Σήμερα, δεν γιορτάζω... ΘΡΗΝΩ.... ΤΙΜΩ! (3 βίντεο)

Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2014

«Ο αγώνας του ανθρώπου, ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη»

Κούντερα 

Σήμερα, δεν γιορτάζω... Σήμερα, πονώ.... Σήμερα, κλαίω... Σήμερα, θρηνώ...

Σήμερα, ΤΙΜΩ με τη σιωπή μου, αυτή την Ιστορική Μέρα...

Σήμερα, ΤΙΜΩ τους νεκρούς και τους ζωντανούς ΗΡΩΕΣ εκείνου του ΕΠΟΥΣ! 

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ, παρευρεθώ σε παρελάσεις χωρίς την περηφάνεια της λευτεριάς στα μάτια και την φωτιά στην καρδιά..

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ, βρεθώ ανάμεσα σε πλήθη αλλαλάζοντα, που ξέχασαν την Ιστορία και χειροκροτούν μόνο αυτούς που παρελαύνουν...

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ, σταθω δίπλα σε σημαίες πλαστικές...

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ, βλέπω πολιτικούς λύκους, να στέκονται άκαμπτοι πάνω σε βάθρα, κοιτάζοντάς με, εμένα τον λαουτζίκο και να βλέπουν στο πρόσωπό μου τον σκημμένο, τον υποταγμένο... 
Δεν θα τους δώσω αυτή τη χαρά...

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ, συμμετάσχω σ' αυτό το πανηγύρι... σ' αυτή την πασαρέλα της μαθητιώσσας νεολαίας, με τα μίνι και την γόβα στιλέττο... τα άψυχα μάτια... την άγνοια της Ιστορίας... την νεκρή ψυχή...το άδειο βλέμμα για το αύριο...

ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΩ!

Στο σπίτι μου, χρόνια τώρα κυμματίζει η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ και θα συνεχίζει να κυμματίζει, γιατί ακόμα κι αν την πατρίδα μου την έκαναν προτεκτοράτο αυτοί που ΕΣΥ, ψήφισες, την ΨΥΧΗ μου, δεν θα την υποδουλώσουν ΠΟΤΕ!
ΛΕΥΤΕΡΗ ΘΑΝΑΙ, ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!

Αυτή η μέρα, αν και ξεχωριστή, ίδια θάναι με τις άλλες.... γιατί μέσα μου κοιτάζοντας, με τρόμο αναγνωρίζω πως ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΩΣ ΑΠΟΓΟΝΟ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ!

ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ, ΘΑΝΑΙ ΒΟΥΒΟ....

ΒΟΥΒΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ όλα αυτά τα χρόνια που υποδουλώνεται η ΠΑΤΡΙΔΑ μου, κι εγώ ΣΩΠΑΙΝΩ!

Αυτή τη μέρα, μ' ένα ΣΥΓΝΩΜΗ, θα τιμήσω τους ΗΡΩΕΣ!

Ένα ΣΥΓΝΩΜΗ, που εύχομαι να μου δώσει το θάρρος να σηκωθώ και να λιονταρέψω την ψυχή μου, έστω και λίγο πριν τον ... θάνατο!

Σήμερα, ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ (ελληνικού) ΚΥΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ "ΟΧΙ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ για μια ακόμη φορά.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ.

ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ!

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!

ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ!

Τούτη τη μέρα, μα κι αυτές που θ' ακολουθήσουν, ας κρατήσουμε αυτό το κομμάτι, ως λάβαρο.
Το χρειαζόμαστε.
Το χρειάζεται η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!


Καλημέρα, ΕΛΛΗΝΑ... Καλημέρα, ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Πόπη


Υ.Γ. 1.  Από ζωντανούς που επέλεξαν να ζήσουν μία ζωή εν τάφω οριζόμενη από κατακτητές μην περιμένεις τίποτε. 

Η Ελλάδα δεν ανήκει πλέον στους 
Έλληνες, όσο παραμένουμε σκυμμένοι. 
Η Ελλάδα ανήκει στους νεκρούς της.




Υ.Γ. 2. Ας αφήσουμε την ψυχή μας να νοιώσει στιγμές ανάτασης... κι ας προσθέσουμε κι ένα "σ" για να γίνει ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Η ψυχή, δεν θέλει πολλά για να ξεσηκωθεί... φτάνει να το πιστέψει.... 




Υ.Γ. 3. Δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλο τραγούδι γι αυτή τη μέρα, από αυτόν τον ΥΜΝΟ!

Απ' αυτή τη ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ γι αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους, γι αυτούς που πολέμησαν, γι αυτούς που τραυματίστηκαν, γι αυτούς που έγραψαν με χρυσά γράμματα το ΕΠΟΣ του 1940.

Έναν ΥΜΝΟ που όσες φορές κι αν ακούσω, πάντα θα με κάνει να ριγώ από υπερηφάνεια που είμαι ΕΛΛΗΝΊΔΑ και να δακρύζω από πόνο, για μια πατρίδα που ακόμα παλεύει να λυτρωθεί.

Τούτη η καλημέρα, έχει τη μυρωδιά του αγώνα εκείνων των ημερών. 

Έχει το χαμόγελο του στρατιώτη που έπεσε για την πατρίδα, και τον πόνο αυτών που δεν αντέχουν τη σκλαβιά των σύγχρονων πολιτικών Πήλιων Γούσηδων...

Η ώρα της λευτεριάς όμως θα σημάνει ... κι ο ήλιος της δικαιοσύνης, θ' ανατείλει για αυτή την υπέροχη πατρίδα.