Εχω την αίσθηση ότι ολοένα και περισσότερο η ατμόσφαιρα γύρω μας μοιάζει με τη σημερινή μέρα. Μία ολόκληρη χώρα περιμένει κάτι σαν θαύμα. Κάτι σαν, γιατί ούτε κι αυτό μπορούμε να το ορίσουμε. Οι παλιοί μας όροι δεν φτουράνε πια και τους καινούργιους δεν τους έχουμε προσδιορίσει ακόμη. Συγχωρήστε μου το μακάβριο, αλλά όλα και όλοι μοιάζουν χωμένα σε τάφο. Εκτός από τους... υπόγειους, υπάρχουν και επίγειοι και υπέργειοι τάφοι. Επίγειοι για ζώντα θύματα και υπέργειοι για όσους θα θαφτούν στα ψηλά υπό το βάρος της αλαζονείας και της απονιάς τους. Λογιών λογιών «Λάζαροι» απαρτίζουν το θλιβερό μας περιβάλλον. Χωμένοι ή στα φανερά, απελπισμένοι ή ευτυχείς στην εικονική τους πραγματικότητα, το βέβαιο είναι ότι υπομένουν, αν δεν υποφέρουν κιόλας. Μάλλον υπομένουν αυτούς εξαιτίας των οποίων υποφέρουν. Μήπως δεν ανήκουν σ’ αυτούς οι συνταξιούχοι; Δεν επιβιώνει από θαύμα η συντριπτική πλειονότητά τους; Δεν γιατροπορεύονται με τα ψέματα; Ή μήπως είναι εκτός «Λαζάρων» οι άνεργοι; Δεν βιώνουν αυτοί μία ατελείωτη εβδομάδα των παθών; Δεν έχουν σταυρωθεί όλες τους οι προσδοκίες με την προοπτική της εργασιακής τους ανάστασης να απομακρύνεται παρά τα περί του αντιθέτου αναπτυξιακά «ευαγγέλια»; Μπας και δεν σας τους θυμίζουν οι νέοι; Δίχως δουλειά, δίχως πίστη, δίχως ελπίδα. Να τους λυπάσαι τρεις φορές. Μία για σένα και πώς τους παγίδεψες, μία για τα νιάτα τους, που θα πάνε κατά βαρβάρων, και μία για όσους χτυπιούνται σαν τα ψάρια έξω από το νερό προσπαθώντας να ζήσουν μεταξύ οθονών και πληκτρολογίων. Αγαπάνε τόσο λίγα και τόσο λίγο, που τα χτυπάνε τατουάζ στο δέρμα τους ή τα καρφιτσώνουν πάνω του για να μην τα ξεχάσουν. Γύρω γύρω από τους «τάφους των Λαζάρων», κρύα διαμερίσματα, ρημαγμένες δουλειές, βρόμικα κι άδεια σχολεία, έρημες πόλεις, έχουν στήσει χορό φαρισαίοι και υποκριτές που μπροστά τους ωχριούν οι βιβλικοί πρόγονοί τους. Τίγκα στην υποκρισία, παντού. Γιατί υποκρισία είναι και η άρνηση της ανικανότητάς σου, η αδυναμία να παραδεχτείς την ατολμία σου, η δειλία που δεν σου επιτρέπει να μας απαλλάξεις από την παρουσία σου ή έστω από την άποψή σου. Σκεφτείτε πόσα πράγματα θα βελτιώνονταν αυτομάτως, αν έβγαζαν τον σκασμό ή έφευγαν χωρίς να μας γράψουν οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται με αυτά - αρμοδίως ή όχι αδιάφορο. Κι όσο αυτοί μένουν στις θέσεις τους και εμμένουν στις απόψεις τους τόσο οι «τάφοι» μας βαθαίνουν περισσότερο. Βλέποντάς τους αγέρωχους ενώ καταρρέουν, απομακρύνονται και οι κύριοι που θα επιχειρούσαν να μας σώσουν. Ναι, γιατί για τη δική μας σωτηρία δεν φτάνει μόνο ο Κύριος. Χρειάζονται πολλοί κύριοι και πού να τους βρούμε. Υπάρχει ελπίδα όμως. Αν θυμηθούμε ότι και ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του πήγε στη Λάρνακα της Κύπρου όπου και διακόνησε τη Μητρόπολη Κιτίου που ίδρυσε. Προσαρμόζοντας στα σημερινά τη διαδρομή του, βρέθηκε από τη σωτηρία του σ’ έναν τόπο κατεστραμμένο. Ισως έτσι κι εμείς να ανιχνεύουμε ανεπαισθήτως την αναστάσιμη ώρα μας καθώς σεργιανάμε ακόμη στον «τάφο» μας. .
Στη Μόσχα πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις για τον εντοπισμό προσώπων, που εμπλέκονται σε ριζοσπαστικές ισλαμικές οργανώσεις, αναφέρει σήμερα Παρασκευή το τμήμα της πρωτεύουσας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB) της Ρωσίας. Οι έλεγχοι είχαν ως αποτέλεσμα την κράτηση 140 ατόμων, από τους οποίους οι 30 είναι αλλοδαποί, αναφέρεται σε ανακοίνωση της υπηρεσίας Τύπου της FSB.
Ένας 44χρονος Ιταλός έχτισε στον τοίχο του σπιτιού του τον. . . νεκρό πατέρα του προκειμένου να συνεχίσει να... λαμβάνει τη σύνταξή του, όπως μετέδωσαν την Παρασκευή πολλά ιταλικά μέσα ενημέρωσης.
Η σορός του πατέρα, που κατά τα φαινόμενα πέθανε τον Αύγουστο του 2011 σε ηλικία 83 ετών, βρέθηκε από αστυνομικούς σε ένα σπίτι στο Σουμπιάκο, ένα χωριουδάκι σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από τη Ρώμη.
Ο γιος, τα στοιχεία του οποίου δεν αποκαλύφθηκαν, έχτισε τον νεκρό με τούβλα και τσιμέντο σε μια γωνιά, μέσα στο δωμάτιο του πατέρα. Κατόπιν κλείδωσε την πόρτα και την σφράγισε με σιλικόνη.
Ο άνδρας αυτός, που φέρεται να είναι άνεργος τοξικομανής που στο παρελθόν είχε προβλήματα με τη δικαιοσύνη, εισέπραττε κάθε μήνα τη σύνταξη του πατέρα του, που ανερχόταν στα 1.400 ευρώ. Ο πατέρας ήταν πρώην τυπογράφος στο Βατικανό.
Εν αναμονή των ιατροδικαστικών αναλύσεων, η αστυνομία δεν αποκλείει την πιθανότητα ο γιος όχι μόνο να έκρυψε αλλά να ευθύνεται και για τον θάνατο του πατέρα. Ο 44χρονος έχει συλληφθεί με την κατηγορία της απόκρυψης πτώματος.
* Κούφια λόγια οι πρωθυπουργικοί -και χθες- ισχυρισμοί περί "επανεκκίνησης" της οικονομίας
* Περαιτέρω μείωση κατά 3,5% σημείωσε τον Μάρτιο η δανειοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών από τις τράπεζες
* Αυξήθηκαν κατά 2,2 δισ. στο τρίμηνο τα χρέη προς το Δημόσιο
* Σήμερα και αύριο στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με ... στόχο έσοδα 6 δισ.
Βαθιά στην κατάψυξη βρίσκεται η ελληνική οικονομία, με τα στοιχεία να διαψεύδουν πανηγυρικά το καθημερινό πλέον "μοντάζ" της πραγματικότητας από την κυβέρνηση των κ. Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Λίγες ώρες μετά τη "φωτογράφιση" του κ. Σαμαρά με τους εκπροσώπους της Nokia, η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε ότι η δανειοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών από τις τράπεζες παρουσίασε επιβράδυνση και τον Μάρτιο κατά 3,5%. Παράλληλα, γινόταν γνωστό ότι τον ίδιο μήνα οι οφειλές των ιδιωτών προς τις εφορίες αυξήθηκαν κατά 800 εκατ. ευρώ. Για το πρώτο τρίμηνο του έτους τα χρέη επιχειρήσεων και νοικοκυριών αυξήθηκαν κατά 2,2 δισ., ενώ συνολικά παλαιές και νέες οφειλές έφτασαν τα 57,2 δισ. ευρώ.
Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται από το στοιχείο που έγινε γνωστό πριν από λίγες μέρες, ότι το τελευταίο διάστημα αυξάνονται και οι οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες. Με λίγα λόγια, δεν κινείται τίποτα, προς καμιά κατεύθυνση
Στα τυφλά οι έρευνες για τον εντοπισμό του Μητροπολίτη Χαλεπίου, 5 μέρες μετά την απαγωγή του.
Κανείς από τους εμπλεκόμενους εκκλησιαστικούς φορείς (Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και Συρο-Ιακωβίτικη Εκκλησία) δεν έχει κατορθώσει να επικοινωνήσει απευθείας με τους απαγωγείς.
Στο μεταξύ, βίντεο που κυκλοφόρησε ημιεπίσημο συριακό πρακτορείο ειδήσεων με τον τίτλο «Οι βάρβαροι γιορτάζουν το Πάσχα απαγάγοντας ορθόδοξους μητροπολίτες», ένας ισλαμιστής οπαδός και μέλος της Συριακής "αντιπολίτευσης " λέει ότι απαγάγουν απίστους (Χριστιανούς) για τον αγώνα που κάνουν εναντίον των απίστων. πηγή (και βίντεο) indobserver.blogspot.gr
Ειπώθηκαν τόσα πολλά που πλέον τα λόγια εξαντλήθηκαν. Όλοι ζούμε ήδη τον εφιάλτη και η συνεχής περιγραφή του, όπως και ο εξορκισμός του δεν έχουν τώρα πια κανένα νόημα, ούτε λύνουν το πρόβλημα. Και να φανταστεί κάποιος ότι αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή του εφιάλτη. Η συνέχεια θα είναι κόλαση. Εξάλλου η βίαιη αποκάλυψη του απαίσιου και αντιδημοκρατικού προσωπείου του σάπιου πολιτικού συστήματος, δεν μπορεί άλλο να αποκρυβεί ούτε καν από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Αυτή τη στιγμή (πέρα από τα νεοδημιουργούμενα καθημερινά συστημικά πολιτικά κόμματα πρώην και νυν πολιτικών),αναπτύσσονται ταυτόχρονα πολυπληθή κοινωνικά κινήματα και κινήσεις (τα οποία προς το παρόν δεν φτάνουν στους τηλεοπτικούς δέκτες) με μοναδικό στόχο την ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Αυτά τα κινήματα και οι κινήσεις, βλέποντας το αδιέξοδο που οδηγεί η αυτοπεριχαράκωσή τους, έχουν αρχίσει να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, συζητώντας για κοινό σχέδιο δράσης. Ένα πολιτικό σύστημα ανατρέπεται είτε με τα όπλα, είτε από τον ίδιο το λαό μέσα από ειρηνικές διαδικασίες έκφρασης της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Η ιδέα που έχει πέσει στο τραπέζι και η οποία άρχισε ήδη να συζητιέται έντονα και να κερδίζει έδαφος είναι ότι, αφενός θα πρέπει να υπάρξει κοινή δράση κάτω από τη μορφή μιας συντονιστικής, αφετέρου ότι θα πρέπει να κτυπηθεί το πολιτικό σύστημα με τα ίδια τα όπλα του. Δηλαδή με ενιαία συμμετοχή των κινημάτων και των κινήσεων στις εκλογές όχι ως ένα κόμμα εξουσίας, αλλά κινηματικά ως κόμμα ειδικού σκοπού και περιορισμένου χρόνου με μοναδικό στόχο τη στήριξη του λαού με την ψήφο του ώστε να προκηρυχθεί ένα Συνταγματικό δημοψήφισμα που φυσικά αρνείται το ισχύον πολιτικό σύστημα.
Μέσα από αυτό το δημοψήφισμα, ως υπέρτατη εκδήλωση της Λαϊκής Κυριαρχίας, θα εκφραστεί η βούληση του λαού για την κατάργηση του πολιτικού συστήματος και την αντικατάστασή του από ένα δημοκρατικό σύστημα στο οποίο θα συμμετέχει διαρκώς ο ίδιος ο λαός στη λήψη των αποφάσεων. Στο ίδιο δημοψήφισμα θα αποφασιστεί και ο ακριβής τρόπος θέσπισης του νέου πολιτικού συστήματος από τον ίδιο το λαό και όχι από πολιτικούς, μέσα από δημόσια διαβούλευση.
Ήταν επόμενο ότι η κατάσταση δεν θα πήγαινε για πολύ μόνο με τα λόγια. Η κοινωνία δεν μπορούσε να παραμένει απαθής. Μπορεί τα καθεστωτικά ΜΜΕ να προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο απαθή στον καναπέ του, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να διασωθούμε, για να διασωθεί η χώρα, για να εγκαθιδρυθεί πραγματική δημοκρατία, για να γίνει πραγματική οικονομική ανάπτυξη, είναι να αντικατασταθεί το ισχύον πολιτικό σύστημα, θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί στην πλησιέστερη κοινωνική κίνηση που τον εκφράζει. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Φυσικά η πορεία αυτή δεν είναι μία γρήγορη πολιτική "κούρσα ταχύτητας" αλλά ένας πολιτικός "Μαραθώνιος". Όμως αν δεν γίνει η αρχή δεν θα υπάρξει ποτέ και τερματισμός.
ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΟΠΟΥ «ΣΤΕΓΑΖΟΝΤΑΙ» ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΖΩΗΣ, ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
«Ορισμένα προβλήματα, όπως το κρύο, λύνονται. Τη νύχτα, βέβαια, τη βγάζεις πολύ πιο άνετα όταν δεν έχει παγωνιά. Το καλοκαίρι έχει τα δικά του προβλήματα. Οι ενορίες σταματάνε τα συσσίτια, γιατί οι εθελόντριες της Εκκλησίας πηγαίνουν να κάνουν τα μπάνια τους». Για το δικό τους «μπάνιο» φροντίζει -ακόμα και στην παγωνιά- το βυτιοφόρο όχημα καθαρισμού του δήμου.
«Το χειμώνα τσούζει περισσότερο». Ψεκάζοντας με νερό τους δρόμους, ολοκληρώνει με επιτυχία αυτό που μεθοδικά επιδιώκει η πολιτεία: να εξαφανίσει τους άστεγους από τη βιτρίνα της πρωτεύουσας. Είναι η ώρα που οι «σωροί από βρεγμένες κουβέρτες» αποκτούν πόδια και τρέχουν κάπου αλλού να κρυφτούν. Κάτω από τις γέφυρες, μέσα στο παλιό μηχανοστάσιο, στις διαβάσεις, σε κάποια φυλαγμένη γωνία, στις πλατείες. Καληνύχτα Αθήνα, οι άστεγοι σε χαιρετούν.
Υπολογίζονται γύρω στους 20.000 - μια παράλληλη πόλη. Ο Γιώργος, ο Λέων, ο Παύλος, η Μάτα, ο Νίκος και η Δέσποινα είναι νεοάστεγοι. Οι τρεις πρώτοι φιλοξενούνται τελευταία στον ξενώνα της «Κλίμακας». Οι υπόλοιποι παραμένουν στο δρόμο. Αναπολούν το σπίτι τους, αλλά κυρίως το δικαίωμα... στην ιδιωτική ζωή. Είναι, όπως είπε ένας από αυτούς, «προσωρινοί ενοικιαστές πεζοδρομίων».
«Φτωχός δεν πρόλαβα να γίνω», λέει ο Λέων. «Από μεσοαστός έμεινα άστεγος». Στο πλάι του ο Γιώργος, νεοάστεγος κι αυτός. «Νεοάστεγοι είμαστε οι άστεγοι που βγήκαν στο δρόμο λόγω κρίσης».
Είμαστε... χελώνες
«Εμείς οι άστεγοι έχουμε πολλά κοινά με τις χελώνες. Παίρνουμε μαζί το σπιτάκι μας. Κατά βάθος όμως είμαστε πουλιά. Μεταναστεύουμε ανάλογα με τον καιρό». Φέτος, είναι ο τρίτος Απρίλιος που η Μάτα βρίσκεται στο δρόμο. «Αν αρχίζω να συνηθίζω; Οταν έχεις κοιμηθεί σε πουπουλένιο στρώμα, δεν συνηθίζεται», λέει. Ξεχειμώνιασε κάτω από μια γέφυρα, δίπλα στον Προαστιακό, στάση ΣΚΑ. «Θέλω να είμαι κοντά σε ρολόι και σε φώτα. Δεν αντέχω άλλο το κέντρο». Μέχρι τα μέσα της επόμενης εβδομάδας θα μείνει έξω από μια τράπεζα, στο Χαλάνδρι. Σύμφωνα με την ίδια, έρχεται ο πιο ζεστός Μάης της 5ετίας. «Θα 'χουμε κόλαση το καλοκαίρι» λέει, ανάβοντας ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο. Στα νιάτα της ήθελε να γίνει δασκάλα. Εγινε καθαρίστρια, και μετά άνεργη. «Και μάνα», συμπληρώνει. «Τα παιδιά;». «Στις ζωές τους», απαντά κοφτά.
Ο κύριος Παύλος έφυγε από το σπίτι του «χωρίς δικαστικούς καταναγκασμούς». Κοιμόταν έξω από μια ταβέρνα στο Χαϊδάρι, έπειτα στην αυλή, σε ένα μοναστήρι, στο άσυλο. «Στην αρχή δεν φοβόμουν, άγνοια κινδύνου»
Στα 56 της, έπειτα από 3 χρόνια στο δρόμο, «έχω πάρει όλα τα πτυχία. Μετεωρολόγος, γιατρός, αστυνομικίνα και ό,τι άλλο θες. Μέχρι και σύμβουλος μόδας. Ξέρω τι μοντελάκι φοριέται, τι χρώμα και πόσους πόντους πάει το μίνι». «Βγήκα στο δρόμο παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2010. Ημουν τρομαγμένη και απελπισμένη. Επειτα έγινα άγριο ζώο στη ζούγκλα της Αθήνας», θυμάται η ίδια. «Πήρα το τρένο από τον Πειραιά. Κατέβηκα στην Ομόνοια, περπάτησα στην Πανεπιστημίου και κάθισα στα σκαλιά της Ακαδημίας. Είχα μαζί μου ένα χαλάκι, μια κουβέρτα και αυτό το τρανζιστοράκι. Πού και πού μου δίνουν μπαταρίες», λέει. «Δεν έκλεισα μάτι για 5 μέρες. Μια ολόκληρη μέρα μέτρησα 3.566 ζευγάρια παπούτσια. Μετά με πήρε ο ύπνος», συνεχίζει. «Σήμερα το βράδυ πού θα κοιμηθείτε;». «Εδώ· πού αλλού; Στα μαλακά», λέει γελώντας. «Ωσπου να μπει ο Μάης, θα 'χω φτάσει στη Ραφήνα, και εκεί θα μείνω μέχρι να αρχίσουν τα κρύα. Μετά βλέπουμε». Σβήνει το τσιγάρο στο πεζούλι και το ξεπλένει με νερό. Για εκείνη το πεζοδρόμιο είναι ό,τι για εμάς το πάτωμα.
«Ο νεοάστεγος δεν έχει σχέση με το "βολεμένο" άστεγο, ή αυτόν που είναι άστεγος εκ πεποιθήσεως, ή είναι εξαρτημένος από ουσίες. Είσαι εσύ, ο καθ' όλα φυσιολογικός, ένας μικροεπιχειρηματίας ή υπάλληλος που έχασε τη δουλειά του και δεν είχε οικονομικά αποθέματα στην άκρη. Δεν σε χρειαζόμαστε εσένα. Σε πετάμε στα σκουπίδια». Ο Γιώργος Μπαρκούρης πιστεύει ότι πολύ σύντομα δεν θα είναι άστεγος. Περιμένει τη σύνταξή του.
«Γράψε ότι ο άστεγος είναι υποχείριο ενός συστήματος, την ίδια στιγμή που θεωρεί ότι είναι ελεύθερος», λέει ο Γιώργος και εξηγεί την παράνοια του φορολογικού συστήματος. «Ακόμα και οι άστεγοι πρέπει να κάνουμε δήλωση στην Εφορία. Κάτσε, ρε φίλε· και να κάνω δήλωση στην Εφορία, μηδέν θα σου βγάλω. Αλλά μου λες ότι θα με φορολογήσεις με 3.000 ευρώ και πρέπει ως άστεγος να σου φέρω και αποδείξεις 1.000. Η πολιτεία πρέπει να σταματήσει να παρανομεί».
Ο Γιώργος ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, γραμμένος στο ΙΚΑ. Φιλοδοξία του σήμερα είναι «οι άστεγοι να συμμετάσχουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα θέλαμε να μας δώσει ο δήμος 10 άδειες μικροπωλητού». Ξεκίνησε την καριέρα του σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, είναι μουσικός, μουσικός παραγωγός και τεχνικός υπολογιστών.
Δούλεψε στην ΕΡΤ ως συμβασιούχος, ως τεχνικός στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια σε ένα τμήμα που ανήκει στο υπουργείο Εξωτερικών, μέχρι που το 2007 βγήκε μόνος στην αγορά εργασίας, σαν τεχνικός και παραγωγός ραδιοφώνου. «Η κρίση είχε ξεκινήσει από τότε. Και έφτασα το 2011 να αποφασίσω ότι βγαίνω στο δρόμο. Δεν μπορούσα να ζω εις βάρος κανενός. Ούτε της οικογένειάς μου ούτε των φίλων μου. Βγήκα για μια εβδομάδα. Είδα ότι δεν θα τα καταφέρω. Δεν είμαι σαν τον Λέοντα».
Ο κ. Παύλος Παναγιωτάκης περιγράφει την περίοδο που έμεινε στο δρόμο, ο ίδιος το έλεγε «αστεγία», ως «λίγο δραματική ιστορία». «Στο Χαϊδάρι, υπήρχε μια ταβέρνα και κοιμόμουν στο δρόμο. Επειτα μπήκα στην αυλή και μετά μου έφτιαξαν ένα κατάλυμα. Δεν δούλευα τότε. Είχα κάποια εισοδήματα και, όταν τελείωσαν, έμεινα στο δρόμο».
Πέρασε από νοσοκομεία, από το άσυλο του δήμου, από ένα μοναστήρι. «Δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν είχα να πληρώσω ενοίκια, ρεύματα. Εφυγα από το σπίτι, χωρίς δικαστικούς καταναγκασμούς. Στην αρχή δεν φοβόμουν. Αγνοια κινδύνου ίσως...».
«Δεν χρώσταγα πουθενά, δεν είχα κανένα δάνειο»
Ο Λέων Χάνεν έμεινε στο δρόμο λόγω της οικονομικής κρίσης. «Είχα πάντα μπροστά μου το σχέδιο ότι θα περάσει 1,5 χρόνος και θα κάνω αίτηση να πάρω σύνταξη. Είπα, όπως και αν γίνουν τα πράγματα, θα βγάλεις στο δρόμο ένα χειμώνα και δύο καλοκαίρια. Δεν θα φορτωθείς σε φίλους. Η φιλία είναι απόσταγμα ετών.
Τα έχασες όλα, ας σου μείνει ο φίλος. Αλλοι άστεγοι έχουν στόχο την επόμενη μέρα, εγώ είχα σχέδιο. Δεν θα ζητιάνευα ποτέ, δεν θα γινόμουν παράσιτο. Είχα θέληση να ξεφύγω από το ναδίρ. Δεν είναι δύσκολο. Πρέπει, βέβαια, να φας μια κλοτσιά στα οπίσθια», λέει ο ίδιος. «Οταν αποφασίσεις ότι είσαι προσωρινός, δεν είναι τόσο δύσκολο. Λες, αυτό είναι. Δεν έχει τίποτα άλλο. Και προχωράς. Να πιστεύεις πρέπει στον εαυτό σου».
Στον Αγιο Παντελεήμονα
Βγήκε στο δρόμο όταν ήταν 63 ετών, με μια σακούλα. «Εμενα σε μια δύσκολη περιοχή. Στον Αγιο Παντελεήμονα. Το πρωί Πεδίον του Αρεως, το βράδυ Αγιος Παντελεήμονας και ενδιάμεσα συσσίτιο. Δεν το έβαλα κάτω. Πλησίαζε χειμώνας, είχα ένα μπουφάν στο χέρι και η σακούλα είχε μέσα 2-3 πουλόβερ και βιβλία. Ο άστεγος έχει πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Είτε θα τον περάσει κάνοντας φαντασιώσεις είτε κάνοντας πράξεις που είναι οριακά εντός νόμου, ή αρχίζοντας να κάνει κακό στον εαυτό του. Να νιώθει τύψεις. Ενιωσα ότι θα πρέπει να διαχειριστώ τον ελεύθερο χρόνο μου». Ο Λέων έφυγε από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν έφταιγε. «Δεν είχα σπαταλήσει χρήματα. Δεν είχα πάρει ποτέ δάνεια. Δεν χρώσταγα. Δεν έπεσα ποτέ στην παγίδα των τραπεζιτών. Εχω μια φυσική αντιπάθεια στις τράπεζες».
Τα τελευταία 20 χρόνια ήταν αυτοαπασχολούμενος. Δούλευε ως αγιογράφος, έβγαζε, όπως λέει, αρκετά χρήματα. «Πλήρωνα νοίκι για σπίτι και για εργαστήριο. Ζούσα καλά, όχι σαν Ωνάσης, αλλά αν ήθελα κάτι, μπορούσα να το αποκτήσω. Αυτό από τη μία στιγμή στην άλλη άλλαξε. Η αγιογραφία είναι ένα προϊόν ακριβό, που δεν είναι χρήσιμο στην καθημερινότητα. Δεν θα πας να αγοράσεις εικόνα όταν δεν έχεις να φας». Ο ίδιος εντοπίζει την ανάγκη δημιουργίας ενός φορέα που θα πιστοποιεί «ποιος είναι άστεγος και ποιος δεν είναι. Δεν ζητάμε επιδόματα και συντάξεις, μόνο να βρεθεί κάποιο κατάλυμα. Να έχει κάποιος μια στέγη που επιδοτείται και να βρει μια δουλειά με στάνταρ, παρά να μην έχει τίποτα και να μην ασχολείται με τίποτα. Αυτό δεν είναι το πρώτο βήμα. Αυτό σημαίνει ότι, απλώς, φορέσαμε παπούτσια».
Στουρνάρας, Χατζηδάκης, Λιβιεράτος, Μανιτάκης, Αρβανιτόπουλος, Βρούτσης και Σταμάτης. Κρατήστε αυτά τα ονόματα, είναι τα ονόματα αυτών που προϋπέγραψαν το πολύ-νομοσχέδιο προτού έρθει προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων. Προς τιμήν του, υπάρχει κι ένας που δεν το υπέγραψε και ονομάζεται Αντώνης Ρουπακιώτης. Κοιτάτε τι φέρνουν προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων αυτοί οι Τύποι: Ο "Εθνικός Συντονιστής για την καταπολέμηση της Διαφθοράς" θ' αμείβεται με 72.000 ευρώ το χρόνο και...
για τον εξοπλισμό του γραφείου του θα πληρώσουμε 50.000 ευρώ. Επίσης αυτός «θα υπάγεται απ’ ευθείας στον Πρωθυπουργό»
Αφού χρειάζεται Εθνικός Συντονιστής, τότε ποιο το έργο του ΣΔΟΕ και του Επικεφαλής του;
Ο Σαμαράς από το 2010 που ξεκίνησε η ιστορία με τα Μνημόνια, δε μας άφησε να πλήξουμε στιγμή με τη στάση του.
Ξεκίνησε διεθνή καριέρα ως ακούραστο σούπερ αντιμνημονιακόαγόρι, που ξελαρυγγιαζόταν κράζοντας τον ΓΑΠ για τις υφεσιακές πολιτικές επιλογές του και το τούρλωμα των οπισθίων στους Γερμανούς.
Δέκα καραμέλες halls με vapor action και άλλες τόσες γαργάρες με αλατόνερο ήθελε στην καθισιά του για κάθε καινούρια λαρυγγίτιδα που του προκαλούσε η αγανάκτηση για τα επαχθή Μνημόνια.
Μιλάμε για τόση αντρίλα, που η παγκόσμια βιομηχανία παραγωγής καλτσόν γνώρισε στιγμές πρωτοφανούς άνθισης με τόσα σκισίματα. Που καμαρώνοντάς τον στην τηλεόραση να διακηρύσσει αντρικά και μάγκικα τημία, αγία, αποστολική, αντιμνημονιακή, νεοδημοκράτικη αλήθεια, δίναμε προληπτικά στις γυναίκες για καλό και για κακό το χάπι της επόμενης ημέρας.
Κατακλυσμός από τεστοστερόνη με τον Αντώνη στο...αντιπολιτευτικό τιμόνι.
Σήμερα, λίγους μήνες μετά ο Αντώνης, ο τεράστιος αυτός πολιτικός χαμαιλέοντας συνεχίζει με ακρίβεια σπαγκοραμμένου ενεχυροδανειστή ό,τι ο συγκάτοικός του άρχισε, ευαγγελίζοντας το λόγο του Μνημονίου στη γη των εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούντων Ελλήνων. Μια νεοελληνική εκδοχή του Σαύλου που ενώ αρχικά λιθοβολούσε χριστιανούς , κατόπιν μέσα από μια διαδικασία αυτοκάθαρσης και βαθειάς πίστης μετετράπη σε απόστολο Παύλο.
Έτσι κι ο Αντώνης μας.
Είδε όραμα τη Μέρκελ να τρώει κεμπάπ στου Μπαϊρακτάρη, ξόρκισε τις παλιές δοξασίες και απαλλαγμένος από το ανώριμο παρελθόν, βαφτίστηκε επί γης αγγελιαφόρος της Τρόικα και του θεάρεστου έργου της. Αμήν. Απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας ό,τι αντιμνημονιακό και στηρίζοντας τη γραμμή Σόιμπλε με προσήλωση γιαγιάς που διαβάζει κηδειόχαρτα σε κολώνα της ΔΕΗ.
Και όπως κάθε θρησκευτικό δόγμα που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι Σαμαράς και η κομπανία του βρήκαν και στοχοποιήσαν ανηλεώς μια εχθρική για αυτούς οντότητα αποδίδοντάς της το ρόλο του κακού.
ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξης Τσίπρας έγιναν οι υπέρτατοι εχθροί της Μνημονιάδας με την παγκόσμια πρωτοτυπία να τους αποδίδονται ευθύνες όχι για αυτά που δεν έκαναν, αλλά για εκείνα που δεν ΘΑ κάνουν.
Συνεχίζοντας την ωδή στον Αντώνη επιγραμματικά αναφέρω τις μνημειώδεις ανατροπές στο εσωτερικό του κόμματός του. Πιστός στο μηνιαίο, σχεδόν, ραντεβού του με τη ρυθμική γυμναστική, έγινε πολυνίκης στις κωλοτούμπες και τις λοιπές ασκήσεις εδάφους αέρος γράφοντας ιστορία.
Εκεί που πέταγε ροχάλες, φίλαγε ιπποτικά κι εκεί που αγνάντευε, αφόδευε.
Έδιωχνε τη Ντόρα, έπαιρνε τη Ντόρα,έδιωχνε τους μνημονιακούς αντιφρονούντες, αφόριζε τους αντιμνημονιακούς μετά. Κι επειδή δεν του έβγαιναν τα κουκιά, στη συνέχεια άνοιγε τη μεγάλη του αγκαλιά και τους έπαιρνε πάλι όλους πίσω.
Έκραζε τους Καρατζαφερικούς ακροδεξιούς, μετά τους έβαζε σπίτι του στρώνοντας κόκκινα χαλιά. Και φυσικά συμμάχησε με το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ και τον επαναστάτη-γενόσημο Κουβέλη συμπληρώνοντας το καρέ του εμπαιγμού και του πολιτικού βοναπαρτισμού.
Ένας χρυσός κανόνας στο πόκερ λέει ότι, αν ρίξεις μια ματιά στο τραπέζι και δεν δεις κανένα κορόιδο, τότε εσύ είσαι το κορόιδο. Διαβάζοντας ξανά και ξανάτις προεκλογικές αρλούμπες – υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας κατανοείς ότι η ρέγκολα αυτή ισχύει και στη ζωή.
«Αποσύρετε άμεσα τα χρήματά σας από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, γιατί δεν πρόκειται να σας αφήσουν τίποτε απολύτως» !
Πιο σαφής δεν θα μπορούσε να είναι ο γνωστός Βρετανός βουλευτής του UKIP και πρώην ευρωβουλευτής Nigel Farage, που εδώ και πολλά χρόνια δεν παύει να στρέφεται ευθέως κατά των κερδοσκόπων και φυσικά και κατά του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η ΕΕ, χωρίς να διστάζει ποτέ να μιλά με τα πιο σκληρά λόγια γι’ αυτήν ενώ πάντα εμφανίζεται να δίνει μάχες υπέρ της ελληνικής κοινωνίας, για όσα δεινά αυτή υφίσταται την τελευταία πενταετία.
Για άλλη μιά φορά λοιπόν ήταν κυριολεκτικά καταπέλτης, σε συνέντευξή του στο δίκτυο RT.
«Αν δεν σηκώσετε τα χρήματά σας, θα σας τα πάρουν,όπως πήραν και των Κυπρίων», τόνισε, χωρίς να αφήσει το παραμικρό ενδεχόμενο περί του αντιθέτου.
Στη συνέχεια εκφράστηκε με τον πιο επικριτικό τρόπο για την τρόικα, για να κλείσει τη συνέντευξή του με την βεβαιότητα πως η ΕΕ πνέει τα λοίσθια.
Αξίζει να σημειωθεί, πως κατά το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης, εμφανίζονταν πλάνα από διαδηλώσεις και επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας καθώς και πλάνα από υποκαταστήματα ελληνικών και κυπριακών τραπεζών...
Δυστυχώς, οι εξελίξεις στην Ιερισσό της Χαλκιδικής και τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή στην οποία δραστηριοποιείται η γνωστή σε όλους εταιρεία εξόρυξης χρυσού, αποτελούν την μέγιστη απόδειξη πως το Ελληνικό κράτος –με απόφαση προσωπική του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δήλωσε πως «η επένδυση θα γίνει με κάθε θυσία»- έχει αποχωρήσει από την Χαλκιδική και την έχει παραδώσει στους σχεδιασμούς και τα εν γένει συμφέροντα της ιδιωτικής εταιρείας, η οποία έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη φέρεται ως ιδιοκτήτρια σχεδόν της μισής επιφάνειας εδάφους του νομού Χαλκιδικής.
Αν και όλως «τυχαίως» το Ελληνικό δημόσιο δεν κερδίζει ούτε ένα ευρώ από τη...συγκεκριμένη δραστηριότητα (μάλιστα η κυβέρνηση κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να ακυρώσει απόφαση η οποία έκρινε ασύμφορη την τιμή πώλησης από την πλευρά της Ελλάδας!!!), αν και έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται τα αποτελέσματα με οφθαλμοφανή ρύπανση του θαλάσσιου χώρου, αν και το σύνολο σχεδόν των κατοίκων (πλην εκείνων που εργάζονται στην εταιρεία) είναι εναντίον της συγκεκριμένης επένδυσης –η οποία εκτός των άλλων καταστρέφει δάση και δημιουργεί έρημη γη στο πέρασμά της- η κυβέρνηση στηρίζει έμπρακτα την συνέχιση μίας επιχειρηματικής δραστηριότητας έχοντα μεταφέρει σημαντικότατο αριθμό αστυνομικών δυνάμεων καταστολής, ενώ υπάρχουν σαφείς ενδείξεις παραβίασης των πολιτικών δικαιωμάτων των κατοίκων οι οποίοι είτε γίνονται τακτικότατα θύματα αστυνομικών επιθέσεων, είτε σύρονται για 24ωρες ανακρίσεις, είτε προφυλακίζονται ως ύποπτοι για τέλεση κακουργηματικών πράξεων εις βάρος της εταιρείας εξόρυξης χρυσού.
Η Χαλκιδική σήμερα έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε μία ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη) όπου με σχεδόν πλήρη απουσία του κράτους δραστηριοποιείται μία ιδιωτική εταιρεία η οποία και επιβάλει τους δικούς «νόμους», έχει την δική της «αστυνομία» και σε αγαστή συνεργασία τόσο με τις αστυνομικές (ή άλλες τοπικές) αρχές και κυρίως με μία μερίδα πολιτών που εργάζονται σε αυτήν, έχει κατορθώσει να επιβάλει τα συμφέροντά της, είτε με βομβαρδισμούς με ασφυξιογόνα αέρια εν ενεργεία σχολείων είτε ακόμη και με διαταγή προφυλακίσεων πολιτών που αντιδρούν…
Σήμερα στην Χαλκιδική νόμος είναι το συμφέρον της εταιρείας, η οποία δεν διστάζει να δημιουργεί συγκρουσιακές καταστάσεις και μεταξύ των πολιτών (εργαζόμενων σε αυτήν και μη), απειλώντας ουσιαστικά με μία ανεξέλεγκτη τοπική κοινωνική έκρηξη η οποία θα έχει εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά… την ίδια στιγμή που η αστυνομία έχει μετατρέψει οικισμούς σε πεδία μαχών, μεταφέροντας έτσι το σημείο ενδιαφέροντος (και φυσικά τις κάμερες) μακριά από τους χώρους όπου δραστηριοποιείται η ιδιωτική εταιρεία... Αυτός ο τρόπος λειτουργίας, ο οποίος χρησιμοποιεί και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα (βλ. πυρπόληση αστυνομικού τμήματος Ιερισσού) σηματοδοτεί και την συνέχεια για την υπόλοιπη χώρα, όπου λίαν συντόμως θα «πατήσουν» ξένοι επενδυτές και φυσικά η (λαθρο)κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά θα στηρίξει ακόμη και με αιματοχυσία των πολιτών, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ιερισσό της Χαλκιδικής.
Στην Χαλκιδική σήμερα βλέπουμε το αύριο μίας κατετμημένης Ελλάδας, όπως αυτό σχεδιάστηκε μέσω των ΑΟΖ και των διαφόρων πολυεθνικών που περιμένουν το σύνθημα για να εισβάλουν στην χώρα του μεγάλου πειράματος, όπου θα συναντήσουν μηδενικές νομικές και πολιτικές αντιστάσεις, όπου θα διαλεχθούν με τοπικούς «άρχοντες» ελεεινούς μισθούς εργασίας για τους γηγενείς κατοίκους οι οποίοι θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ εργασίας που θα τους προσφέρει μια εξαθλιωμένη ζωή ή την αντικατάστασή τους από λαθρομετανάστες (ήδη έχει υπογραφεί η σχετική υπουργική απόφαση) ή από εισαγόμενους από τρίτες χώρες εργαζόμενους (όπως ήδη έχει συμβεί πριν μερικές ημέρες μέσω ΦΕΚ, όπου σε μία καταφανή επίδειξη πολιτικής προκλητικότητας κλήθηκαν μασέρ για εργασία στην Ελλάδα).
Το αύριο της Ελλάδας, λοιπόν, το βλέπουμε σήμερα στην Χαλκιδική. Εάν μας αρέσει μπορούμε να το χειροκροτήσουμε, εάν όμως έχουμε σκεφθεί κάτι καλύτερο για το μέλλον το δικό μας αλλά και των παιδιών μας, τότε αυτή την πρώτη ΕΟΖ της Χαλκιδικής οφείλουμε να την καταστρέψουμε (με πιέσεις στους τοπικούς βουλευτές, με την φυσική παρουσία μας και την έμπρακτη με κάθε μέσο υποστήριξή μας στους συμπολίτες μας που κάποιοι αποφάσισαν δολοφονώντας το περιβάλλον που ζουν να τους μετατρέψουν σε ζωντανούς νεκρούς) όσο ακόμη είναι νωρίς...
