Οδός (επ)αναστάσεως...

Όποιο δάχτυλο κι αν σου κόψουν, θα φωνάξεις από τον πόνο
Όταν σου κομματιάζουν την πατρίδα, πως μπορείς να σωπαίνεις;

Αυτός ο λαός δεν θέλει άλλους περισπούδαστους σωτήρες ανεπάγελτους χαρτογιακάδες που ζούνε στον δικό τους κόσμο, για να ορίσουν το αύριο και την μοίρα της πατρίδας…

Αυτός ο λαός θέλει...

Κολοκοτρωναίους και Καραϊσκάκηδες να σταθούν όρθιοι ανάμεσα σε αυτόν και τα ανθρωπόμορφα κτήνη, να τον πάρουν από το χέρι και να τον τραβήξουν στον δρόμο της λευτεριάς…

Αυτός ο λαός δεν θέλει στην κεφαλή του άλλους απάτριδες και άθεους, πιστούς του μαμωνά και υποτακτικούς δαιμόνων…

Αυτός ο λαός δύο πράγματα μονάχα θέλει. Το δίκιο του και την πατρίδα του…

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα σωθείς από τον καλοσχεδιασμένο όλεθρό σου; 

Μήπως οι ψευδοσωτήρες που εμφανίζονται πρόθυμοι να σε σώσουν; 

Μήπως οι μισές αλήθειες που σου προτάσσουν για να τους ακολουθήσεις; 

Δεν ξέρεις πως η μισή αλήθεια είναι χειρότερη και από το ψέμα, επειδή κατορθώνει να σε παραπλανά και να σε οδηγεί τελικά σε λάθος δρόμο; 

Με αυτούς, λοιπόν, θα σωθείς; 

Με αυτούς θα βρεις την Ιθάκη; 

Με αυτούς θα βγεις από το σκοτάδι που σε βασανίζει και θα πλησιάσεις το φως που θα σε λυτρώσει; 

Είσαι σίγουρος πως δεν γίνεσαι -και πάλι- θύμα μαγειρεμένων σωτήρων;

Ετούτες τις ημέρες που ζούμε, βλέπουμε όλοι μας πως ο στόχος τους δεν είναι το χρήμα, αφού το είχανε από πάντα. 

Ο στόχος τους είναι ένας λαός, που ποτέ δεν τους ανέχθηκε, ένας λαός που πάντοτε βρήκε τα κουράγια και τις δυνάμεις εκείνες για να σηκώσει το κεφάλι του και να βροντοφωνάξει το δίκιο, να παλέψει για τα αυτονόητα, ακόμη και να πεθάνει κραυγάζοντας "όχι". 

Τώρα, λοιπόν, που οι εισβολείς έγιναν γνωστοί, τώρα που φεύγει η ομίχλη, τώρα που ετοιμάζονται οι δειλοί για το ολοκληρωτικό τους χτύπημα, εμείς πρέπει να ξεφύγουμε από τον φυσιολογικό ανθρώπινο φόβο, πρέπει να υποτάξουμε και να διαγράψουμε την «λογική» που μας βάλανε οι επιτήδειοι, πρέπει να κάνουμε το δικό μας άλμα και να γράψουμε την ιστορία ξεγράφοντας τα αποβράσματά της, αποτινάσσοντας τις αλυσίδες που πασχίζουν να μας φορέσουν... 

Ετούτοι βάζουνε σαν όπλο τους τον μαμωνά και ομολόγησαν πως κάνανε συμμαχία με τον ίδιο τον διάολο για να μας πολεμήσουν…

Εμείς δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε από το να προτάξουμε την πίστη μας και τον Θεό μας που από πάντα μας στάθηκε όποτε του το ζητήσαμε. 

Ο θερισμός σιμώνει, λοιπόν... Και θέλει πολλή δουλειά... 

Ετούτη η πατρίδα έθρεψε και ανέχτηκε πολλά σκουπίδια, σκιές και υπηρέτες των δαιμόνων... 

Για ετούτη την πατρίδα ξανάρθε η στιγμή να δοξάσει και να δοξαστεί. 

Γι αυτόν τον λαό υπάρχει ο μονόδρομος της αξιοπρέπειας και της λευτεριάς, που χαράχτηκε ανεξίτηλα σε χώματα, σε πέτρες και σε μάρμαρα από νέους και νέες που δεν ήξεραν για τι άλλο να ζήσουν, πέρα από την λευτεριά... 

Άντε, το λοιπόν, αδέρφια. 

Οι ώρες, οι μέρες, οι καιροί, μας θέλουν αδελφωμένους και συνοδοιπόρους. 

Ας ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε την πατρίδα, τους προγόνους και τους Αγίους, χορεύοντας με τους αγγέλους και κάνοντας για μία ακόμη φορά τον χάρο να μας σεβαστεί... 

Άντε το λοιπόν αδέρφια. 

Γιατί αν δεν διώξουμε σύντομα ετούτο το σκοτάδι, δεν θα φύγει ποτέ για να δώσει την θέση του στο φως..., δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βαδίσουμε στον δρόμο του δικού μας μαρτυρίου, της δικής μας (επ)ανάστασης... 


ΥΓ: Δύσκολη η πορεία του Γολγοθά, που φέρνει στην φρικώδη σταύρωση και την βέβαιη ανάσταση. Το δυσκολότερο όλων όμως είναι η απόφαση να βιώσεις το μαρτύριο του κόστους της λευτεριάς σου. Αυτή η απόφαση πρέπει να παρθεί απ' όλους, αφού υπάρχει η βεβαιότητα της δικαίωσης, στα λόγια του γέρου του Μοριά, του Θόδωρου Κολοκοτρώνη: "Ο Θεός έβαλε την υπόγραφή του για την λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω"...