«Το πρώτο είναι αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Κύπρο. Πέρα από τις προφανείς προεκτάσεις που έχει, πολιτικές και οικονομικές για το νησί θα πρέπει να πούμε ότι μια τέτοια ενέργεια υποδηλώνει πανικό σε σχέση με τα
επιτελεία της Ευρωζώνης. Σημαίνει ότι η φούσκα των καλών προσδοκιών που δημιουργούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα είτε ο κ. Ντράγκι, είτε ο κ. Όλι Ρεν ή οι υπόλοιποι έσκασε. Για να επιτεθούν έτσι, με τόσο άγαρμπο και άμεσο τρόπο στο τραπεζικό σύστημα μιας χώρας, σημαίνει ότι τα πράγματα, όχι στενεύουν απλά, αλλά πάμε σε δραματικές εξελίξεις. Και αν για μια οικονομία όπως ήταν της Κύπρου επιτέθηκαν με αυτόν τον τρόπο απλά φανταστείτε τι θα γίνει στην Ελλάδα το επόμενο δίμηνο ή τρίμηνο. Ακόμη δεν έχει βγει το πόρισμα της τελευταίας επίσκεψης που έκανε η τρόικα για το νέο κύμα επίθεσης στην ελληνική οικονομία», παρατήρησε.
«Το δεύτερο είναι, και έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, πως αυτό που έγινε στην Κύπρο, οφείλει να ανοίξει μια συζήτηση πάλι για τη μετεξέλιξη της Ευρωζώνης.
Αν με το έτσι γουστάρω και το έτσι θέλω, κουρεύονται καταθέσεις σε μια χώρα, τότε τι ακριβώς θα συμβεί στο περίφημο ενιαίο τραπεζικό χώρο που έχουν ιδρύσει στην Ευρωζώνη.
Ενιαίος τραπεζικός χώρος δηλαδή κουρεύω και αρπάζω καταθέσεις από οπουδήποτε μπορώ, και όποτε θέλω με απλή απόφαση του κ. Ντράγκι από την ΕΚΤ ή από οποιοδήποτε άλλο όργανο σκαρφιστούν αυτοί να φτιάξουν», τόνισε και συμπλήρωσε πως
«το τρίτο βασικό ζήτημα είναι ότι πλέον μια χώρα που δέχεται μια τέτοια επίθεση, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. θα δούμε εξελίξεις δραματικές.Θα καταρρεύσει συνολικά όχι μόνο ο κοινωνικός ιστός στην Κύπρο, αυτό άλλωστε, έτσι κι αλλιώς δεν τους ενδιαφέρει γι’ αυτό και εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, θα καταρρεύσει ολοκληρωτικά η οικονομία του νησιού. Και αυτό δεν τους ενδιαφέρει μια και θα είναι προσάρτημα ουσιαστικά της ευρωζώνης τουλάχιστον όπως διαμορφώνεται».
«Τα λέμε όλα αυτά για να καταλάβουμε ότι το κορδόνι με το οποίο μας έχουν δέσει και απλά μας αμολάνε καλούμπα κάθε λίγο έχει τελειώσει. Δηλαδή θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις προβληματικές, τις λεγόμενες μη βιώσιμες οικονομίες όπως είναι η Ελλάδα. Άρα πρέπει να περιμένουμε μέσα στην άνοιξη ή και το καλοκαίρι, δραματικές εξελίξεις που αφορούν και τη χώρα μας και αφορούν και συνολικότερα και την ευρωζώνη», ανέφερε.
«Η αντιπολίτευση λειτουργεί μόνο και μόνο για να υπάρξει συμπολίτευση»
Όπως είπε, «ένα επίσης πολύ σημαντικό ζήτημα είναι ότι αν συμβαίνουν όλα αυτά, τα προφανή, δεν λέμε κάτι τρομερό, το λέει όλη η διεθνή οικονομική κοινότητα μετά από την εξέλιξη, τότε γιατί τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους, και ειδικά η αντιπολίτευση γιατί η συμπολίτευση είναι λογικό, δεν ανοίγει καν θέμα εξελίξεων στην Ευρωζώνη.
Δεν άνοιξε ποτέ ζήτημα για το ότι από την 1η Ιανουαρίου 2013 έχει επιβληθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, που καταργεί ακόμη και τη δυνατότητα σύνταξης προϋπολογισμού για κάθε χώρα. Πρέπει όλα αυτά να συντάσσονται με οδηγίες και άμεση επέμβαση των ευρωπαϊκών οργάνων. Δεν άνοιξε θέμα ενιαίου τραπεζικού χώρου.
Δεν άνοιξε θέμα ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν τα συζητάει η λεγόμενη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Το μόνο που συζητάει είναι πως θα διαχειριστεί καλύτερα το ήδη υπάρχον πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούμε ήδη, δηλαδή με το ευρώ, με τις πολιτικές που εφαρμόζονται και όλα αυτά. Άρα εδώ ξεκαθαρίζει το τοπίο σχετικά με το τι ταυτότητα έχει η αντιπολίτευση. Δυστυχώς η αντιπολίτευση λειτουργεί μόνο και μόνο για να υπάρξει συμπολίτευση, για να μπορεί να επιβιώνει δηλαδή η συμπολίτευση. Και δεν ανοίγει κανένα από τα κορυφαία στρατηγικά ζητήματα που αφορούν τόσο τη χώρα όσο και το λαό της».
Σημείωσε πως «ξεχνώντας το εθνικό πεδίο δράσης και παρέμβασης αυτή η αντιπολίτευση -και μάλιστα στο όνομα του ευρωπαϊσμού, καθότι όλες οι δυνάμεις, εκτός από το ΚΚΕ που είναι στον κόσμο του, θεωρούν ότι το εθνικό πεδίο λίγο έως πολύ έχει τελειώσει και πρέπει να παρεμβαίνουν σε επίπεδο ευρωπαϊκό- έχουν ξεχάσει και το ευρωπαϊκό πεδίο παρέμβασης.
Όλες αυτές οι εξελίξεις που αφορούν όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς -και έχουμε πρωτογενώς αντιδράσεις, έχουμε την Ιταλία να ξεσηκώνεται και να έχουμε το φαινόμενο Γκρίλο, έχουμε ανάλογα κινήματα να εμφανίζονται στη Γαλλία, εμφανίστηκε κόμμα ενάντια στο ευρώ στη Γερμανία, όπου οι δημοσκοπήσεις του δίνουν 10-15%, στην Ισπανία για πρώτη φορά συγκροτήθηκε λαϊκό κίνημα που λέγεται «10 Μαρτίου» και έχει ανάλογα προτάγματα όπως το ΕΠΑΜ και πρωταγωνιστεί στις μεγάλες διαδηλώσεις στην Ισπανία, ανάλογο γίνεται στην Πορτογαλία- δεν ενδιαφέρουν τους λεγόμενους ευρωπαϊστές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα είναι ομοτράπεζοι των τραπεζιτών και των μεγάλων αξιωματούχων της ευρωζώνης.
Γι’ αυτό και ο δικός μας προβληματισμός κατατείνει στο να επιταχύνουμε τις εξελίξεις, το ταχύτερο δυνατό στην Ελλάδα. Να επιταχύνει τις εξελίξεις ο λαϊκός παράγοντας, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε από πουθενά αλλού κάποια θετική εξέλιξη, και ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να επιταχύνει μόνο αν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει το επόμενο τρίμηνο ή τετράμηνο, να αποτελέσει την κορύφωση της αντιπαράθεσής του με το καθεστώς κατοχής».
«Η κορύφωση της αντιπαράθεσής του πρέπει να ξεκινήσει από κάτι πολύ απλό: γενικευμένη παύση πληρωμών προς το κράτος. Να σταματήσουμε για δύο έως τρεις μήνες να αποδίδουμε οτιδήποτε συνολικά, με οργανωμένο τρόπο. Δεν είναι κάτι τρομερό, ούτε θα μας κυνηγήσει κανείς ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Όμως αυτοί θα πάθουν μεγάλο πλήγμα ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ετοιμάζονται να ζητήσουν άλλα 8,8 δις πρόσθετες επιβαρύνσεις στον Έλληνα πολίτη είτε αυτό είναι με φορολογικό τρόπο, είτε με οριζόντιες δαπάνες ή με περικοπές κλπ.
Γι’ αυτό θα είναι κρίσιμο το να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε παύση πληρωμών συλλογικά ώστε να είναι εύκολο να ανατραπεί η υπάρχουσα κυβέρνηση στο σύνολό της, και βεβαίως να τεθεί το θέμα από τον ίδιο τον λαό ότι όχι μόνο δεν αντέχουμε, αλλά αυτός ο τόπος μας ανήκει και οφείλουμε να τον κερδίσουμε εμείς έτσι ώστε να μπορεί να ευημερήσει κατά κύριο λόγο η νέα γενιά την οποία εξοντώνουν μαζικά. Με αυτό το σκεπτικό, το ΕΠΑΜ θα κάνει τα αδύνατα δυνατά μαζί με τις υπόλοιπες συλλογικότητες, πρωτοβουλίες πολιτών που σέβονται τον εαυτό τους και δεν έχουν ξεπουληθεί δια μέσω των κομματικών παρατάξεων στα ισχυρά συμφέροντα, ώστε να κινητοποιηθεί αυτή η παθητική αντίσταση κατ’ αρχήν, γιατί το να μην πληρώνουμε είναι μια μορφή παθητικής αντίστασης.
Μνα το πούμε μη συνεργασία με τον κατακτητή. Ταυτόχρονα να κορυφωθούν οι με αυτοτέλεια πρωτοβουλίες των κινημάτων, έτσι ώστε να υπάρξει αυτό που ποθούμε όλοι και νομίζω είναι αναγκαίο, μια εθνική λαϊκή ενότητα από τα κάτω που μπορεί να επιτρέψει να μην ξεγελαστεί ξανά ο λαός, να μην πέσει σε παγίδα, και να τελειώνουμε το ταχύτερο δυνατό με τη ληστοσυμμορία», κατέληξε.
1greek
.analystsforchange.org/
.jpg)
