραχίονα.
Η οργάνωση αυτή συγκλόνισε την διεθνή κοινή γνώμη πριν από λίγες εβδομάδες, όταν χιλιάδες μέλη της βγήκαν στους δρόμους του Μπανγκλαντες και αξίωναν την δολοφονία Bloggers που αντιδρούσαν στην επιβολή του σκοταδισμού στην χώρα. Ένας από αυτούς μάλιστα, ο 26χρονος Ahmed Rajib Haider δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο έξω από το σπίτι του.
Μία ματιά στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης οργάνωσης προκαλεί φρίκη αφού δεν κρύβουν τις προθέσεις τους για την δημιουργία "παγκόσμιου χαλιφάτου", για το "έθνος του Ισλάμ" και την παγκόσμια κυριαρχία.
Δυστυχώς δεν μένουν μόνο στα λόγια αφού στο Μπανγκλαντές δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν καταστρέψει λατρευτικούς τόπους, αγάλματα αλλά έχουν επιτεθεί και σε πιστούς άλλων δογμάτων.
Όσο για την ευαισθησία για τα δικαιώματα των εργατών, μόνο υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί. Στην Ελλάδα, τελικά "καταφέραμε" να ανθίσουν οι μουσουλμανικές οργανώσεις. Ιδού ποιες δίνουν οι υπηρεσίες ασφαλείας ως ενεργές αυτή την στιγμή:
>Al Salam τζαμί, Γαλαξία 9, Νέος Κόσμος.
>Islam for Greeks http://islamforgreeks.org
>Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδος, Γαλαξία 9 Νέος Κόσμος, ιδρύθηκε το 2003, Τηλ. 6972838164, Φαξ 2109216639
 «Muslim Association of Greece», διατηρεί σελίδα και στο Facebook.
>Έλληνο-Αραβικό μορφωτικό κέντρο (Arab-Hellenic center for culture & civilization member of Federation of Islamic Organization in Europe), Κύπρου 2 Μοσχάτο, http://www.islam.gr/cgi-bin/pages/index.pl?arlang=Greek, τηλ. 2106910492, ε-mail: ahcccgr@yahoo.com
>Al Farouk τζαμί, Ζαγορίων 40, Αθήνα, Τηλ. 2106910460, www.ahccc.gr
>Αl-Andalus τζαμί, Φίλωνος 98, Πειραιάς, Τηλ. 6972008214, E mail: naim_elghandour@yahoo.gr, ιδρύθηκε το 1981
>Greeks Rethink, E mail: info@greeksrethink.com (Ανενεργή προς το παρόν ομάδα απευθυνόμενη σε προσήλυτους στο Ισλάμ).
Το Μπανγκλαντες θεωρείται βασίλειο της παιδικής δουλείας ενώ τα εργατικά ατυχήματα με χιλιάδες νεκρούς είναι πλέον είδηση που δεν συγκινεί κανέναν. Πρόσφατα κατέρρευσε εργοστάσιο με τους νεκρούς εργάτες (γυναίκες και ανήλικους στην πλειοψηφία τους) να ξεπερνούν τους 350.
Οι "προοδευτικοί" τι έχουν να πουν για όλα αυτά; Καλό θα είναι να ενημερωθούν λίγο καλύτερα για το ποιοί μαζεύονται στην χώρα αυτή με την δική τους ανοχή.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
 

η κοπρίτισσα κόρη του Πάγκαλου


PDFΕκτύπωσηE-mail
Δευτέρα, 10 Ιανουάριος 2011 15:36
Όλοι γνωρίζετε τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλου "περί κοπριτών"
δείτε το παρακάτω ΦΕΚ το οποίο φανερώνει ότι ο αρχικοπρίτης Πάγκαλος έχει διορίσει την κοπρίτισσα κόρη του και μάλιστα σε θέση ΠΡΩΣΟΠΟΠΑΓΗ, δηλαδή δεν μπορεί να την απολύσει κανείς!!!

Κάντε κλικ ΕΔΩ για να δείτε το ΦΕΚ σε μεγέθυνση










₪₪₪₪₪ ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟN ₪₪₪₪₪http://knossopolis.com/2010-09-08-21-43-18/306-2011-01-10-13-43-50.html

ΙΚΑ-ΟΑΕΕ και ΟΓΑ ολοταχώς για σύνταξη 360 ευρώ



Απίστευτο: Ο μισθός των νεοπροσληφθέντων Ελλήνων είναι μικρότερος από τον μισθό των λαθρομεταναστών της Μανωλάδας!



29/4/13
http://www.pinnokio.gr/Uploads/Articles/EFODOS-TOY-SDOE-STH-MANWLADA/ArticleImage_100792-jpg.xpng?p=100792
Όλες αυτές της ημέρες διαβάζουμε παντού και καθημερινά “δακρύβρεχτα” άρθρα για το “δράμα” των Μπαγκλαντεσιανών της Μανωλάδας, για τους “σύγχρονους δουλοπάροικους” κ.λ.π.

Σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα ο κατώτατος μισθός των Μπαγκλαντεσιανών ξεκινάει από τα 22 Ευρώ την ημέρα για 7ωρη εργασία, σε κάποια χωράφια αμείβονται με 26, ενώ οι ίδιοι διεκδικούν αύξηση στα 30 Ευρώ. Υπάρχουν πλήθος σχετικών δημοσιευμάτων που πιστοποιούν τις παραπάνω απολαβές , ένα από αυτά μπορεί κανείς να διαβάσει στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.news.gr/ellada/koinonia/article/59706/ta-anapanthta-giati-kai-pos-sto-drama-ths.html

Χθες στην Βουλή μαζί με το “πολυνομοσχέδιο” ψηφίστηκε και τροπολογία του ΠΑΣΟΚ που θέσπισεανώτατες αμοιβές για νόμιμη εργασία Ελλήνων.

Σύμφωνα με την τροπολογία, ο ανώτατος μισθός για τους νεοπροσληφθέντες Έλληνες ανέργους θα είναι τα 19,6 Ευρώ την ημέρα για 8ωρη εργασία, ενώ για τους κάτω των 25 ετών θα είναι 17 Ευρώ την ημέρα. Η διαφορά των απολαβών των Ελλήνων δεν είναι απλώς στα 5 Ευρώ χαμηλότερα: Οι Μπαγκλαντεσιανοί δεν έχουν να πληρώσουν ενοίκια , ηλεκτρικό ρεύμα κοινόχρηστα , χαράτσια και φόρους.

Παρόλα αυτά, καμιά κινητοποίηση , καμιά ένδειξη συμπαράστασης και καμιά αναφορά στις συνθήκες εργασίας των Ελλήνων δεν θα δείτε πουθενά, ενώ τα “δακρύβρεχτα” άρθρα, οι πορείες και οι συγκεντρώσεις για συμπαράσταση στους Μπαγκλαντεσιανούς συνεχίζονται σε ολόκληρη την χώρα.

Σκοπός της τροπολογίας είναι δήθεν “η αντιμετώπιση της ανεργίας”.

Το πρώτο μέτρο για την αντιμετώπιση της ανεργίας θα έπρεπε να ήταν η άμεση απέλαση των παράνομων αλλοδαπών, που θα απελευθέρωνε περισσότερες από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας.
armahellas

hellas-now.com

ΠΑΣΟΚ: Άντε γ@μήσ⓪υ εργατιά!



Με ενθουσιασμό υποδέχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι την τροπολογία, νόμο πλέον, που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ για τους μισθούς όσων απασχοληθούν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας των δήμων. Χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο βρίσκονται αυτή τη στιγμή έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους και με δάκρια στα μάτια αποθεώνουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου (αν τον λένε έτσι αυτόν τον τύπο) ανεμίζοντας σημαίες της Ζίμενς και κρατώντας φωτογραφίες του Λιακουνάκου, του Λαυρεντιάδη και της οικογένειας Μπόμπολα. Το σύνθημα το «ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό» δονεί το κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας, ενώ στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας, από χθες, κυκλοφορούν πάρα πολλοί… κοψοχέρηδες, προφανώς...
καλοί άνθρωποι που την πάτησαν στις εκλογές του Ιουνίου και ψήφισαν αυτόν τον απατεώνα τον Τσίμπλα.

Μέσα στο γενικό κλίμα ενθουσιασμού, που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μία μεγάλη νίκη όποτε και να γίνουν οι επόμενες εκλογές, θλιβερή εξαίρεση αποτελεί ο ΤΣΥΡΙΖΑ, που στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τους τεμπέληδες και τα προνόμια τους επιχειρεί να διαστρεβλώσει το νόημα και το περιεχόμενο της τροπολογίας του ΠΑΣΟΚ για τους μισθούς όσων απασχοληθούν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας των δήμων.

Παρακολουθήστε την αθλιότητα: Σήμερα στα προγράμματα που τρέχουν οι μισθοί, αν και δεν καταβάλλονται, έχουν οριστεί στα 625 ευρώ. Την εποχή που ορίστηκε αυτό το ποσό ο κατώτερος μισθός ήταν στα 740 ευρώ. Άρα τώρα, πολύ λογικά, αφού ο κατώτερος μισθός είναι στα 581 ευρώ, δεν πρέπει ο μισθός όσων απασχοληθούν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας να πέσει στα 490 ευρώ; Φυσικά και πρέπει, αφού τα 625 είναι περισσότερα από τα 581. Όποιος δεν μπορεί να δει την αδικία, όποιος δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του φορτίου της κοινωνικής δικαιοσύνης που κουβαλάει η τροπολογία του ΠΑΣΟΚ προφανώς είτε είναι στην εντατική κάποιου νοσοκομείου είτε είναι άνθρωπος του Τσίμπλα και του ΤΣΥΡΙΖΑ.

Οι γελοίοι, του Τσίμπλα και του ΤΣΥΡΙΖΑ, δεν βλέπουν ότι στη γειτονική ΠΓΔΜ ο μέσος – και όχι ο κατώτερος μισθός – είναι κάτω από 490 ευρώ. Οι γελοίοι, του Τσίμπλα και του ΤΣΥΡΙΖΑ, από τη μία παριστάνουν τους διεθνιστές και από την άλλη θέλουν στην Ελλάδα οι μισθοί να είναι υψηλότεροι από τη Λετονία. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ιπποκράτους: «Σήμερα είναι μία νέα μέρα. Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι περήφανοι για το ΠΑΣΟΚ και τον εθνάρχη Ευάγγελο Βενιζέλο. Όλοι έχουν καταλάβει πως οι θέσεις, το πρόγραμμα, τα στελέχη και κυρίως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αξία μικρότερη από αυτή ενός πτυελοδοχείου. Όλοι μαζί προχωράμε για μία Νέα Ελλάδα, όχι βέβαια του Ανδρέα Λοβέρδου αλλά του Αντώνη Σαμαρά, του μεγάλου ηγέτη μας που έσωσε το λαό μας από την πείνα και τον κομουνισμό. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλο και της ΑΔΕΔΥ, Κώστα Τσικρικά, που κατάφεραν την Κυριακή να οργανώσουν ένα ακόμη αποτυχημένο συλλαλητήριο και να προσφέρουν την εικόνα της άδειας πλατείας Συντάγματος στον μεγάλο ηγέτη μας Αντώνη Σαμαρά. Πάμε γερά για αποτυχία και την Πρωτομαγιά. Ζήτω το Κόμμα της Ενωμένης Δεξιάς, ζήτω οι αυτοκινητόδρομοι, λευτεριά στο φυλακισμένο αγωνιστή Λαυρεντιάδη και άντε γ@μήσ⓪υ εργατιά».

Δαιμόνια δικός σας, Πίκος Απίκος.           

Από alterthess μέσω ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ, μοντάζ Γρέκι

Νηρηϊδα»: Ελληνικής κατασκ Νηρηϊδα»: Ελληνικής κατασκευής ημι-υποβρύχιο σκάφος, που προκαλεί θαυμασμό και παγκόσμιο ενδιαφέρον


Πρόκειται για μια ελληνική επιχείρηση βαρέων κατασκευών, που εδρεύει και δημιουργεί στην ακριτική Δράμα και ξεχωρίζει για τα καινοτόμα και πρωτοποριακά της έργα.

Ένα ακόμη σπουδαίο ελληνικό κατασκευαστικό επίτευγμα, που εντυπωσιάζει την ελληνική κοινή γνώμη και συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αποτελεί το χειροποίητο ημι-υποβρύχιο σκάφος «Νηρηϊδα».











Δημιουργός του σκάφους αυτού, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως, τόσο για ερευνητικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς, όσο και σε άλλους τομείς, στην επιφάνεια αλλά και κάτω από την επιφάνεια του νερού, σε θάλασσες ή και μεγάλες λίμνες, είναι η Εταιρεία «Χασιλίδης Κατασκευαστική». Πρόκειται για μια ελληνική επιχείρηση βαρέων κατασκευών, που εδρεύει και δημιουργεί στην ακριτική Δράμα και ξεχωρίζει για τα καινοτόμα και πρωτοποριακά της έργα.

Με επικεφαλής της τον κ. Στέφανο Χασιλίδη και με ένα ολόκληρο επιτελείο έμπειρων και εξειδικευμένων συνεργατών, η εταιρεία αυτή προχώρησε διεξοδικά στην ολοκλήρωση της κατασκευής του σκάφους «Νηρηϊδα», που διακρίνεται για τον σχεδιασμό, τα υλικά, την πολυτέλεια και την ασφάλειά του και που μπορεί να παραχθεί μαζικά σε τρία διαφορετικά μοντέλα, δηλαδή αυτά των 2, των 4 και των 6 θέσεων, με ανάλογες προσαρμογές, βάσει των ιδιαίτερων αναγκών κάθε πελάτη.

Το ημι-υποβρύχιο αυτό σκάφος, που δοκιμάστηκε με απόλυτη επιτυχία, αποτελείται από δύο τμήματα, αυτό που επιπλέει στο νερό και μοιάζει με ένα κοινό σκάφος και αυτό, που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού και περιλαμβάνει μια πλήρως εξοπλισμένη με ανέσεις υποβρύχια υδατοστεγή καμπίνα, κατασκευασμένη κυρίως από γυαλί, μέσα από την οποία μπορεί κανείς να γνωρίσει και να παρατηρήσει με πλήρη άνεση και ασφάλεια τον βυθό και τον υποβρύχιο κόσμο, όπως οι δύτες.


 

Read more: http://www.to-parakseno.gr/2013/04/blog-post_7979.html#ixzz2RooLlhxG

Ισοκράτης: Τι ακρίβως εννοούσε για τους μετέχοντες ελληνικής παιδείας




Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).


Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“.... ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”
Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον - τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).
Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει:
“Ἡ πόλις μας (δηλαδή αἱ Ἀθῆναι, ἡ Ἑλλὰς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Θυκυδίδη), τόσον ἒχει ἀφήσει πίσω της (“ἀπολέλοιπε”, “ἐξεπέρασε”) ὡς πρὸς τὴν φρόνησιν τοὺς ἂλλους ἂνθρώπους, ὣστε οἱ μαθηταὶ αύτῆς ἒγιναν διδάσκαλοι ἂλλων καὶ τὸ ὂνομα τῶν Ἑλλήνων πεποίηκε ( = ἐδημιούργησε τὴν πεποιημένην, πλαστὴν ὲντύπωσιν) δοκεῖν εἶναι ( =νὰ φαίνεται ὃτι εἶναι –δίχως ὃμως νὰ εἶναι) χαρακτηριστικὸν ὂχι πιὰ τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται Ἓλληνες (δὲν τοὺς ἀποκαλοῦμε ἐμεῖς) μᾶλλον οἱ μετέχοντες τής ἡμετέρας ἐκπαιδεύσεως παρὰ (οἱ μετέχοντες) τῆς κοινῆς φύσεως ( =γεννήσεως, καταγωγῆς).
Δηλαδὴ, κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα μὲ τοὺς καθηγητὲς ξένων γλωσσῶν. Οἱ μαθηταὶ λένε: “ἡ γαλλίδα”, “ἡ γερμανίδα”, “ὁ ἂγγλος”, κ.ο.κ., ἐννοώντας τοὺς -Ἓλληνες- καθηγητὰς, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αὐτὲς τὶς γλῶσσες.
Γι’αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐτακτοποίησε τὸ ἀνεφυὲν πρόβλημα, καθορίζοντας ὡς “ἑλληνίζοντας” (καὶ ὂχι “Ἓλληνας”) τοὺς ξένους τοὺς διδάσκοντας ἑλληνικὰ. Ἒτσι ἒχομε τοὺς “ἑλληνίζοντας” Ἰουδαίους, δηλαδὴ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν Ἑλληνικὴν, καὶ γενικῶς τοὺς συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ κράτη τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσεως, ὡμιλοῦσαν, ἒγγραφον καὶ ἐδίδασκον τὰ Ἑλληνικὰ.
“Ἑλληνιστὴς” μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ ἑλληνόγλωσσος ἀλλοδαπὸς, ὁ καθηγητὴς τῶν Ἑλληνικῶν. Λόγου χάριν, ἡ Γαλλίδα ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ρομιγὺ, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Φεδερίκο Σαγρέδο, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Χουὰν Κοντὲρχ, καθηγητὴς εἰς τὸ πανεπισήμιο st. Andrews τῆς Σκωτίας, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰδήσεις στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὸν ἱστοχῶρο του http://www.akwn.net/ κ.ἂ.
Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξη τυχὸν παρεξήγησις γύρω ἀπὸ τὴν λέξι “μαθηταὶ” (οἱ ταύτης μαθηταὶ γεγόνασι διδάσκαλοι τῶν ἂλλων) διευκρινίζομε ὃτι οἱ μαθηταὶ οἱ ὁποίοι συνέρρεον εἰς τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἦσαν μόνον Ἓλληνες, ἀλλὰ καὶ ξένοι ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Αὐτοὶ, γυρίζοντας στὶς πατρίδες των, ἐδίδασκον ἑλληνικὰ ὡς “Ἓλληνες διδάσκαλοι” καὶ μετέπειτα “ἑλληνοδιδάσκαλοι”.


ΠΗΓΗ

Μέλανος Ζωμός: Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών! Ποια ήταν η... συνταγή του;;;



Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών ήταν ένας ζωμός από χοιρινό, γνωστός με την ονομασία μέλας ζωμός...
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει πως «ανάμεσα στα πιάτα, αυτό που έχαιρε της μεγαλύτερης εκτίμησης ήταν ο μέλας ζωμός, μάλιστα σε τέτοιο σημείο που οι ηλικιωμένοι δεν αναζητούσαν καθόλου το κρέας.


Το άφηναν για τους νεότερους και δειπνούσαν μονάχα με το ζωμό που τους παρείχαν». Για τους υπόλοιπους Έλληνες πρόκειται για αξιοπερίεργο φαινόμενο. Το πιάτο αυτό αποτελούταν από χοιρινό, αλάτι, ξύδι και αίμα. Συνοδευόταν από τη γνωστή μάζα, σύκα, τυρί και καμία φορά από θηράματα ή ψάρι.

Ο Αιλιανός, συγγραφέας του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ., υποστηρίζει πως στους Λακεδαιμόνιους μάγειρες απαγορευόταν να προετοιμάζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας.

Στην Αρχαία Λακεδαίμονα από την εποχή του βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα, γινόντανε στην Λακωνία τα κοινά συσσίτια κατά τα οποία λαός και στρατός τρώγανε τον περίφημο Μέλανα Ζωμό. Σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος. Το αίμα ανακάτευαν με ξύδι για να μην πήξει.

Κατόπιν τηγάνιζαν κρέας και λίπος και μέσα σ’ αυτό έριχναν νερό. Μόλις το νερό άρχιζε να βράζει ανακάτευαν μέσα σ’ αυτό αλεύρι κρίθινο και προσέθεταν λίγο-λίγο το αίμα με το ξύδι. Εν συνεχεία και ενώ συνέχιζε το βράσιμο ρίχνανε νερό ώστε να διατηρείται πάντα αραιά πηχτό, υδαρές. Όταν το παρασκεύασμα δεν απορροφούσε άλλο νερό εσήμαινε πως είχε βράσει και ήταν κατάλληλο για σερβίρισμα.

Αυτό το φαγητό βέβαια με ξύδια, με αίμα, με λίπη και αλεύρια βρασμένα ήταν πολύ βαρύ. Εν πάσει περιπτώσει όπως και να έχουν τα πράγματα, η μέχρι των ημερών μας διατηρημένη αυτή συνήθεια του Μέλανος Ζωμού, είναι έθιμο καθαρά Ελληνικό και παρέμεινε αυτούσιο και αναλλοίωτο δια μέσου των χιλιετηρίδων. πράγμα που δείχνει την Ελληνικότητα της Μάνης.

Θα πρέπει λοιπόν οι νεώτεροι Μανιάτες να το μάθουν, διότι στα τελευταία χρόνια τείνει να σβήσει, ύστερα από την διείσδησιν εις την Μάνην άλλων συνθηκών ζωής και συνηθειών.

Επειδή η επαφή και συγχρονισμός λαών και συνηθειών αλλοιώνει, εν πολλοίς δε και καταργεί τόσον ωραία και αρχαιότατα έθιμα.


Parapona-Rodou

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Η μυστική αναφορά του σχεδίου ανόρθωσης των ναζί μέσω της… ΕΕ!





ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΗΤΟ RED HOUSE REPORT. Πως το ναζιστικό χρήμα φυγαδεύτηκε στην Αμερική, έφτιαξε τα “δημοκρατικά κινήματα” τύπου ΓΑΠ και επανήλθε στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα.

Γερμανοί βιομήχανοι (ναι, σαν αυτούς που βράβευαν τον Παπανδρέου) και ανώτατα στελέχη των ναζί.

Revealed: The secret report that shows how the Nazis planned a Fourth Reich …in the EU

The paper is aged and fragile, the typewritten letters slowly fading. But US Military Intelligence report EW-Pa 128 is as chilling now as the day it was written in November 1944.
The document, also known as the Red House Report, is a detailed account of a secret meeting at the Maison Rouge Hotel in Strasbourg on August 10, 1944. There, Nazi officials ordered an elite group of German industrialists to plan for Germany’s post-war recovery, prepare for the Nazis’ return to power and work for a ‘strong German empire’. In other words: the Fourth Reich.
Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with I. G. Farben
Plotters: SS chief Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with Nazi-backed company I. G. Farben
The three-page, closely typed report, marked ‘Secret’, copied to British officials and sent by air pouch to Cordell Hull, the US Secretary of State, detailed how the industrialists were to work with the Nazi Party to rebuild Germany’s economy by sending money through Switzerland.
They would set up a network of secret front companies abroad. They would wait until conditions were right. And then they would take over Germany again.
The industrialists included representatives of Volkswagen, Krupp and Messerschmitt. Officials from the Navy and Ministry of Armaments were also at the meeting and, with incredible foresight, they decided together that the Fourth German Reich, unlike its predecessor, would be an economic rather than a military empire – but not just German.
The Red House Report, which was unearthed from US intelligence files, was the inspiration for my thriller The Budapest Protocol.
The book opens in 1944 as the Red Army advances on the besieged city, then jumps to the present day, during the election campaign for the first president of Europe. The European Union superstate is revealed as a front for a sinister conspiracy, one rooted in the last days of the Second World War.
But as I researched and wrote the novel, I realised that some of the Red House Report had become fact.
Nazi Germany did export massive amounts of capital through neutral countries. German businesses did set up a network of front companies abroad. The German economy did soon recover after 1945.
The Third Reich was defeated militarily, but powerful Nazi-era bankers, industrialists and civil servants, reborn as democrats, soon prospered in the new West Germany. There they worked for a new cause: European economic and political integration.
Is it possible that the Fourth Reich those Nazi industrialists foresaw has, in some part at least, come to pass?
The Red House Report was written by a French spy who was at the meeting in Strasbourg in 1944 – and it paints an extraordinary picture.
The industrialists gathered at the Maison Rouge Hotel waited expectantly as SS Obergruppenfuhrer Dr Scheid began the meeting. Scheid held one of the highest ranks in the SS, equivalent to Lieutenant General. He cut an imposing figure in his tailored grey-green uniform and high, peaked cap with silver braiding. Guards were posted outside and the room had been searched for microphones.
Auschwitz
Death camp: Auschwitz, where tens of thousands of slave labourers died working in a factory run by German firm I. G. Farben
There was a sharp intake of breath as he began to speak. German industry must realise that the war cannot be won, he declared. ‘It must take steps in preparation for a post-war commercial campaign.’ Such defeatist talk was treasonous – enough to earn a visit to the Gestapo’s cellars, followed by a one-way trip to a concentration camp.
But Scheid had been given special licence to speak the truth – the future of the Reich was at stake. He ordered the industrialists to ‘make contacts and alliances with foreign firms, but this must be done individually and without attracting any suspicion’.
The industrialists were to borrow substantial sums from foreign countries after the war.
They were especially to exploit the finances of those German firms that had already been used as fronts for economic penetration abroad, said Scheid, citing the American partners of the steel giant Krupp as well as Zeiss, Leica and the Hamburg-America Line shipping company.
But as most of the industrialists left the meeting, a handful were beckoned into another smaller gathering, presided over by Dr Bosse of the Armaments Ministry. There were secrets to be shared with the elite of the elite.
Bosse explained how, even though the Nazi Party had informed the industrialists that the war was lost, resistance against the Allies would continue until a guarantee of German unity could be obtained. He then laid out the secret three-stage strategy for the Fourth Reich.
In stage one, the industrialists were to ‘prepare themselves to finance the Nazi Party, which would be forced to go underground as a Maquis’, using the term for the French resistance.
Stage two would see the government allocating large sums to German industrialists to establish a ‘secure post-war foundation in foreign countries’, while ‘existing financial reserves must be placed at the disposal of the party so that a strong German empire can be created after the defeat’.
In stage three, German businesses would set up a ‘sleeper’ network of agents abroad through front companies, which were to be covers for military research and intelligence, until the Nazis returned to power.
‘The existence of these is to be known only by very few people in each industry and by chiefs of the Nazi Party,’ Bosse announced.
‘Each office will have a liaison agent with the party. As soon as the party becomes strong enough to re-establish its control over Germany, the industrialists will be paid for their effort and co-operation by concessions and orders.’
Enlarge The 1944 Red House Report
Extraordinary revelations: The 1944 Red House Report, detailing ‘plans of German industrialists to engage in underground activity’
The exported funds were to be channelled through two banks in Zurich, or via agencies in Switzerland which bought property in Switzerland for German concerns, for a five per cent commission.
The Nazis had been covertly sending funds through neutral countries for years.
Swiss banks, in particular the Swiss National Bank, accepted gold looted from the treasuries of Nazi-occupied countries. They accepted assets and property titles taken from Jewish businessmen in Germany and occupied countries, and supplied the foreign currency that the Nazis needed to buy vital war materials.
Swiss economic collaboration with the Nazis had been closely monitored by Allied intelligence.
The Red House Report’s author notes: ‘Previously, exports of capital by German industrialists to neutral countries had to be accomplished rather surreptitiously and by means of special influence.
‘Now the Nazi Party stands behind the industrialists and urges them to save themselves by getting funds outside Germany and at the same time advance the party’s plans for its post-war operations.’
The order to export foreign capital was technically illegal in Nazi Germany, but by the summer of 1944 the law did not matter.
More than two months after D-Day, the Nazis were being squeezed by the Allies from the west and the Soviets from the east. Hitler had been badly wounded in an assassination attempt. The Nazi leadership was nervous, fractious and quarrelling.
During the war years the SS had built up a gigantic economic empire, based on plunder and murder, and they planned to keep it.
A meeting such as that at the Maison Rouge would need the protection of the SS, according to Dr Adam Tooze of Cambridge University, author of Wages of Destruction: The Making And Breaking Of The Nazi Economy.
He says: ‘By 1944 any discussion of post-war planning was banned. It was extremely dangerous to do that in public. But the SS was thinking in the long-term. If you are trying to establish a workable coalition after the war, the only safe place to do it is under the auspices of the apparatus of terror.’
Shrewd SS leaders such as Otto Ohlendorf were already thinking ahead.
As commander of Einsatzgruppe D, which operated on the Eastern Front between 1941 and 1942, Ohlendorf was responsible for the murder of 90,000 men, women and children.
A highly educated, intelligent lawyer and economist, Ohlendorf showed great concern for the psychological welfare of his extermination squad’s gunmen: he ordered that several of them should fire simultaneously at their victims, so as to avoid any feelings of personal responsibility.
By the winter of 1943 he was transferred to the Ministry of Economics. Ohlendorf’s ostensible job was focusing on export trade, but his real priority was preserving the SS’s massive pan-European economic empire after Germany’s defeat.
Ohlendorf, who was later hanged at Nuremberg, took particular interest in the work of a German economist called Ludwig Erhard. Erhard had written a lengthy manuscript on the transition to a post-war economy after Germany’s defeat. This was dangerous, especially as his name had been mentioned in connection with resistance groups.
But Ohlendorf, who was also chief of the SD, the Nazi domestic security service, protected Erhard as he agreed with his views on stabilising the post-war German economy. Ohlendorf himself was protected by Heinrich Himmler, the chief of the SS.
Ohlendorf and Erhard feared a bout of hyper-inflation, such as the one that had destroyed the German economy in the Twenties. Such a catastrophe would render the SS’s economic empire almost worthless.
The two men agreed that the post-war priority was rapid monetary stabilisation through a stable currency unit, but they realised this would have to be enforced by a friendly occupying power, as no post-war German state would have enough legitimacy to introduce a currency that would have any value.
That unit would become the Deutschmark, which was introduced in 1948. It was an astonishing success and it kick-started the German economy. With a stable currency, Germany was once again an attractive trading partner.
The German industrial conglomerates could rapidly rebuild their economic empires across Europe.
War had been extraordinarily profitable for the German economy. By 1948 – despite six years of conflict, Allied bombing and post-war reparations payments – the capital stock of assets such as equipment and buildings was larger than in 1936, thanks mainly to the armaments boom.
Erhard pondered how German industry could expand its reach across the shattered European continent. The answer was through supranationalism – the voluntary surrender of national sovereignty to an international body.
Germany and France were the drivers behind the European Coal and Steel Community (ECSC), the precursor to the European Union. The ECSC was the first supranational organisation, established in April 1951 by six European states. It created a common market for coal and steel which it regulated. This set a vital precedent for the steady erosion of national sovereignty, a process that continues today.
But before the common market could be set up, the Nazi industrialists had to be pardoned, and Nazi bankers and officials reintegrated. In 1957, John J. McCloy, the American High Commissioner for Germany, issued an amnesty for industrialists convicted of war crimes.
The two most powerful Nazi industrialists, Alfried Krupp of Krupp Industries and Friedrich Flick, whose Flick Group eventually owned a 40 per cent stake in Daimler-Benz, were released from prison after serving barely three years.
Krupp and Flick had been central figures in the Nazi economy. Their companies used slave labourers like cattle, to be worked to death.
The Krupp company soon became one of Europe’s leading industrial combines.
The Flick Group also quickly built up a new pan-European business empire. Friedrich Flick remained unrepentant about his wartime record and refused to pay a single Deutschmark in compensation until his death in July 1972 at the age of 90, when he left a fortune of more than $1billion, the equivalent of £400million at the time.
‘For many leading industrial figures close to the Nazi regime, Europe became a cover for pursuing German national interests after the defeat of Hitler,’ says historian Dr Michael Pinto-Duschinsky, an adviser to Jewish former slave labourers.
‘The continuity of the economy of Germany and the economies of post-war Europe is striking. Some of the leading figures in the Nazi economy became leading builders of the European Union.’
Numerous household names had exploited slave and forced labourers including BMW, Siemens and Volkswagen, which produced munitions and the V1 rocket.
Slave labour was an integral part of the Nazi war machine. Many concentration camps were attached to dedicated factories where company officials worked hand-in-hand with the SS officers overseeing the camps.
Like Krupp and Flick, Hermann Abs, post-war Germany’s most powerful banker, had prospered in the Third Reich. Dapper, elegant and diplomatic, Abs joined the board of Deutsche Bank, Germany’s biggest bank, in 1937. As the Nazi empire expanded, Deutsche Bank enthusiastically ‘Aryanised’ Austrian and Czechoslovak banks that were owned by Jews.
By 1942, Abs held 40 directorships, a quarter of which were in countries occupied by the Nazis. Many of these Aryanised companies used slave labour and by 1943 Deutsche Bank’s wealth had quadrupled.
Abs also sat on the supervisory board of I.G. Farben, as Deutsche Bank’s representative. I.G. Farben was one of Nazi Germany’s most powerful companies, formed out of a union of BASF, Bayer, Hoechst and subsidiaries in the Twenties.
It was so deeply entwined with the SS and the Nazis that it ran its own slave labour camp at Auschwitz, known as Auschwitz III, where tens of thousands of Jews and other prisoners died producing artificial rubber.
When they could work no longer, or were verbraucht (used up) in the Nazis’ chilling term, they were moved to Birkenau. There they were gassed using Zyklon B, the patent for which was owned by I.G. Farben.
But like all good businessmen, I.G. Farben’s bosses hedged their bets.
During the war the company had financed Ludwig Erhard’s research. After the war, 24 I.G. Farben executives were indicted for war crimes over Auschwitz III – but only twelve of the 24 were found guilty and sentenced to prison terms ranging from one-and-a-half to eight years. I.G. Farben got away with mass murder.
Abs was one of the most important figures in Germany’s post-war reconstruction. It was largely thanks to him that, just as the Red House Report exhorted, a ‘strong German empire’ was indeed rebuilt, one which formed the basis of today’s European Union.
Abs was put in charge of allocating Marshall Aid – reconstruction funds – to German industry. By 1948 he was effectively managing Germany’s economic recovery.
Crucially, Abs was also a member of the European League for Economic Co-operation, an elite intellectual pressure group set up in 1946. The league was dedicated to the establishment of a common market, the precursor of the European Union.
Its members included industrialists and financiers and it developed policies that are strikingly familiar today – on monetary integration and common transport, energy and welfare systems.
When Konrad Adenauer, the first Chancellor of West Germany, took power in 1949, Abs was his most important financial adviser.
Behind the scenes Abs was working hard for Deutsche Bank to be allowed to reconstitute itself after decentralisation. In 1957 he succeeded and he returned to his former employer.
That same year the six members of the ECSC signed the Treaty of Rome, which set up the European Economic Community. The treaty further liberalised trade and established increasingly powerful supranational institutions including the European Parliament and European Commission.
Like Abs, Ludwig Erhard flourished in post-war Germany. Adenauer made Erhard Germany’s first post-war economics minister. In 1963 Erhard succeeded Adenauer as Chancellor for three years.
But the German economic miracle – so vital to the idea of a new Europe – was built on mass murder. The number of slave and forced labourers who died while employed by German companies in the Nazi era was 2,700,000.
Some sporadic compensation payments were made but German industry agreed a conclusive, global settlement only in 2000, with a £3billion compensation fund. There was no admission of legal liability and the individual compensation was paltry.
A slave labourer would receive 15,000 Deutschmarks (about £5,000), a forced labourer 5,000 (about £1,600). Any claimant accepting the deal had to undertake not to launch any further legal action.
To put this sum of money into perspective, in 2001 Volkswagen alone made profits of £1.8billion.
Next month, 27 European Union member states vote in the biggest transnational election in history. Europe now enjoys peace and stability. Germany is a democracy, once again home to a substantial Jewish community. The Holocaust is seared into national memory.
But the Red House Report is a bridge from a sunny present to a dark past. Joseph Goebbels, Hitler’s propaganda chief, once said: ‘In 50 years’ time nobody will think of nation states.’
For now, the nation state endures. But these three typewritten pages are a reminder that today’s drive towards a European federal state is inexorably tangled up with the plans of the SS and German industrialists for a Fourth Reich – an economic rather than military imperium.
• The Budapest Protocol, Adam LeBor’s thriller inspired by the Red House Report, is published by Reportage Press.
Read more: http://www.dailymail.co.uk/news/article-1179902/Revealed-The-secret-report-shows-Nazis-planned-Fourth-Reich–EU.html#ixzz2Rpmv9piD
http://harrytsopanos.blogspot.com/2013/04/revealed-secret-report-that-shows-how.html#ixzz2RqGZoNbf






Πηγή